Συνοδεύοντας μια ομάδα ξένων τουριστών στην Πελοπόννησο με ρώτησε ένα μέλος της ομάδας κάποια στιγμή από που κατάγομαι. Του απάντησα ότι είμαι μακεδόνας από τη Φλώρινα. Παραξενεμένος που μιλούσα με άνεση τα ελληνικά με τους συμπατριώτες μου με ρώτησε: Μα πως μιλάς, όπως φαίνεται, τόσο καλά τα ελληνικά! Του απάντησα, χωρίς να υποψιαστώ τι εννοούσε, ότι είμαι Έλληνας και είναι φυσικό να μιλάω τα ελληνικά. Οπότε έμεινα εμβρόντητος και ως στήλη άλατος, όταν τον άκουσα να λέει: Μα οι Μακεδόνες μιλάνε σλαβικά.
Από τότε συνειδητοποίησα το μέγεθος του προβλήματος κι ας λέει ο πρόεδρος του Σύριζα Αλέκος Αλαβάνος ότι «δεν πρέπει να κάνουμε το μακεδονικό κεντρικό πρόβλημα».
Δυστυχώς το πρόβλημα της Μακεδονίας είναι πρόβλημα κεντρικό, γιατί είναι πρόβλημα εθνικής επιβίωσης.
Θα προσπαθήσω να επιβεβαιώσω του λόγου το αληθές.
Δεν πιστεύω πρωταρχικά ότι οι Σκοπιανοί και οι «άσπονδοι φίλοι μας ατλαντιστές και υπερατλαντιστές» που τους στηρίζουν το κάνουν απλώς από κάποιο βίτσιο ή γιατί τους αρέσει να μας πειράζουν για λόγους διασκέδασης.
Οι χάρτες που κυκλοφορούν από τους Σκοπιανούς με τη Μακεδονία του Αιγαίου ήδη από την εποχή της χούντας «και που τους είδα με τα ίδια μου τα μάτια» και ακόμη νωρίτερα, η αλυτρωτική προπαγάνδα από την εποχή του Τίτο, δηλαδή ήδη από το 1943, που δημιουργήθηκε σκόπιμα και τεχνητά το έθνος των Σκοπίων, για να μην ανατρέξω και νωρίτερα στην αμαρτωλή πολιτική του ΚΚΕ απέναντι στο ζήτημα αυτό, η χρησιμοποίηση κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου στο εσωτερικό και εξωτερικό του τεχνητού αυτού κατασκευάσματος, για να αποδείξει ότι οι Σκοπιανοί είναι οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ότι οι θεοί του Ολύμπου, (η κατοικία των ολυμπίων θεών που βρίσκεται στη Μακεδονία για όσους αγεωγράφητους δεν το γνωρίζουν) αποτελούν τους μυθικούς προγόνους των Σκοπιανών, η μετονομασία εν μια νυκτί του αεροδρομίου των Σκοπίων σε «Μέγας Αλέξανδρος» και πολλά άλλα ακατονόμαστα, δεν εμπεριέχουν για την Ελλάδα κανένα σοβαρό κίνδυνο.
Και πραγματικά δεν εμπεριέχουν σοβαρό κίνδυνο, αν δεν συνέτρεχαν ορισμένοι παράγοντες που καθιστούν το πρόβλημα άκρως ανησυχητικό.
- Η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων με την συνεχή υποχωρητικότητά τους και συγχρόνως ανικανότητά τους απέναντι στα εθνικά θέματα και όχι μόνο. Στο θέμα αυτό είναι άπειρα τα παραδείγματα και δεν χρειάζεται να κάνω μνεία.
Η Ελλάδα είναι χώρα προτεκτοράτο ΥΠΟ ΌΡΟΥΣ. Απλώς οι «άσπονδοι φίλοι μας», όπως προανάφερα, την θέλουν προτεκτοράτο ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ, δηλαδή τελείως υποταγμένη στα γεωστρατηγικά σχέδια της υπερατλαντικής δύναμης και των συμμάχων της. Θέλουν να τσακίσουν κάθε αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Και δυστυχώς βρίσκουν πρόθυμους συμμάχους από όλο το πολιτικό φάσμα είτε λόγω προσωπικού συμφέροντος είτε λόγω ιδεολογικής σύγχυσης. Και ο νοών νοήτω! - Η στάση των Ελλήνων πολιτών, που άλλοι ταλαιπωρημένοι αφάνταστα από το καθημερινό μεροκάματο, δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν, γιατί έχουν την καθημερινή απειλή της επιβίωσης, άλλοι γιατί έχουν αποχαυνωθεί από τον ευδαιμονισμό της καταναλωτικής κοινωνίας, που συνθλίβει αξίες και ιδανικά και μεταβάλει τον άνθρωπο σε ένα καταναλωτικό «ζώο», με κύριο και κυριαρχικό ιδανικό το χρήμα, άλλοι λόγω εκσυγχρονιστικής αντίληψης είναι εκ προοιμίου υπέρ της Δύσης (Βλ. σχέδιο Ανάν) και τέλος άλλοι που λόγω εσφαλμένου και καταστροφικού διεθνισμού και πολυπολιτισμού δεν αντιλαμβάνονται ότι εξυπηρετούν χωρίς να το θέλουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της νέας τάξης και της παγκοσμιοκρατίας. Οι τελευταίοι δεν έχουν συναίσθηση ότι πίσω από τα Σκόπια κρύβεται ο ιμπεριαλισμός και όχι η εργατική τάξη αυτού του μορφώματος που θέλει να λέγεται «Μακεδονία».Το όνομα είναι το όχημα. Σε μερικά χρόνια, στο άμεσο και απώτερο μέλλον, αν εμείς δεν αντιδράσουμε πατριωτικά - και το τονίζω πατριωτικά - τότε μας περιμένει συμφορά ανείπωτη. Γιατί αν η Μακεδονία γίνει Μακεδονία των Σκοπιανών και ο στόχος ανέκαθεν είναι και ήταν η Θεσσαλονίκη, ως λιμάνι και πρόσβαση στη θάλασσα,(βλέπε και την τοποθέτηση της κ. Ρεπούση και των ομοϊδεατών της στο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού που μιλάει για «προσάρτηση» της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Μακεδονίας) τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε και τη Θράκη, την «Τσαμουριά», δηλαδή την Ήπειρο που διεκδικεί ήδη ο μεγαλοϊδεατισμός της Αλβανίας και φυσικά η ύπαρξη της Ελλάδας δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την Μακεδονία. Εκτός αν θέλουμε να γυρίσουμε στα σύνορα του 1828, δηλαδή μιας Ελλάδας που περιορίζεται στην Πελοπόννησο και τα πέριξ.
Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα μιας νοσηρής φαντασίας. Για μας ίσως φαίνονται τέτοια, για όσους μας επιβουλεύονται όχι. - Υπάρχει και η αντίληψη. Μα τι να κάνει η άμοιρη Ελλάδα. Δεν έχει τι δυνατότητα να αντιδράσει. Και όμως πάντοτε είχε τη δυνατότητα, αλλά δεν είχε το ΦΡΟΝΗΜΑ. Υποχωρούσε και η υποχωρητικότητα δημιουργούσε αδυναμία και η αδυναμία υποχωρητικότητα.
Τώρα είναι οφθαλμοφανές ότι έχουμε τι δυνατότητα να πούμε επιτέλους ένα βροντερό όχι, να πούμε ξεκάθαρα ότι θα πούμε το νατοϊκό και ευρωπαϊκό βέτο. Τι θα μας κάνουν οι Αμερικανοί περισσότερο από ό,τι μέχρι σήμερα μας έχουν κάνει; Να μας σεβαστούν απεναντίας, γιατί για μια φορά σηκώσαμε επιτέλους σαν Έλληνες το ανάστημα μας σαν άξιοι απόγονοι των προγόνων μας.
Αν όμως μας προδώσουν οι πολιτικές ηγεσίες και φανούν ανάξιες της ιστορικής αναγκαιότητας και του ιστορικού καθήκοντος ο ΛΑΟΣ θα πρέπει να τους στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αλλιώς είναι άξιος της μοίρας του.
Για να γίνει με την πατριωτική αυτή πράξη δίδαγμα στους επίδοξους εφιάλτες!
* Υποσημείωση: Στα ποντιακά «Τραντέλλενας» είναι ο τριάντα φορές Έλληνας. Για τους εκσυγχρονιστές και πολυπολιτισμικούς σημαίνει Ελληναράς, υπερεθνικόφρων κ.λ.π. και κ.λ.π.