ΑΡΘΡΟ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΥΖΑΝΗ
Ο κλέφτης και ο ψεύτης για λίγο χαίρονται. Κάποτε εμφανίζεται η πικρή αλήθεια και τότε έρχεται η εκδίκηση.΄Ηρθε λοιπόν η ώρα της εκδίκησης για το παγκοσμοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. ΄Ηρθε η ώρα της αφύπνισης και της αντίδρασης του λαϊκού κινήματος, για την ανατροπή όλων των κλεφτών και των ψευτών που μας κυβερνούν. ΄Ολων αυτών, που απομυζούν τον ιδρώτα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για να ενισχύσουν με απληστία τα κέρδη τους «χτίζοντας φούσκες αξίες πάνω στο ματωμένο μεροκάματο του εργαζόμενου».
Γιατί μόνο αυτό το μεροκάματο είναι η πραγματική αξία και πάνω σ΄αυτό στηρίζεται η πραγματική οικονομία. Όλα τα παραπάνω είναι ψεύτικες υπεραξίες, είναι φούσκες, που μόλις κάνουν τον κύκλο τους «σκάνε» και όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, μεταφέρουν τον λογαριασμό στην πραγματική οικονομία, δηλαδή στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των μικροεπαγγελματιών. Όπως γίνεται σήμερα με τις κρατικές ενέσεις (ανακεφαλαιοποίηση) για στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Μόνο που τις ενέσεις θα τις πληρώσουν οι φορολογούμενοι, χωρίς να ελπίζουν σε κάτι που μπορούν να κερδίσουν στο μέλλον.
Πώς όμως το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων-καταναλωτών μετατράπηκε σε φούσκα; Οι καταναλωτές-εργαζόμενοι προκειμένου να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους, προβαίνουν σε δανειοδότηση από τις τράπεζες. Δάνεια καταναλωτικά, επιχειρηματικά, φοιτητικά και ενυπόθηκα στεγαστικά, τα οποία οι τράπεζες φρόντιζαν να τα «πακετάρουν» σε σύνθετα ή δομημένα ομόλογα, με την μέθοδο της τιτλοποίησης. Μετά τα πουλούσαν στους θεσμικούς επενδυτές (ασφαλιστικές εταιρείες, αμοιβαία κλπ),με την διαμεσολάβηση των χρηματοπιστωτικών εταιρειών (CDS) και των Χρηματιστηρίων υπέρ-Αξιών. Από κει και πέρα, ο ένας πουλούσε στον άλλον. Πολλές φορές, οι ίδιες τράπεζες ήταν συγχρόνως κατασκευαστές τιτλοποιημένων προϊόντων και πλασιέ, εισπράττοντας προμήθειες για τις πωλήσεις. ΄Ετσι, ολοένα αυξανόταν το κόστος, το οποίο προστίθετο στην νέα αξία των τραπεζικών προϊόντων, δημιουργώντας υπεραξίες που πολλές φορές ξεπερνούσαν το δεκαπλάσιο της πραγματικής αξίας, π. χ. αν το πραγματικό πρώτο δανειοδοτηθέν κεφάλαιο ήταν 100 ¤ μπορεί τελικά ως φούσκα να υπερέβαινε τα 1.000 ¤, ενώ ο καταναλωτής δανειολήπτης πλήρωνε 105 ¤ (κεφάλαιο συν τόκους).
΄Ολη αυτή η πυραμίδα (φούσκα), στηριζόταν στην πραγματική αρχική αξία των ακινήτων και στην ικανότητα των δανειοληπτών να πληρώσουν τις δόσεις των. Όταν όμως υποχώρησε η αγορά ακινήτων και παρουσιάστηκαν οι πρώτες αδυναμίες πληρωμής των δανείων, ήρθαν τα ακραία φαινόμενα. ΄Ηρθε η καταιγίδα, γκρεμίζοντας όλο το οικοδόμημα, φθάνοντας πάλι στα θεμέλια, δηλαδή στο πραγματικό παραγωγικό εισόδημα των εργαζομένων. Χάθηκε η εμπιστοσύνη για τους καταθετικούς λογαριασμούς που αποσύρονται με πανικό, χάθηκε επίσης και η εμπιστοσύνη μεταξύ των τραπεζών με αποτέλεσμα να μην αλληλοδανειοδοτούνται.
Βλέπουμε ακόμη, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στα μέχρι σήμερα υπαρκτά καπιταλιστικά κέντρα, να μεταφέρονται κεφάλαια από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. σε άλλες πιο σίγουρες οικονομίες , όπως της Ασίας, της Κίνας, στις χώρες του BRICKS και γενικά σε άλλες αναδυόμενες οικονομίες. .
Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις προσπαθούν μάταια να στηρίξουν το ήδη χρεοκοπημένο Καπιταλιστικό Μονεταριστικό Σύστημά τους με προσωρινού χαρακτήρα Κεϋνσιανές κρατικές παρεμβάσεις, αλλά οι ενέσεις στον πάσχοντα από καρκίνο είναι για παράταση ζωής και όχι για θεραπεία. Μοιραία έρχεται το τέλος του Καπιταλιστικού Συστήματος και μαζί του, οι υπηρετούσες αυτό κυβερνήσεις, που στη χώρα μας υπηρέτησαν πιστά το ίδιο Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και τελευταία η ΔΗΜΑΡ.
΄Ηρθε η ώρα που ο λαός θα πληρώσει όλους αυτούς με το νόμισμα που τους αξίζει, πριν είναι αργά, άλλωστε τα χειρότερα δεν τα είδαμε. Η ύφεση της οικονομίας και η συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 18-20% φέρνει μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας, μείωση των αποδοχών και των συντάξεων, μεγαλύτερη ακρίβεια, κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περισσότερη φορολογία στα λαϊκά στρώματα, περαιτέρω μείωση της αξίας των ακινήτων σε σχέση με το κεφάλαιο των δανείων απόκτησής των. Ακολουθούν κατασχέσεις, πλειστηριασμοί και γενικότερα αύξηση της ήδη υπάρχουσας φτώχειας. Αν η χώρα μας είχε φύγει από το ευρώ το 2010, σήμερα δεν θα είχαμε ύφεση 18% και θα ήταν στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη.
Σήμερα ο καπιταλισμός επιτίθεται συνολικά και καθέτως σε λαούς και όχι μόνο όπως παλαιότερα οριζοντίως. Η χώρα μας δέχεται μια τέτοια επίθεση εξαιρουμένων των μονοπωλίων, πολυεθνικών και του τραπεζικού συστήματος . Όλα τα υπόλοιπα στρώματα της κοινωνίας μας δέχονται την ίδια κάθετη και οριζόντια επίθεση από τα καπιταλιστικά κέντρα.
Δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο άλλου χρόνου. Πρέπει ο λαός να αντιδράσει, να συσπειρωθεί και να γιγαντωθεί ένα λαϊκό μαζικό κίνημα που θα απαιτήσει την ενότητα όλων των αριστερών δυνάμεων. Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το παράδειγμα και το δρόμο για την ενότητα.
Πρέπει όλα τα κόμματα της αριστεράς να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, αυτή την κρίσιμη ώρα που δοκιμάζονται τα λαϊκά στρώματα. Για μας, δεν υπήρχε αμφιβολία και ιδιαίτερα σήμερα μας επιβεβαιώνουν τα γεγονότα ότι η λύση στο καταρρέων καπιταλιστικό σύστημα, είναι ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Την ευθύνη για την μεθόδευση και το δρόμο για τον Σοσιαλισμό την έχει χρεωθεί η Ενωμένη Αριστερά δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Στις συνθήκες που ζούμε σήμερα έχει τεράστια και ιστορική ευθύνη η Αριστερά. Πρέπει να εμφανισθεί ως ηγέτιδα δύναμη, που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να την βάλει σε τροχιά προόδου.
Αν σήμερα δεν εμβαθύνει η ενότητα, βάζοντας ταυτόχρονα σαν στόχο την έξοδο από το ευρώ για ανεξάρτητη οικονομική-νομισματική πολιτική, με πρόταση και πρόγραμμα εξουσίας, θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία εγκαταλείποντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην φτώχια τους. Χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία των τελευταίων εκλογών, όχι κυρίως με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ , αλλά με ευθύνη των άλλων αριστερών δυνάμεων.
Το μείζον είναι ο πολιτικός μας στόχος, δηλαδή ο Σοσιαλισμός και ο πολιτικός μας αντίπαλος, δηλαδή ο Καπιταλισμός, που υπηρετείται στην χώρα μας από την Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.
Οι μικροαλλαγές, οι μικροδιορθώσεις του τραπεζικού συστήματος , οι μικρο-κρατικές επεμβάσεις και γενικώς τα συστημικά στρογγυλέματα, δεν είναι η λύση.
Λύση είναι η Δομική Αλλαγή του Συστήματος, με την πορεία προς τον Σοσιαλισμό. Η Σοσιαλιστική αλλαγή δεν μπορεί να ξεκινήσει καν με την ταυτόχρονη παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Σοσιαλισμός και Ευρωπαϊσμός κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση. Το ευρώ είναι η φυλακή των λαών και των χωρών και η θηλιά που μας σέρνουν σε μια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με φτώχεια και δυστυχία.
΄Αρα η Σοσιαλιστική πορεία συνοδεύεται με έξοδο από το ΕΥΡΩ, με εθνικοποίηση του Τραπεζικού Συστήματος των ΔΕΚΟ και των μεγάλων στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, με ακύρωση των μνημονίων και τα συνεπακόλουθα αυτών, με διαγραφή του χρέους, με φορολόγηση του μεγάλου συσσωρευμένου πλούτου, με κρατικές επενδύσεις και με την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου.
΄Ολοι μαζί, μπορούμε να δυναμώσουμε την Ενότητα τώρα, να συμφωνήσουμε σε μια εθνική οικονομική και νομισματική πολιτική και να διεκδικήσουμε την Σοσιαλιστική πορεία. Αύριο ίσως είναι αργά.
Μόνη λύση είναι μια πατριωτική-ταξική και ενωμένη Αριστερά.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΖΑΝΗΣ(Φοροτεχνικός)