τρόποι φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου
«για να σωθεί ο λαός μας και η χώρα»
Η θεωρία της σχετικότητας που υπάρχει για την φυσική επιστήμη ισχύει και για την οικονομία με την ορολογία «λογιστικό ισοζύγιο».
Ο παραγόμενος πλούτος στην χώρα μας έχει διανεμηθεί και συνεχίζεται να διανέμεται ανισομερώς. Το ισοζύγιο του παραγόμενου πλούτου στη χώρα μας έχει ως εξής:
Το 99% των Ελληνικών νοικοκυριών έχει αποκτήσει «πλούτο»,τόσο όσο έχει αποκτήσει και συσσωρεύσει και το 1% των πλουσίων.
Το 90% του πλούτου των λαϊκών νοικοκυριών έχει επενδυθεί και καταναλωθεί στην ελληνική επικράτεια, σε αντίθεση με τον πλούτο του 1% των πλουσίων που έχει εξαχθεί στο εξωτερικό .
Το παράδοξο όμως είναι το εξής: ότι ο παραγόμενος πλούτος των λαϊκών νοικοκυριών κατά το ποσοστό του 90% έχει φορολογηθεί στην χώρα μας πρωτογενώς, δηλαδή στην πηγή του, καθώς και δευτερογενώς και τριτογενώς δηλαδή πολλαπλώς (π.χ. τα εισοδήματα ενός εργαζόμενου ή ενός μικρού επαγγελματία φορολογήθηκαν στην πηγή του αρχικά, μετά ξαναφορολογήθηκαν όταν αγοράσθηκε ένα σπιτάκι και ξαναφορολογούνται με το τέλος ακίνητης περιουσίας κλπ.).
Τα εισοδήματα όμως των λίγων πλουσίων: α) Δεν φορολογήθηκαν πρωτογενώς στην αρχική τους πηγή, διότι οι επιχειρήσεις, ενώ παρουσίασαν ζημιές, τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα (επιχειρηματίες) εξήγαγαν μεγάλα κέρδη μέσα από υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις και άλλες λογιστικές φορολογικές νοθείες . β) Δεν φορολογήθηκαν ούτε δευτερογενώς και τριτογενώς, διότι εξήχθησαν κατά το 90% σε τράπεζες του εξωτερικού και μόνο το 10% εξ αυτών έχει παραμείνει και επενδύθηκε στην χώρα μας.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι από τον παραγόμενο ελληνικό πλούτο το ½ τουλάχιστον δεν φορολογήθηκε ποτέ και κατέχεται από πάρα πολύ λίγους, στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό. Αυτός ο πλούτος ως συσσωρεμένος εκτιμάται πάνω από 2 τρις ευρώ, ως χαρτοφυλάκια, μετοχές , ομόλογα, ακίνητα και κυρίως καταθέσεις σε ξένες τράπεζες, η προέλευση του οποίου αναλύεται ως εξής:
α) 300-400 δις «οι θεσμικοί επενδυτές» από το χρηματιστήριο (πηγή: Ελ. Χρηματιστήριο ΑΕ)
β) 600-700 δις αθροιστικά κέρδη των τραπεζών τα τελευταία 15 χρόνια (πηγή: Τράπεζα Ελλάδος)
γ) 500-600 δις φοροδιαφυγή από τις ΟF SOR εταιρείες (πηγή: ΣΔΟΕ)
δ) 500-600 δις φοροδιαφυγή από τις ΑΕ και τις πολυεθνικές (πηγή: Υπ. Οικονομικών).
ε) Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και τα φοροφυγέντα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου που ξεπερνούν το 1 τρις (εκτίμηση:
Υπ. Οικονομικών).Αλλά μας αρκούν στον υπολογισμό μας τα 2 τρις συνολικά γιατί ίσως κάποια να μας ξεφύγουν.
Το κεφάλαιο έχει πάντα τρόπους διαφυγής.
Κάποιοι θα σκεφθούν: που είναι το υπόλοιπο ½ που παρέμεινε στην χώρα μας (περίπου 2 τρις) και ανήκει στα λαϊκά στρώματα ;
Όχι δεν υπάρχει αυτό, διότι αυτό φορολογήθηκε πολλές φορές , έγιναν έργα και επενδύσεις και το περισσότερο καταναλώθηκε για τις ανάγκες των οικογενειών τους . Έμεινε επίσης περίπου το 10% (δηλ. 200 δις ευρώ) «συσσωρεμένο» σε κάποια ακίνητα και λίγες καταθέσεις στις τράπεζες, ως οικονομίες για ώρα ανάγκης, τα οποία σήμερα υφίστανται ξανά και ξανά την φορολογική ληστρική επιδρομή για να «σωθεί η χώρα».
Όμως σ΄αυτήν την κρίσιμη ώρα, όπου η χώρα μας εξευτελίζεται και ο λαός μας υφίσταται την χειρότερη εξαθλίωση μέσα από «προμελετημένη χρεωκοπία», ώστε να γίνει εύκολη λεία όλος ο φυσικός - ορυκτός πλούτος της και ο δημόσιος τομέας της, από τα γεράκια των αγορών και των ισχυρών κρατών , τον συσσωρευμένο πλούτο των λίγων πλουσίων δεν τον αγγίζουν.
Μια κυβέρνηση, που θέλει πραγματικά να σωθεί η χώρα και ο λαός της πρώτα φορολογεί αυτόν τον συσσωρευμένο πλούτο και αν δεν επαρκεί συνεχίζει με την φορολογία των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Όμως μια εφάπαξ φορολογία της τάξεως του 20% αυτού του πλούτου, θα επιφέρει στα ταμεία της χώρας μας 350 -400 δις ευρώ , με τα οποία η χώρα μας όχι μόνο θα λειτουργήσει το δημόσιο σύστημα (μισθοί , συντάξεις, παιδεία-υγεία κλπ) , αλλά θα κάνει και δημόσιες επενδύσεις , δημιουργώντας απασχόληση , κρατικοποιώντας Τράπεζες, ΔΕΚΟ, επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας και όλα αυτά χωρίς εξωτερικό δανεισμό.
Αρκεί το Δημόσιο χρέος να έχει διαγραφεί προηγουμένως σχεδόν όλο στο σύνολό του και να προετοιμασθεί η χώρα μας για μια ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. ΄
Ετσι δεν θα οφείλει και θα υποτιμά αν χρειάζεται το εθνικό της νόμισμα για να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα και δεν θα υποτιμά μονομερώς μισθούς και συντάξεις (περικόπτοντας).
Η είσπραξη αυτού του φόρου του πολύ μεγάλου πλούτου μπορεί να επιτευχθεί, αφού ψηφισθεί νόμος στην ελληνική βουλή που θα έχει ως δικλείδα ασφαλείας ότι: «όποιος δεν δηλώσει και δεν καταβάλλει αυτόν τον φόρο» θα κατασχεθούν όλα τα φιλέτα που τυχόν έχει στην χώρα μας , αλλά και θα κατασχεθούν και όλα εκείνα τα χρήματα που θα βρεθούν σ΄οποιαδήποτε Τράπεζα του εξωτερικού που δεν θα έχουν δηλωθεί. Τότε θα υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα , για να εισπραχθούν αυτά τα 350-400 δις και να σωθεί η χώρα και ο λαός της.
Χρειάζεται βέβαια τόλμη και θέληση , που σίγουρα δεν έχει αυτή η κυβέρνηση και οι εναλλασσόμενοι στην εξουσία , αφού ποτέ δεν σκέφθηκαν να βάλλουν χέρι σ΄αυτούς τους λίγους, επειδή αυτούς υπηρετούν.
Γι΄ αυτό ο λαός πρέπει να αγωνισθεί να ανατρέψει αυτήν την καθεστηκυία κυβερνητική τάξη και να φέρει μια άλλη κυβέρνηση Πατριωτική-Σοσιαλιστική.
Η φοροδιαφυγή λοιπόν δεν γίνεται από το καφενεδάκι ή το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, αλλά ακόμη κι αν γίνει κατ΄ελάχιστον , θα φορολογηθούν πολλαπλώς , αφού εδώ θα επενδύσουν ή θα καταναλώσουν.
Γίνεται όμως από τους λίγους μεγάλους επιχειρηματίες, μεγαλογιατρούς, μεγαλοδικηγόρους και μεγαλοκατασκευαστές, οι οποίοι φοροδιαφεύγουν , δεν επενδύουν και δεν καταναλώνουν στην χώρα , αφού σχεδόν όλα τα χρήματα τα βγάζουν έξω σε ξένες τράπεζες.
Αυτές οι τράπεζες στη συνέχεια δανείζουν την χώρα μας και τις ελληνικές τράπεζες με υψηλά επιτόκια. Είναι οι λεγόμενες αγορές.
Η εφάπαξ φορολόγηση με συντελεστή 20% δεν εφευρέθηκε τυχαία .
Αν είχαν φορολογηθεί στην πηγή τους πρωτογενώς, αρχικά θα είχαν φορολογηθεί με μεγαλύτερο ακόμη συντελεστή. Πρέπει να ξεκινήσει αμέσως η χώρα μας μέσα από διακρατικές συνεργασίες να καταγράψει όλους αυτούς που έχουν μεγάλες καταθέσεις στις τράπεζες του εξωτερικού.
Όμως πρέπει στο εξής να αλλάξει ο τρόπος φορολόγησης των μεγαλο-επιχειρηματιών και των ΑΕ.
Να εφαρμοσθεί και στις Α.Ε. ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των κερδών όπως εφαρμόζεται στις μικρές επιχειρήσεις , δηλαδή αν κάποια ΑΕ έχει τζίρο 100.000.000 ευρώ και έξοδα 95.000.000 ευρώ, επομένως κέρδη 5.000.000 ευρώ ή και ζημία ακόμη με διάφορες λογιστικές νοθείες , να εξάγονται τα κέρδη με κάποιον συντελεστή επί του τζίρου, αναλόγως το αντικείμενο εργασιών. ΄Ετσι με ένα συντελεστή π.χ. 30% θα είχε κέρδη 30.000.000 ευρώ και ο φόρος θα ήταν πολλαπλάσιος.
Με αυτό τον τρόπο θα συλλάβουμε την φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων, που είναι τόσο αναγκαίο για την δίκαια κατανομή των βαρών και την αναδιανομή των εισοδημάτων. Εάν εφαρμοσθεί ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των κερδών , τότε μπορούμε να έχουμε μείωση φορολογικών συντελεστών σε επιχειρήσεις που δεν έχουν καμμία εξάρτηση από τη χώρα μας.
Ετσι οι συντελεστές φορολογίας των μεγάλων ΑΕ μπορούν να είναι:
α) 45% για τις ΑΕ που εξαρτώνται από την χώρα μας και εκμεταλλεύονται τον φυσικό ή ορυκτό ή δημόσιο πλούτο (πρωτογενή)
β) 35% για τις ημιεξαρτώμενες (δευτερογενή) και
γ) 25% για τις μη εξαρτώμενες (τριτογενή).
Συνοψίζοντας:
Για να σωθεί η χώρα και ο περήφανος και εργατικός λαός μας, πρέπει να γίνουν οι εξής κινήσεις –μέτρα-νόμοι-αποφάσεις:
1. Διαγραφή (μονομερής) του Δημόσιου χρέους.
2. Εφάπαξ φορολόγηση με το 20% του συσσωρευμένου πλούτου.
3. Ανεξάρτητη Νομισματική πολιτική με εθνικό νόμισμα.
4. Να κρατικοποιηθούν τράπεζες,ΔΕΚΟ,στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις.
5. Αναδιαμονή του εισοδήματος –κοινωνικό κράτος.
6. Δημόσιες επενδύσεις για πλήρη απασχόληση και ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.
Μία είναι η προϋπόθεση εφαρμογής όλων αυτών και άλλων αναγκαίων παρεμβάσεων,
μια άλλη κυβέρνηση πατριωτική με σοσιαλιστική προοπτική,
που να θέλει πραγματικά να σώσει το λαό και τη χώρα .
Αυτή μπορεί να έλθει στην εξουσία ως μέτωπο της Αριστεράς , ως
(νέο ΕΑΜ) για απελευθέρωση της χώρας μας από την ΤΡΟΪΚΑ-ΔΝΤ-Ν. Τάξη.
Μια τέτοια κυβέρνηση Πατριωτική-Σοσιαλιστική με ισχυρή θέληση θα είχε θετικά αποτελέσματα, ακόμη και αν παραμείνει η χώρας μας στην ευρωζώνη και διαγράψει μικρό μέρος του δημοσίου χρέους. Όμως η χώρα μας και ο λαός μας θα ευρίσκοντο σε συνεχή κίνδυνο μιας νέας οικονομικής κρίσης και χρεοκοπίας, αφού η Ε.Ε. θα παρέμενε νεοφιλελεύθερη , αδηφάγος και πανέτοιμη κάθε φορά να βοηθήσει με τους μηχανισμούς του Ευρώ να κερδοσκοπούν οι ισχυροί έναντι των πολλών αδυνάτων.
Αλλά αν εφαρμόζαμε τις έξι παραπάνω περιπτώσεις με κυβέρνηση Πατριωτική-Σοσιαλιστική θα είχαμε θεαματικά αποτελέσματα εξόδου από την κρίση και μία πορεία ανάπτυξης με προοπτική πλήρους απασχόλησης, μετά ίσως από μια μικρή περίοδο προσαρμογής.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση, μέσα από την συνεχή προσπάθεια ενότητας όλων των δυνάμεων της Αριστεράς- κομμουνιστικές, ριζοσπαστικές , οικολογικές και σοσιαλιστικές- για ένα ευρύτερο μέτωπο (νέο ΕΑΜ) εξουσίας , με πρόγραμμα εξουσίας, που θα φέρει την πραγματική αλλαγή.
Νίκος Μπουζάνης (Φοροτεχνικός)
Γραμματέας Π.Σ. ΔΗΚΚΙ- Σοσιαλιστική Αριστερά