Οι αποφάσεις που ελήφθησαν για τη χώρα μας χθες στο Γιούρογκρουπ με τη σύμφω-νη γνώμη του δοσίλογου – διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, το οποίο «ψυχή τε και σώματι» στήριξε και επεδίωξε αυτή τη συμφωνία, δημιουργούν ένα νέο είδος χώ-ρας – κράτους στη διεθνή σκηνή.

Θεσμοθετούν ένα είδος χώρας – κράτους επίσημου προτεκτοράτου, κράτους υπό θεσ-μοθετημένη Κατοχή του οποίου η εθνική περιουσία, το «ταμείο», ο παραγόμενος πλού-τος, η γη, οι θάλασσες και ο ορυκτός του πλούτος όχι μόνο ελέγχονται αλλά απαλλο-τριώνονται από τα ισχυρά οικονομικά κέντρα της Δύσης και την νέα «ιερά συμμαχία» ΗΠΑ-Ε. Ένωσης.

Αποδεικνύουν ότι η κρίση του Χρέους και η υπόθεση της τεχνητά διογκωμένης «υπερ-χρέωσης» της χώρας χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι. Ως άλλοθι όχι μόνο για την επιβο-λή του Νεφιλελεύθερου Μεσαίωνα και του ολοκληρωτικού καπιταλισμού αλλά για την συνολική διάλυση ενός εθνικού κράτους, τον εξανδραποδισμό ενός έθνους και ενός λα-ού και την προσαγωγή του στα κρεματόρια της Νέας Τάξης πραγμάτων και των χρη-ματιστικών «αγορών».

Η απόφαση για τη βίαιη εισαγωγή της Ελλάδας σε ένα δρόμο ανεξέλεγκτης Χρεοκοπί-ας που ελήφθη από κοινού από τους Γερμανογάλλους τραπεζίτες και τους κουίσλιγκς του διεφθαρμένου Ελληνικού πολιτικού κατεστημένου υπό την ψηλή κυριότητα των ΗΠΑ και του ΔΝΤ, ξεπερνά τα στεγνά οικονομικά μεγέθη και τους οικονομικούς όρους. Είναι μια απόφαση πολιτική και αυτό είναι το νόημα των δηλώσεων του Σόιμπλε ο οποίος προλόγισε τα αποτελέσματα του Γιούρογκρουπ λέγοντας ότι αυτό που κυρίως ζητάμε από τους ‘Έλληνες είναι οι «μεταρρυθμίσεις»

Άλλωστε και η ίδια η απόφαση, αναγνωσμένη ακόμη και χωρίς τις εμφανέστατες παγί-δες που κρύβει, όταν προβλέπει ότι μετά τη λήξη της εφαρμογής της το Χρέος της χώρας θα είναι μεγαλύτερο από αυτό του 2009 ή ότι η λεγόμενη βοήθεια θα δοθεί στους τοκογλύφους και όχι στην Ελλάδα και ότι το ποσοστό του κουρέματος στην πραγματικότητα δεν θα ξεπερνά την έκπτωση που κέρδισαν οι τοκογλύφοι αγοράζο-ντάς τα δεν αφήνει περιθώρια για άλλες εκτιμήσεις.

Περιθώρια για διαφορετικές εκτιμήσεις δεν μπορούν όμως να υπάρχουν και για το τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα ως έθνος και ως λαός.

Η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα να λυτρωθεί από το ζυγό της Ευρωχούντας που μας κυβε-ρνά πριν τις εκλογές οι οποίες είτε θα αργήσουν είτε θα γίνουν κάτω από συνθήκες που οι ίδιοι θα αποφασίσουν. Καμιά χώρα δεν απελευθερώθηκε με εκλογές και καμιά πολιτική δικτατορία δεν ανατράπηκε μέσα από αυτές. Κανένας ξένος δυνάστης και κανένας εγχώριος πολιτικός δοσίλογος δεν θα αφήσει τον λαό έγκαιρα και ελεύθερα να εκφραστεί.

Η χώρα μας χρειάζεται άμεσα μια λαϊκή – πατριωτική κυβέρνηση απελευθέρωσης από τα δεσμά του Χρέους, της ξένης Κατοχής και του Νεοφιλελεύθερου πολιτικού κατε-στημένου των μαυραγοριτών που μας κυβερνούν την τελευταία 20-ετία. Χρειάζεται ταυτόχρονα πλήρη απονομή δικαιοσύνης και σαφή Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους για να φύγει το άγος της ατιμωρησίας και να καταρρεύσει η επιχείρηση διεθνούς διασυρ-μού της. Και αυτά μόνο η δημοκρατική Εξέγερση του λαού που θα επιβάλλει ελεύθερες εκλογές μπορεί να επιτύχει.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νέα Λαϊκή απάντηση στο Σύνταγμα 19 Φεβρουαρίου και ώρα 4 το απόγευμα.

Το ΔΗΚΚΙ καλεί τον Αθηναϊκό Λαό σε νέα Παλλαϊκή συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην αποικιοκρατική σύμβαση στο Σύνταγμα 19/02 και ώρα 4μ.μ.

Η εμείς ή αυτοί

Συνεχίζουμε μέχρι να τους διώξουμε.

Έκκληση

Προς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες Βουλευτές

1.Τα κείμενα που κατατέθηκαν στη Βουλή δεν είναι νόμιμο να εγκριθούν. Το Κοινοβούλιο δικαιούται και δύναται να κυρώσει διεθνείς συμφωνίες μόνο εφόσον είναι τα κείμενα των συμβάσεων και φέρουν τις υπογραφές των μερών. Χωρίς παραπομπές σε άγνωστα επί μέρους επιπρόσθετα κείμενα και χωρίς τον εφαρμοστέο νόμο.

2.Το δημόσιο χρέος ανέρχεται πλέον στα 169%.Πρόκειται για το σήμα της αποτυχίας του Μνημονίου 1.Σήμερα η χώρα καλείται μέσα από ένα καταιγισμό ψεμάτων, μονόπλευρης πληροφόρησης και εκφοβισμού να συναινέσει στην ψήφιση του Μνημονίου 2,του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης ισχυρά συμφέροντα τραπεζιτών, διαπλοκής, τοκογλυφίας, παραοικονομίας, οι πολιτικές δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα, όλοι αυτοί παριστάνουν σήμερα τους σωτήρες. Τους σωτήρες των συμφερόντων των λίγων που τα εμφανίζουν ως <<εθνικά αναγκαία>>.

3. Με το PSI , το νέο Μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση η Ελλάδα οδηγείται και άλλο στο περιθώριο του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Υποβαθμίζεται με τρόπο πρωτοφανή η θέση της στην Ευρώπη. Αυξάνει ο βαθμός εξάρτησης από ξένα κέντρα ελέγχου και διοίκησης .Η χώρα βρίσκεται σε μια συνεχή πορεία υπονόμευσης της κυριαρχίας της. Οι υπό <<έγκριση>> συμφωνίες εμπεριέχουν πολλαπλές προβλέψεις υπονόμευσης της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Εκχώρηση δικαιωμάτων σε ξένες δυνάμεις .Παραίτηση του κοινοβουλίου από τα κυρίαρχα δικαιώματα του και με την πρόβλεψη ότι οι διαφορές με τους δανειστές θα υπόκεινται στο αγγλικό δίκαιο και θα εξετάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου .Η πρωτοφανή αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση προβλέψεων αντιμετώπισης <<απάτης>> που διαπράττει η Ελλάδα αποτελεί ιστορικών διαστάσεων προσβολή προς τους έλληνες πολίτες. Η δέσμευση για παροχή όλων των στοιχείων που θα απαιτούν οι τροικανοί καθώς και η παράδοση του δικαιώματος να ελέγχουν το σύνολο των πεπραγμένων της Ελλάδος.

4.Η πολιτική του πρώτου μνημονίου οδήγησε την Ελλάδα σε μέγιστη ύφεση. Αυτή είναι η κύρια αιτία που το ποσοστό χρέους έχει μεγαλώσει τόσο. Είναι η αιτία της αποδιοργάνωσης της κοινωνίας ,των παραγωγικών ιστών. Το μνημόνιο 2 προωθεί με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα αυτή την πολιτική. Όπως και στα δύο τελευταία χρόνια η πολιτική του Μνημονίου και αποκλειστικής εξυπηρέτησης των τοκογλύφων έχει αποσυνδεθεί από την ανάπτυξη.

5.Θεμελιακή αιτία της Κρίσης ήταν και είναι η άνιση κατανομή εισοδήματος. Στο νέο Μνημόνιο ,παντού και για όλους που δεν ανήκουν στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, προβλέπονται άγριες περικοπές . Προωθούνται μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού: αύξησης της ανεργίας, απολύσεις, μείωση μισθών και συντάξεων. Κατάργηση κεκτημένων των εργαζομένων και δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με διεθνείς συμβάσεις και αποφάσεις. Ταυτόχρονα με όλους τους τρόπους στηρίζονται και δικαιολογούνται μέτρα υπέρ των τραπεζών και κύρια υπέρ των τραπεζιτών.

6.Ευρωπαικές Συνθήκες, Σύνταγμα και νόμοι , ηθικοί κανόνες και αξίες παραβιάζονται συνεχώς και συστηματικά. Όπως και στο πρώτο μνημόνιο, έτσι και στο δεύτερο προβλέπονται πολλαπλές μορφές και διαδικασίες παραβίασης και παράκαμψης δημοκρατικών κεκτημένων. Για άλλη μια φορά σε κομβικά ζητήματα προβλέπεται η Παράκαμψη του Κοινοβουλίου .Προγραμματίζεται εκ νέου η παραβίαση του Συντάγματος και η ανάθεση στον υπουργό των οικονομικών να υπογράφει με αντισυνταγματικές διαδικασίες τις τριμηνιαίες συμφωνίες καθώς και την κατάπτυστη συμφωνία που ετοιμάζεται με τις τράπεζες.

7. Ιδιαίτερα ανήθικη και κατάπτυστη είναι η οργανωμένη επίθεση, προς όφελος μερίδων της εργοδοσίας και κατά παραγγελία της, ενάντια στα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων μισθωτών αλλά και ελεύθερων επαγγελματικών. Το μνημόνιο 2 προβλέπει ακόμα και παρεμβάσεις επεμβάσεις στην εκπαίδευση και στη δικαιοσύνη. Ενώ υποτιμώνται συνολικά τα δικαιώματα του πολίτη. Ο αυταρχισμός είναι στην ημερήσια διάταξη.

8.Στα κείμενα του Μνημονίου, προβλέπονται αυξήσεις τιμών σε δημόσια αγαθά. Αντίθετα, στα πλαίσια της άγριας καταλήστευσης του λαού, δεν προβλέπονται μέτρα κατά των καρτέλ, τα μονοπώλια και ολιγοπώλια , μέτρα επιβολής μείωσης των τιμών. Στην Ελλάδα, με αυτές τις πολιτικές , συνδυάζονται ύφεση, πτώση λαϊκού εισοδήματος, αύξηση των τιμών.

9.Και στο μνημόνιο 2 προβλέπεται το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, παραίτηση από δικαιώματα συμψηφισμού με τα χρέη που έχουν σε εμάς οι δανειστές, εμπράγματες εγγυήσεις, παραίτηση από μέσα άμυνας έναντι των δανειστών. Ανά τρεις μήνες πρόσθετα μέτρα.

10.Η πτώχευση, η παραίτηση από το άσυλο, καθώς και ο αφοπλισμός της χώρας είναι η στρατηγική παράδοσης στους ξένους. Η προγραμματισμένη παράδοση των πόρων της χώρας και της δημόσιας περιουσίας, όπως προβλέπει το Μνημόνιο και η συμφωνία για το PSI.

11. Αυτή η συμφωνία, αυτή η κυβέρνηση, τα κυβερνητικά κόμματα, στο όνομα της χρεοκοπίας της Ελλάδας, όπως εκβιαστικά την προβλέπουν οι ξένοι, οδηγούν την Ελλάδα σε ολοκαύτωμα. Σε αυτό είναι συνυπεύθυνος ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση το νόμο 3847. Οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν δημιούργησαν το 2007-9 το πρόβλημα.Το μετέτρεψαν το 2009-2011 σε καταστροφή. Μας οδηγούν στο ολοκαύτωμα. Οδηγούν την Ελλάδα σε πραγματική καταστροφή, καταστραμμένη οικονομικά και κοινωνικά, χωρίς επενδύσεις, χωρίς δημόσια περιουσία , όπως προβλέπει το Μνημόνιο 2, θα είναι ισοπεδωμένη και δεν θα μπορέσει να σηκώσει το ανάστημά της. Αυτό θέλουν, αυτό επιδιώκουν. Πρέπει να τους εμποδίσουμε , να αντισταθούμε. Η καταστροφή δεν έρχεται εξαιτίας εκλογών, όπως υποκριτικά υποστηρίζει όλο το κόμμα του μνημονίου, αλλά ήδη έχει έρθει, ακριβώς γιατί δεν έγιναν εκλογές.

12.Το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό το πρόβλημα είναι πριν από όλα πολιτική. Για αυτό ψηφίζουμε όχι. Λέμε Ναι στην αντίσταση. ΄Ολοι στο Σύνταγμα. Απαιτούμε να επιβάλουμε εκλογές. Προωθούμε την δημοκρατική ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος , της οικονομίας, της κοινωνίας με μια νέα ενεργητική εξωτερική πολιτική.

Διατηρούμε τα δικαιώματά μας ως χώρα και ως πολίτες. Διατελούμε με τη ρητή επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων μας όπως έχουν αυτά θεμελιωθεί από το Ελληνικό Σύνταγμα και το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο να προσφύγουμε σε δικαστική προστασία ενώπιον παντός αρμόδιου δικαιοδοτικού οργάνου.

΄Οποιος δεν μοιράστηκε την πάλη θα μοιραστεί την ήττα

Εκ μέρους της επιτροπής επιστημόνων και ακαδημαϊκών

Νίκος Κοτζιάς, Καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας

Πέτρος Μηλιαράκης, Ευρωπολόγος

Αλέξης Μητρόπουλος, Καθηγητής Εργατικού Δικαίου

Ηλίας Νικολόπουλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

Δημήτρης Πλευράκης, Φιλοσοφία Δικαίου

Η πολιτική χούντα Παπαδήμου - Παπανδρέου - Σαμαρά σε συνεργασία σε συνεργασία και πάλι με τους "γνωστούς αγνώστους" κουκουλοφόρους επετέθηκε με οργανωμένο σχέδιο και πρωτοφανή αγριότητα στις εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών που κατέκλυσαν από νωρίς το απόγευμα την πλατεία Συντάγματος και το κέντρο της ΑΘήνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επίθεση άρχισε πριν την προγραμματισμένη ώρα έναρξης της συγκέντρωσης και ταυτόχρονα από διαφορετικά σημεία ώστε να εμποδιστεί εξ΄ αρχής η συγκέντρωση.

Πρόκειται ασφαλώς για φασιστική απαγόρευση του θεμελιώδους συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι και επομένως για πράξη που θεμελιώνει την εκτίμηση πως διάγουμε καθεστώς πολιτικής δικτατορίας.

Παρά την παραπληροφόρηση των μεγάλων ΜΜΕ ο λαός της ΑΘήνας και όλης της Ελλάδας κατάλαβε απόψε ότι η κλίκα των δοσίλογων που μας κυβερνά δεν μπορεί να εκποιήσει τη χώρα στην Μέρκελ και την ξένη κατοχή χωρίς να επιβάλλει καθεστώς πολιτικής δικτατορίας.

Από την επιμονή του κόσμου να παραμένει και μετά τις συνεχείς επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας έγινε επίσης αντιληπτό ότι δημιουργείται μια μεγάλη και συμπαγής συσπείρωση του λαού μπροστά στην οποία καμία πολιτική δικτατορία και ξένη κατοχή δεν μπορεί να περπατήσει.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ανδρέα Δημητρόπουλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών

Γιώργου Κασιμάτη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών

Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θράκης

Ηλία Νικολόπουλου , Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου

Κώστα Χρυσόγονου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης


Αισθανόμαστε την υποχρέωση να επισημάνουμε προς τη Βουλή και τον ελληνικό
λαό ότι το κείμενο, το οποίο καλείται σήμερα να ψηφίσει η λαϊκή
αντιπροσωπεία, παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος και
του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου για τους λόγους που ακολουθούν:



1.     Η παρούσα Βουλή εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από εντελώς
διαφορετικές πολιτικές προϋποθέσεις και η λαϊκή εντολή προς αυτή, κατά την
έννοια του άρθρου 41 του Συντάγματος, ήταν διαμετρικά αντίθετη από όσα
προβλέπει τώρα το κατατεθειμένο κείμενο.  Λείπει, συνεπώς, η δημοκρατική
νομιμοποίηση για την ψήφισή του.

2.     Το περιεχόμενο του κειμένου, που καλείται να ψηφίσει η Βουλή είναι
προϊόν οικονομικού και πολιτικού εκβιασμού, εκ μέρους των εκπροσώπων των
δανειστών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (άρθρο 52 της Διεθνούς
Σύμβασης της Βιέννης του 1969).

3.     Το κείμενο που κατατέθηκε για ψήφιση δεν αποτελεί κατά το Σύνταγμα
ούτε  σχέδιο νόμου, δεδομένου ότι δεν περιλαμβάνει διατάξεις νομοθετικού
περιεχομένου ούτε σχέδιο νόμου κυρωτικού διεθνούς σύμβασης, δεδομένου ότι
δεν περιέχει το υπογεγραμμένο κείμενο της διεθνούς σύμβασης. Πρόκειται για
κείμενο προγράμματος, που επιχειρείται να δεσμεύσει ανεπίτρεπτα επί
δεκαετίες το μέλλον της χώρας. Παρουσιαζόμενο, συνεπώς, ως δεσμευτικό
κείμενο νόμου, παραβιάζει την αντιπροσωπευτική αρχή και την κατά το Σύνταγμα
άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας (άρθρο 26 Σ).

4.     Το κείμενο επιχειρείται να υπερψηφιστεί κατά παράβαση του άρθρου 29
του Συντάγματος, στο βαθμό που επιβάλλεται κομματική πειθαρχία χωρίς
προηγούμενη εσωτερική ψηφοφορία και απόφαση συλλογικών κομματικών οργάνων.

5.     Η πρόβλεψη ότι οι νέες δανειακές συμβάσεις θα ισχύουν από την
υπογραφή τους, χωρίς κύρωση από την Βουλή, παραβιάζει τα άρθρα 28 παρ. 2 και
36 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το διεθνές δίκαιο.

6.     Οι συνταγματικές και οι διεθνούς δικαίου εγγυήσεις σεβασμού και
προστασίας της εθνικής κυριαρχίας προσβάλλονται επιπλέον:

(α) Με την επανάληψη -όπως και στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της
10.5.2010- της  ρήτρας παραίτησης από τις ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας,
(β) με τον υπερδανεισμό της χώρας και την άμεση στέρηση της δυνατότητας
ικανοποίησης των βασικών αναγκών του ελληνικού λαού και της αξιοπρεπούς
διαβίωσης των ελλήνων πολιτών, (γ) με τη σώρευση «επαχθούς» δανεισμού και
(δ) με την εφαρμογή του αγγλικού δικαίου και όχι του δημοσίου διεθνούς
δικαίου που διέπει τις διεθνείς συμβάσεις των κρατών. Συνεπώς, το κείμενο
που καλείται η Βουλή να ψηφίσει παραβιάζει στον πυρήνα τους τις
συνταγματικές εγγυήσεις της εθνικής κυριαρχίας,  της λαϊκής κυριαρχίας και
της δημοκρατικής αρχής (άρθρο 1 του Συντάγματος).

7.     Τα μέτρα που προβλέπει το προς ψήφιση κείμενο ότι θα επιβληθούν στον
ελληνικό λαό παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας των βαρών, του κοινωνικού
κράτους δικαίου (άρθρα 4 παρ. 5 και  25 παρ. 1 του Συντάγματος) και τις
εγγυήσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων (άρθρα 22 και 23 του
Συντάγματος). Παραβιάζουν επίσης θεμελιώδεις εγγυήσεις  της Συνθήκης της
Λισαβόνας (του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων) και του διεθνούς δικαίου,
καθώς και εγγυήσεις του διεθνούς εργατικού δικαίου.


Η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά, συνεπώς, εκτροπή από τη συνταγματική, την
ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομιμότητα.

                 Σας προσκαλεί στη συζήτηση με θέμα

                <<Δημόσιο χρέος και αγγλικό δίκαιο>>

Που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

                        Στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20).

                            Ώρα Έναρξης 19:00

Ομιλητές:

Γιώργος Κατρούγκαλος, Αν. Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

Ηλίας Νικολόπουλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

Παναγιώτης Κουρουμπλής, Ανεξάρτητος Βουλευτής –Μέλος Συντονιστικής Επιτροπής της Ενωτικής Κίνησης

Γιάννης Παρασκευόπουλος, Μέλος της Θεματικής Οικονομίας των Οικολόγων Πράσινων.

Θα πραγματοποιηθεί παρέμβαση από τον Δικηγόρο Μάριο Μαρινάκο.

                          Τη συζήτηση θα συντονίζει:

Ο Πέτρος Μηλιαράκης, Μέλος της  Συντονιστικής Επιτροπής της Ενωτικής Κίνησης & Δικηγόρος Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων.

ΕΕ - ΔΝΤ: Να φτωχύνουν οι Ελληνες!

Γιώργος Δελαστίκ

Τα παραμύθια τελείωσαν. Οι μάσκες έπεσαν. Ακόμη και οι τελευταίοι αφελείς Ελληνες που νόμιζαν ότι η τρόικα είχε έρθει εδώ για να διορθώσει το υπερβολικό δημόσιο χρέος και τα υπερβάλλοντα ελλείμματα του προϋπολογισμού, έχουν αντιληφθεί πλέον ότι εντελώς άλλη είναι η αποστολή της. Να φτωχύνουν δραστικά ή και δραματικά τους Ελληνες, όλους τους Ελληνες και πρωτίστως τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους θέλουν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτή είναι η αποστολή που τους έχει αναθέσει το Βερολίνο και ακριβώς αυτήν την αποστολή εκτελούν με εξαιρετική επιτυχία! Οι Γερμανοί θέλουν να κάνουν την Ελλάδα φτωχή επαρχία της γερμανικής Ευρώπης, του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ. Το ίδιο άλλωστε επιδιώκουν να κάνουν και την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, ενώ στην κατάσταση αυτή έχουν ήδη περιέλθει οι εξαθλιωμένες «ανατολικές επαρχίες του Ράιχ» - δηλαδή οι Βαλτικές και οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, συνοδευόμενες από τους Βαλκάνιους της Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Κροατίας... Το Βερολίνο επιδιώκει κατ' αρχάς να γυρίσει τον χρόνο μισόν αιώνα πίσω, στη δεκαετία του 1960 και στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Τότε που οι Ελληνες, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί συνέρρεαν κατά εκατομμύρια στη Γερμανία, για να κάνουν τις κατώτερες δουλειές σε όλους τους τομείς που ήταν απαραίτητες για να αναπτυχθεί η γερμανική οικονομία. Αν οι Γερμανοί πετύχουν να πετάξουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μισόν αιώνα πίσω, δεν θα είναι και τόσο δύσκολο ακόμη ένα πηδηματάκι προς τα πίσω: προς μια οικονομική επανέκδοση της δεκαετίας του 1940, όταν το Τρίτο Ράιχ προσπαθούσε και αποτύγχανε να επιβάλει μέσω της στρατιωτικής βίας τη γερμανική ηγεμονία σε όλη την Ευρώπη... Τώρα που βρισκόμαστε ακόμη σε σχετικά αρχικά στάδια της γερμανικής οικονομικής επέλασης, τα σχέδια του Βερολίνου μπορούν να αποκρουστούν - και μάλιστα με λιγότερα εκατομμύρια οικονομικά θύματα. Η χώρα μας καλείται να παίξει ιδιαίτερο ρόλο σε αυτήν την υπόθεση που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Αν αυτός ο ρόλος θα είναι θετικός ή αρνητικός θα εξαρτηθεί από τη στάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, η οποία μέχρι τώρα κάθε άλλο παρά δείχνει να έχει το πολιτικό ανάστημα και το σθένος που απαιτείται για να σηκώσει τέτοιο βάρος. Οι ευθύνες τους απέναντι στον λαό μας και στην ιστορία είναι πολύ μεγάλες. Οι Γερμανοί απαιτούν μέσω τρόικας όχι μόνο να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων τόσο ώστε να γυρίσουμε συγκριτικά μισόν αιώνα πίσω, αλλά και να περικοπούν δραστικά οι δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και την άμυνα της χώρας. Να ξαναγίνουν δηλαδή άθλια τα νοσοκομεία, να συρρικνωθεί η προληπτική ιατρική, να πεθαίνουν χωρίς φάρμακα οι βαριά ασθενείς. Να κλείσουν χιλιάδες σχολεία, να ξαναγίνουν οι τάξεις των γυμνασίων με 40 και 50 παιδιά, να κλείσουν πανεπιστημιακές σχολές και ΤΕΙ κατά δεκάδες. Οσο για την άμυνα, όταν λένε να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες, δεν εννοούν βεβαίως να αγοράζουμε λιγότερα γερμανικά τανκς ή πολεμικά αεροπλάνα και πολεμοφόδια ή πυραύλους και φρεγάτες. Εννοούν απλούστατα να μην πληρώνονται επαρκώς οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, να μην υπάρχουν σε επαρκή αριθμό αξιωματικοί για τη στελέχωση των μονάδων, να μην είναι σε θέση εν κατακλείδι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να αντισταθούν ούτε καν υποτυπωδώς σε τουρκική επίθεση. Στο πλαίσιο αυτό οι ρυθμίσεις στο Αιγαίο, στα νησιά, στο Κυπριακό, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη κ.λπ. θα γίνουν υπό το πρίσμα μιας εκ των προτέρων ηττημένης Ελλάδας, η οποία δεν θα έχει άλλη επιλογή από την απεμπόλιση των δικαιωμάτων της και τη δουλόφρονα υποταγή στις απαιτήσεις του Ράιχ και οποιουδήποτε επιβουλεύεται ελληνικά εδάφη, φυσικό πλούτο, κυριαρχικά ή διαχειριστικά δικαιώματα της χώρας μας. Κάποτε οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες έλεγαν στον κόσμο -αμφιβάλλουμε, πάντως, αν το πίστευαν ποτέ οι ίδιοι- ότι η ΕΕ θα διασφάλιζε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Η ζωή αποδεικνύει το εντελώς αντίθετο - ότι οι σημερινές απαιτήσεις της ΕΕ όχι μόνο εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό, αλλά και ενισχύουν τις επιβουλές εναντίον της χώρας μας. «Νέο 1938» Η Ελλάδα πρώτο θύμα του Δ' Ράιχ
Η ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ, ο διαμελισμός της οποίας συνομολογήθηκε από τους Αγγλους και τον Αδόλφο Χίτλερ στις 30 Σεπτεμβρίου 1938, υπήρξε το πρώτο θύμα του Τρίτου Ράιχ , στις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελλάδα είναι φανερό ότι έχει επιλεγεί ως πρώτο θύμα του Τέταρτου Ράιχ καλούμενη να παίξει αντίστοιχο με την Τσεχοσλοβακία ρόλο εβδομήντα και πλέον χρόνια αργότερα. Οπως όμως το 1938 η κατάληψη και διάλυση της Τσεχοσλοβακίας αποδείχθηκε ανίκανη να κορέσει την όρεξη του Βερολίνου για πανευρωπαϊκή ηγεμονία, παρά τις ψευδαισθήσεις περί του αντιθέτου που έτρεφαν Λονδίνο και Παρίσι, έτσι και η καταβρόχθιση της Ελλάδας σήμερα αποκλείεται να κορέσει το πάθος της Μέρκελ για μια Ευρώπη υποτελή στη Γερμανία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
(άρθρο του Παύλου Τουμανίδη)

Τα συλλογικά σώματα οιουδήποτε επιπέδου, οφείλουν να σκεφτούν πάνω στους όρους πρόσληψης της πολιτικής από τα λαϊκά στρώματα, στο διαχρονικό βάθος της τελευταίας 20ετίας.

Αυτή η περίοδος ταυτίζεται με την εμπέδωση της ψευδούς συνείδησης της Ελληνικής κοινωνίας, ότι μια πολιτική δανειακής υποκατάστασης της παραγωγικής δυναμικής της χώρας, θα μπορούσε να αναπληρώσει όρους αναπαραγωγής και ισχύος του κοινωνικού μας σχηματισμού. Η εμβάθυνση της εξάρτησης-υποτέλειας της Ελλάδας, συνοδεύθηκε με τη διαπλάτυνση της παρασιτικής και φανταστικής μεγέθυνσης του ρόλου των μεσαίων στρωμάτων και υπηρεσιών. Δεν είναι τυχαίο ότι με σχετική ευκολία, η κατοχική κυβέρνηση, έχει τάχιστα αποκαταστήσει τους τρεις βασικούς μύθους της αυταρχικής δεξιάς ηγεμονίας μετά τον εμφύλιο:

1^{ο ότι η χώρα έχει ως μονόδρομο την προσαρμογή της στα δεδομένα της στρατηγικής, ακριβώς όπως «ρεαλιστικά» το όρισε ο Σημίτης το 2004 επιχειρηματολογώντας υπέρ του σχεδίου Ανάν .}

2ο

Τέλος 3ο: ότι ο λαός παύει, πέραν της τυπικής έκφρασης των εκλογών, που κι αυτός εξορκίζεται αν δεν επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, να θεωρείται παρεμβατικό υποκείμενο της ιστορίας . Αντίθετα συστηματικά ενοχοποιείται με την ωθούμενη κατάτμηση των εκφράσεων του, σε ολοένα πιο ατομοκεντρικές στάσεις υπό το πρίσμα, ποιος θα γλυτώσει την κρίση. Είναι το αντεστραμμένο είδωλο της πελατειακής διαχείρησής του, ώστε οι δομές της ξένης επικυριαρχίας να θεμελιωθούν.Δάνεια και δανικά αντί σιωπής, για την εκποίηση της χώρας. Σωτηρία,, απλή αγχωτική επιβίωση έναντι αντιμετώπισης της χώρας ως χώρου πρότυπου της ανανεωμένης δομής κυριαρχίας του κεφαλαίου. Επιχειρείται να εξωτερικευθεί η νομοτέλεια της απόλυτης ολοκληρωτικής νεοφιλελεύθερης στρατηγικής: Εκκαθάριση χρηστών κεφαλαίων-ανθρώπων-άμυνας. Ενοποίηση με συμφωνία ΗΠΑ-Γερμανίας του ζωτικού χώρου της Ν.Α. Μεσογείου ως χώρου Ελντοράντο ευκαιριών-κερδών με διακινούμενο φτωχό-φθηνό εργατικό δυναμικό υποταγμένο-εθελόδουλο-ανέστιο χωρίς ιδεολογικό-πολιτισμικό στίγμα ταυτότητας. Με άκριτη αποδοχή της γεωστρατηγικής του ιμπεριαλισμού, περιφερειακά ή παγκόσμια.

Η εκτύλιξη αυτής της στρατηγικής σ΄ολόκληρο το βάθος της 20ετίας που πέρασε, ανέδειξε μείζονες ανεπάρκειες στο χώρο των αντιστάσεων, που όφειλαν να αναδειχθούν. Φάνηκε, όχι στιγμιαία , αλλά με διάρκεια που επέτρεπε τη μονιμοποίηση της αυταπάτης και έναν παραλυτικό εφησυχασμό, η διαβρωτική απολύτως συμβιβαστική με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και την διαρκή συνδρομή της διαχειριστικής πολιτικής ενσωμάτωσης του ΠΑΣΟΚ , ήδη από την πρώτη κυβερνητική του περίοδο. Με τη μεσολάβηση των δομών του αστικού κράτους, η σχετική αυτονομία της χώρας ευνοήθηκε σύντομα σαν ενεργός στήριξη στην ιμπεριαλιστική στρατηγική, η αποκατάσταση των λαϊκών ελευθεριών συνδιάστηκε με την επαγγελματοποίηση της πολιτικής στο τρίπολο Κράτος-ΜΜΕ-Πολιτικό χρήμα και οδήγησε σε απομαζικοποίηση του λαϊκού κινήματος, το ψωμί του εργαζόμενου λαού δεν έγινε αφετηρία μιας πορείας ν΄ αλλάξουν οι ηγεμονεύουσες τάξεις στην ελληνική κοινωνία, αλλά συνοδεύθηκε με την εμβάθυνση αντιθέσεων του τύπου: εργαζόμενος ιδιωτικού κατά δημοσίου- άνεργοι κατά εργαζομένων γενικά, ΄Ελληνες κατά ξένων.

Σήμερα κεφαλαιοποιούνται αυτές οι στρεβλώσεις . Γι΄αυτό το σχέδιο δείχνει ισχυρό. Ο ειδικός ρόλος του Γιωργάκη σ΄αυτό το πλαίσιο δεν έγινε επαρκώς κατανοητός.

Αντίθετα ο ειδικός πολιτικός του λόγος, έχοντας καταργήσει ταξικές αναφορές-συλλογικές ταυτότητες και πρωτίστως την εθνική ταυτότητα, επικοινωνούσε με το θυμικό του παλιού εξαναγκαστικού πασιφισμού της Αριστεράς. Μετατοπίστηκε εύκολα η αντιπαράθεση στη Βάση της παγκοσμιοποιητικής ενσωμάτωσης, στη Βάση της νέας Αμερικανοκρατίας. Μόνο που Αμερικανοκρατία και νέα εθνικοφροσύνη, σημαίνει στην περιοχή Τουρκοφροσύνη και Ισραήλ. Ούτε αυτό δεν αντιπαρέβαλε η Αριστερά, ειδικά στην περίοδο ΄04-΄09, ενώ το σχέδιο Ανάν και οι εξελίξεις, μετά την ήττα του Ισραήλ στο Λίβανο το 2006, έδειχναν ότι οι εξελίξεις πλέον θα ήσαν συμπυκνωμένες χρονικά και ποιοτικά.

Πράγματι η μεταεθνική συγκρότηση της περιφέρειας, με δεδομένους τους περιορισμούς της άμεσης στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ, σημαίνει διευρυμένο ρόλο των χωρών-χωροφυλάκων. Σημαίνει αποδοχή του εθνικισμού τους με αντάλλαγμα την όπως-όπως επιβίωση με όρους μιζέριας , εθνικής και κοινωνικής. Αυτό είναι ανοιχτό στοίχημα Εκφασισμού.

Υπάρχει μετά απ΄αυτά σήμερα η πολυτέλεια των πολλαπλών εκφράσεων;

Το έδειξαν οι περιφερειακές εκλογές. ΟΧΙ. Εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι ο χρόνος δεν λειτούργησε ουδέτερα. ΄Ηδη μετράμε οκτώ (8) χρόνια χωρίς διακριτή δική μας παρουσία. Απ΄ την άλλη επιδιώκουμε να είμαστε ενεργοί-λαϊκά αξιόπιστοι-δημιουργικοί-πριν απ΄όλα Σοσιαλιστές και πατριώτες.

Μπορούμε-πρέπει να επιδιώξουμε την μετατροπή του Συνεδρίου μας σε Ιδρυτικό Συνέδριο του χώρου της λαϊκής Σοσιαλιστικής Αριστεράς. Με επικέντρωση στην επεξεργασία των προγραμματικών αρχών, ιεράρχηση των προτεραιοτήτων για μια εθνική κοινωνική περιφερειακή λαϊκή Οικονομική ανασυγκρότηση. Να δούμε και να σκεφτούμε τους όρους βαθμούς ελευθερίας των στρατηγικών μας σήμερα.

Το ΔΗΚΚΙ και κάθε τέτοιου τύπου σχηματισμός, που συγκροτήθηκε σαν Εξωτερική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και αναπτύχθηκε ετερόφωτα προς αυτό, πρέπει εδώ και τώρα να βαδίσει , συγχωνευόμενο σ΄ ενιαία δομή λειτουργίας, με όμορα ρεύματα. Κάθε καθυστέρηση θα μοριοποιήσει τις επιμέρους απόψεις μας , θα απομονώσει περαιτέρω την παρουσία μας , θα καταργήσει de facto τη βάση της πολιτικοιδεολοκής μας αυτονομίας και παρέμβασης.

Πρέπει να αποδεχθούμε ότι η μορφή λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, έμμεσα ενίσχυσε την δια εκπροσώπων κορυφής λειτουργία της πολιτικής παρέμβασης. Καλλιέργησε και καλλιεργεί μια νοοτροπία βουλευτοποίησης εν αναμονή. Οι ηγέτες δεν βγαίνουν απ΄το σωλήνα. Βγαίνουν απ΄την αμφίδρομη σχέση δουλειάς και θεωρητικής επεξεργασίας υπό το πλαίσιο ενιαίου καθοδηγητικού κέντρου . Διαφορετικά όσο πιο πολλοί μιλάνε για μέτωπα, τόσους περισσότερους καθρέπτες θα χρειαστούμε να βλέπουμε ο καθένας τον εαυτό του.

Υ.Γ.1. Σημαντική πολιτικά είναι η άρνηση, για μια αντισυστημική δύναμη της κρατικής χρηματοδότησης στην κομματική λειτουργία. Η οικονομική ενίσχυση είναι στοιχείο πολιτικής χειραφέτησης και πράξης και πρέπει να αποκατασταθεί άμεσα με άρνηση της κρατικής χρηματοδότησης.

Υ.Γ.2. Το μέτωπο στήνεται απλά: κάθε μέρα πάμε σ΄άλλη συνοικία-εργασιακό χώρο- με σύνθημα: κάτω η κυβέρνηση των δοσιλόγων. Εκλογές για δημοκρατική προοδευτική διέξοδο.

Παύλος Τουμανίδης

Μέλος Κ.Ε. ΔΗΚΚΙ- Σοσιαλιστική Αριστερά

(άρθρο του Νίκου Μπουζάνη)
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ»  ΚΑΙ Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ                         

1. Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ (ΠΡΟΛΟΓΟΣ).

 Είναι γεγονός ότι οι λαοί του Νότου της Ε.Ε. υποφέρουν και σηκώνουν τον Σταυρό της Ακραίας Μονεταριστικής Λιτότητας του Νεοφιλελεύθερου Καπιταλισμού.  Έγιναν «βορά» των Τραπεζικών και Ασφαλιστικών Πολυεθνικών Ομίλων (Αγορών) με την σύμπραξη των Κυβερνήσεων των τελευταίων 20 ετών. Δεν είμαστε αφελείς να πιστέψουμε ότι δεν γνώριζαν- δεν ήξεραν ότι οι χώρες του νότου δεν μπορούν να ανταγωνισθούν τις οργανωμένες χώρες του Βορρά και ότι οι λαοί του Νότου δεν θα είχαν την ίδια τύχη ευημερίας με τους λαούς του Βορρά. Εξ αρχής ήταν μια απάτη  η εφαρμογή του ενιαίου νομίσματος με τέτοιους μηχανισμούς και τέτοιες συνθήκες . ΄Ολες οι χώρες και οι λαοί του νότου λίγο πολύ εξαπατήθηκαν και μπήκαν «ξυπόλυτοι στα αγκάθια» . ΄Επεσαν θύματα των Αγορών που καραδοκούσαν «ως κοράκια», αλλά με συνυπεύθυνους που μας εξαπάτησαν, τις κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας , οι οποίες ήταν «στο κόλπο» και λειτούργησαν ως συνεργοί των  Βιαστών -Αγορών. Βεβαίως η χώρα μας η Ελλάδα με την μεγάλη ιστορία και δημιουργία έπρεπε να είναι το πρώτο πειραματόζωο και θύμα για να βιαστεί πρώτη και αδίστακτα. Γιατί αν ο περήφανος Ελληνικός λαός δεχθεί τον βιασμό, τότε ποιος λαός θα σηκώσει κεφάλι;

2.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ

Η αρχή έγινε με την συνθήκη του Μάαστριχτ , η οποία έβαλε τους όρους και τις προϋποθέσεις για τις χώρες που δήλωσαν επιθυμία να ενταχθούν στην ΟΝΕ και το Ευρώ. Μεταξύ των όρων ήταν κυρίως κάποιοι δημοσιονομικοί δείκτες (χρέος-έλλειμμα-πληθωρισμός),που  έπρεπε να συγκλίνουν για να γίνουν δείκτες στην ΟΝΕ. ΄Ελλειπαν όμως οι δείκτες της πραγματικής οικονομίας, οι κοινωνικοί, της εργασίας, της παραγωγής , της ανταγωνιστικότητας, αλλά και η  πολιτική σύγκλιση Σοσιαλιστικής κατεύθυνσης. Το ΔΗΚΚΙ ήταν το κόμμα που  θεμελίωσε την Eυρωπαϊκή  πολιτική  του εξαρχής, στην άρνηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ , κρατώντας τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό για την αλληλεγγύη των λαών και το όραμα για μια Σοσιαλιστική Ευρώπη. Σήμερα έχουμε δικαιωθεί όσοι είχαμε αντίθετη άποψη για την Συνθήκη του Μάαστριχτ  που μας οδήγησε στην ΟΝΕ και στο Ευρώ.

3.ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΕΥΡΩ.

Τα κυριότερα επιχειρήματα εκείνων που επιθυμούσαν την είσοδό μας στο ενιαίο νόμισμα με την ΟΝΕ και το Ευρώ ήταν: α)ότι το Ευρώ θα έφερνε την ευημερία του λαού μας , αφού θα είμαστε στην οικογένεια του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. Αντί της ευημερίας, βλέπουμε πολύ γρήγορα την δυστυχία, β)ότι η Ε.Ε. θα μας βοηθούσε στα Εθνικά μας θέματα (Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη-Σκόπια κλπ) , αλλά μέχρι στιγμής μάλλον το αντίθετο βλέπουμε, γ)ότι θα αναπτύξουμε σε σταθερή βάση τη ναυτιλία μας , τον τουρισμό μας, την γεωργική παραγωγή, το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών και  αντί για θετική πορεία έχουμε αρνητική.

4.ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΥΡΩ.

Οι  κυριότεροι λόγοι για να μην δεχθούμε το Ευρώ ήταν: α)Η Ε.Ε. δεν είχε και ούτε διαφαίνεται να αποκτήσει πολιτική ενότητα ενιαίου κράτους ή  ομοσπονδίας. β) Τα κράτη που συμμετείχαν στο Ευρώ δεν είχαν και δεν έχουν ίδια δημοσιονομικά μεγέθη δηλ. τους δείκτες του Δημοσίου χρέους, των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, τον πληθωρισμό, τα επιτόκια κλπ. γ)Τα πραγματικά δεδομένα ανάπτυξης και οικονομίας ήταν και είναι ανόμοια, παραγωγή, εργασία , ανεργία, ποιότητα ,εξαγωγές,  εισαγωγές , εκμεταλλεύσιμες  πηγές κλπ. δ)Οι κοινωνικοί δείκτες υγείας, παιδείας, πρόνοιας, προστασίας  περιβάλλοντος , μισθοί , συντάξεις κλπ. ήταν και παραμένουν ανόμοιοι. ε)Η ανταγωνιστικότητα της χώρας μας ήταν μειωμένη κατά την είσοδο , αν και η δραχμή είχε χάσει  την τελευταία 10ετία  80% από το δολ. και σήμερα που ανατιμήθηκε (έμμεσα μέσω ΕΥΡΩ) κατά 80%, αυτήν την 10ετία παραμονής επί του δολ. ήταν  δυνατόν να είχαμε ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας; στ) Το κυριότερο επιχείρημα, για να μην δεχθούμε ήταν και είναι ότι η Ε.Ε. δρομολογήθηκε σε μια Μονεταριστική-Νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και σήμερα ακόμη περισσότερο αυτή η κατεύθυνση έχει κλειδώσει.

5.ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ.

α)Θα έφερνε νομικά και τεχνικά προβλήματα , αντικατάστασης ηλεκτρονικών μηχανών, υπολογιστών, ΑΤΜ κ.α. ΄Όμως αν υπήρχε μια περίοδος προετοιμασίας , προσαρμογής αναλόγως με αυτήν της εισόδου, αυτά τα προβλήματα θα είχαν εκμηδενισθεί. β) Επειδή το χρέος είναι σε Ευρώ, κυρίως μετά την υποτίμηση του νέου νομίσματος, θα αυξήσει σημαντικά το Δημόσιο χρέος σε όρους Εθνικού νομίσματος, εκτός εάν πριν την έξοδο υπήρχε στάση πληρωμής και διαγραφή του Δημόσιου χρέους. γ)Επειδή οι επενδυτές και οι έχοντες Ευρώ αναμένουν μετά την έκδοση του νέου νομίσματος την υποτίμησή του , θα τους οδηγούσε σε μαζική φυγή κεφαλαίων από την χώρα, προκαλώντας πρόσκαιρα χρηματοοικονομική κρίση, εκτός αν φορολογούσαμε με συντελεστή ανάλογο της προσδοκώμενης υποτίμησης  κάθε ποσό που φεύγει στο εξωτερικό, μειώνοντας έτσι ταυτόχρονα  και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού. δ)Η έξοδος από το Ευρώ θα έφερνε επιδείνωση των πολιτικών σχέσεων της χώρας μας με τα άλλα Ευρωπαϊκά Κράτη και πολύ πιθανό να μας οδηγούσαν εκτός Ε.Ε. Ακόμη εάν αυτό συμβεί οι συνέπειες δεν θα είναι οδυνηρές, αφού η χώρα μας είναι το σταυροδρόμι των Ασιατικών-ΒορειοΑφρικανικών και ΑνατολικοΕυρωπαϊκών Αναδυόμενων Αγορών και κόμβος ενεργειακών δρόμων.

6.ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ..

α)Ο ρυθμός ανάπτυξης θα αυξηθεί και δεν θα ήταν αναγκαία τα μέτρα λιτότητας  που μας φοβίζουν κάποιοι ότι θα επιβληθούν ως απαραίτητα για την επιβίωσή μας. β)Θα περιορισθεί σημαντικά το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου(εισαγωγών-εξαγωγών). γ)Αλυσιδωτά θα περιορισθούν και οι αυξημένες σήμερα δανειακές μας ανάγκες χρηματοδότησής μας . δ)Θα αυξηθούν σημαντικά οι εξαγωγές των ελληνικών αγαθών και υπηρεσιών (προϊόντων), φέρνοντας το αναγκαίο συνάλλαγμα στη χώρα μας. ε)Θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και έτσι θα έχουμε μείωση της επάρατης ανεργίας, αλλά και σταδιακή αύξηση των μισθών των συντάξεων. στ)Η Ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε σταδιακή πορεία ανταγωνιστικότηταςζ)Τέλος, η χώρα μας θα αποκτήσει ξανά την Εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία που έχασε με τα μνημόνια.

7.ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ  ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ.

Βεβαίως η έξοδος από το Ευρώ χρειάζεται μια περίοδο προετοιμασίας και προσαρμογής της χώρας μας , ανάλογη με εκείνη της εισόδου. α)Πρώτα απ΄όλα χρειάζεται μια Πατριωτική-Σοσιαλιστική Κυβέρνηση . Κανένας δεν έχει εμπιστοσύνη σε εκείνους που υπηρετούν συνειδητά το μεγάλο κεφάλαιο, τους Τραπεζίτες, τα μονοπώλια και τις κερδοσκοπικές Αγορές και έφεραν το λαό μας σε πλήρη φτώχεια β)Πρέπει να διαγραφεί προηγουμένως το Δημόσιο χρέος σχεδόν στο σύνολό του, ως απεχθές και επαχθές και ως πληρωθέν εις διπλούν. Για να φτάσουμε στην διαγραφή, θα προηγηθεί η στάση πληρωμής και επανεξέταση του χρέους από μια ανεξάρτητη Λογιστική Επιτροπή. γ)Να φορολογήσουμε τον πολύ μεγάλο συσσωρευμένο παράνομο πλούτο που ανέρχεται πάνω από 2 τρις σε εσωτερικό και εξωτερικό, με  συντελ. τουλάχιστον 20% , ο οποίος θα φέρει στα Δημόσια Ταμεία περίπου 350-400 δις και να εφαρμοσθεί επιτέλους ο εξωλογιστικός προσδιορισμός  κερδών των μεγάλων Α.Ε.. δ)Να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, και οι μεγάλες στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις.ε)Να μετοχοποιηθούν τα δικαιώματα εξόρυξης ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας για  άμεσα ωφέλιμο- πιστωτικά αποτελέσματα. στ)Με την είσπραξη των φόρων του πλούτου να γίνουν δημόσιες επενδύσεις που θα φέρουν πλήρη εργασία και ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. ζ)Να προμηθευτεί προηγουμένως η χώρα μας ενεργειακά και άλλα χρήσιμα εισαγόμενα είδη , που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας για ένα μακρύ χρονικό διάστημα. η)Να γίνει αναδιανομή των εισοδημάτων και να αναβαθμισθεί το κοινωνικό κράτος. Το πραγματικό διαθέσιμο  εισόδημα των πολιτών  ανέρχεται στο 75% του ΑΕΠ δηλ. (232 διςΧ 75%=173 δις) και είναι το ίδιο με την ιδιωτική κατανάλωση των νοικοκυριών. Μόνο που δεν έχουν να καταναλώνουν εξίσου όλοι άρα δεν τους αναλογεί το ίδιο πραγματικό εισόδημα. Αν διαιρέσουμε το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα 173 δις δια τον πληθυσμό μας  11 εκατομμύρια, θα έπρεπε ο καθένας να είχε ετήσιο εισόδημα 16.500  Ευρώ περίπου και μια οικογένεια 4μελής 65.000 Ευρώ περίπου. Όμως άλλοι κατέχουν πολύ περισσότερα , κάποιοι βέβαια πολλά εκατομμύρια και κάποιοι άνεργοι δεν εισπράττουν  ούτε ένα Ευρώ. ΄Αρα μόνη λύση επιβίωσης του λαού  και της χώρας μας είναι η αναδιανομή εισοδήματος η οποία μπορεί να έλθει μέσα από μια δίκαιη και αναλογική φορολόγηση που θα φέρει το κλείσιμο της ψαλίδας των εισοδημάτων.

8.ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΛΥΣΗ (ΕΠΙΛΟΓΟΣ).

Καταλήγοντας, πρέπει οι λαοί του Νότου της Ε.Ε. να επανεξετάσουν την παραμονή τους στο ενιαίο νόμισμα του Ευρώ , γιατί αυτός ο δρόμος ενταφιάζει  τις ελπίδες για μια καλύτερη ζωή και αντί για ευημερία θα συνεχίσουν να σηκώνουν το Σταυρό της δυστυχίας. Η χώρα μας πρέπει και μπορεί να ξαναβρεί το δρόμο της ανάπτυξης και να ξαναφέρει την ελπίδα επιστροφής των νέων μας που μεταναστεύουν με τα προσεκτικά βήματα εξόδου από το Ευρώ, αλλά αυτά μπορεί να εφαρμοσθούν μετά από μια νέα Κυβέρνηση Πατριωτική-Σοσιαλιστική που θα προέλθει μέσα από την σημερινή Αριστερά (σε ένα νέο ΕΑΜ) , για την απελευθέρωση της χώρας μας και του περήφανου και εργατικού λαού μας, από τα δεσμά της ΤΡΟΪΚΑ , του ΔΝΤ και της Ν. ΤΑΞΗΣ.

                                                  Νίκος  Μπουζάνης (Φοροτεχνικός)

                                        Γραμματέας Π.Σ. ΔΗΚΚΙ-Σοσιαλιστική Αριστερά

                                           Μέλος της Εκτελ. Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

(Άρθρο του Δημήτρη Στρατούλη)

Κυβέρνηση και τρόικα ψεύδονται ασύστολα και τρομοκρατούν για να περάσουν την κινεζοποίηση των μισθών.

Ουραγός στους μισθούς η Ελλάδα: Δεν ευθύνεται το κόστος εργασίας για την χαμηλή “ανταγωνιστικότητα”[1] αλλά το Ευρώ!

            Είχαμε από την αρχή προειδοποιήσει τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ότι δεν θα έπρεπε να πιστεύουν την κυβέρνηση και την τρόικα, όταν έπαιρναν τα σφαγιαστικά μέτρα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων συκοφαντώντας τους ως τεμπέληδες, ότι αυτούς δεν θα τους ακουμπήσουν.  Είχαμε πει ότι οι καμπάνες, που άκουγαν να ηχούν για τους συναδέλφους τους στο δημόσιο τομέα, χτυπούσαν και για τους ίδιους και ότι τις μειώσεις μισθών στον δημόσιο τομέα θα ακολουθήσει σκληρή λιτότητα και για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Ήδη, τις τελευταίες ημέρες η Τρόικα, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ακροδεξιάς και ο ΣΕΒ με εκβιασμούς και τελεσίγραφα προετοιμάζουν το έδαφος για δραστικές μειώσεις των μισθών στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ώστε αυτοί να φτάσουν στα επίπεδα Κίνας και Βαλκανίων. Τώρα τις μειώσεις μισθών τις δικαιολογούν στο όνομα, όχι πλέον του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, το οποίο επικαλέστηκαν  για να καρατομήσουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά της βελτίωσης της «ανταγωνιστικότητας» των ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Για την χαμηλή όμως «ανταγωνιστικότητα» των ιδιωτικών επιχειρήσεων στη χώρα μας δεν ευθύνονται οι μισθοί των εργαζομένων, αφού την τελευταία 20ετία υπολείπονταν σταθερά των ετήσιων αυξήσεων της παραγωγικότητας της εργασίας και είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη.

Ευθύνονται οι χαμηλοί ρυθμοί εισαγωγής και αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών και σύγχρονων μορφών οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας, οι ανύπαρκτες επενδύσεις στην έρευνα, στις καινοτομίες και στην εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, οι υψηλές τιμές των προϊόντων στις οποίες ενσωματώνονται τεράστια επιχειρηματικά κέρδη, καθώς και το υπερτιμημένο σε σχέση με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας ευρώ.

Εξάλλου εάν η «ανταγωνιστικότητα» να εξαρτιόταν από τους μισθούς, τότε πως εξηγείται ότι οι χώρες της ΕΕ με τους ψηλότερους μισθούς (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ) έχουν μεγαλύτερη «ανταγωνιστικότητα» από χώρες της ΕΕ με πολύ μικρότερους μισθούς (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία);

Το δημοσιονομικό πρόβλημα ή η «ανταγωνιστικότητα» είναι απλά τα προσχήματα του συνεταιρισμού ΔΝΤ – ΕΕ – κυβέρνησης, προκειμένου να φορτώσουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων.

Οι μεταβολές του κόστους εργασίας την περίοδο 1995-2010, κινήθηκαν σε ρυθμούς ανάλογους προς τους αντίστοιχους στις 35 κυριότερες «ανταγωνίστριες» χώρες. Η Ελλάδα, μάλιστα ως προς το κόστος εργασίας, βρίσκεται πέμπτη από το τέλος στη λίστα με τις 35 κυριότερες ανταγωνίστριες χώρες. Το πραγματικό ετήσιο κόστος εργασίας στην Ελλάδα το 2009 ήταν χαμηλότερο περίπου κατά 35% έναντι των μικρών χωρών της Βόρειας Ευρώπης, 25% έναντι της Γαλλίας και της Βρετανίας, περίπου 20% έναντι της Ιταλίας και της Ισπανίας.[2]

Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, σε σύγκριση µε τις άλλες χώρες της Ε.Ε., έχουν από τις χαμηλότερες αποδοχές, όταν οι επιχειρήσεις διατηρούν από τα υψηλότερα περιθώρια κέρδους µεταξύ των χωρών-µελών της Ε.Ε.

Η επιδείνωση της «ανταγωνιστικότητας» των ελληνικών προϊόντων κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας οφείλεται στην ονοµαστική συναλλαγµατική ισοτιµία του ευρώ. Η ανατίµηση του ευρωπαϊκού νοµίσµατος κατέστησε τα ελληνικά προϊόντα (αγαθά και υπηρεσίες) ακριβότερα και υπέσκαψε την «ανταγωνιστικότητά» τους.

Όσον αφορά στο μέσο περιθώριο του επιχειρηματικού κέρδους την περίοδο 1995-2009, ήταν 40%, το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση µε εξαίρεση την Ιρλανδία. Το 2010, αν και μειώθηκε κατά 5%, είναι ακόμα υψηλότερο των υπόλοιπων χωρών που έχουν στην πλειονότητα τους κάτω από 30%.

Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχει βαρύτατες πολιτικές ευθύνες, γιατί με τις συμφωνίες της με την τρόικα και την εν συνεχεία νομοθέτησή τους για δραστικές μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα και για αντίστοιχες μειώσεις στον ιδιωτικό τομέα, μέσω των επιχειρησιακών συλλογικών ή ατομικών συμβάσεων εργασίας ή του μειωμένου κατά 20% κατώτερου μισθού για τους νέους μέχρι 25 ετών, της άνοιξε την όρεξη να ζητάει και την κατάργηση του κατώτερου εγγυημένου μισθού.

Με την απαίτησή τους αυτή οι τροϊκανοί αποδεικνύουν ότι δεν τους ενδιαφέρει μόνο να εξασφαλίσουν τα χρήματα των τοκογλύφων πιστωτών της χώρας μας, αλλά και να διασφαλίσουν φτηνούς εργαζόμενους με μισθούς και εργασιακές σχέσεις Κίνας στις πολυεθνικές που ετοιμάζονται να αρπάξουν το δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της χώρας.

Η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου έχει εξίσου μεγάλες ευθύνες, γιατί αποδέχεται δουλικά τις απαιτήσεις της τρόικας και εκβιάζει τους εργαζόμενους με τελεσίγραφα του τύπου «ή μειώσεις μισθών ή χρεοκοπία της χώρας και έξοδός της από το ευρώ».

Το δίλημμα αυτό δεν έχει καμία πραγματική βάση και είναι επόμενο να δημιουργεί στους εργαζόμενους τα ανακλαστικά να απαντούν σε αυτό ότι, «εάν είναι να μετατραπούμε σε σύγχρονους σκλάβους και σε ανέργους και τα παιδιά μας σε μετανάστες, τότε γιατί να μείνουμε ως χώρα στο ευρώ και στην ευρωζώνη;»

Η εκβιαστική απειλή του Πρωθυπουργού προς τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους ότι, εάν δεν δεχτούν τις μειώσεις μισθών, δηλαδή να «αυτοχειριαστούν», τότε θα τους «δολοφονήσει» η ίδια η κυβέρνησή του μειώνοντας τους μισθούς με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, θυμίζει τις πιο άγριες και ανώμαλες συνθήκες του εμφυλίου πολέμου και των δικτατοριών που βίωσε ο λαός και η χώρα μας, όταν οι τότε κυβερνήσεις νομοθετούσαν «αποφασίζοντας και διατάσσοντας» με αναγκαστικούς νόμους και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου και ο δοτός και όχι εκλεγμένος Πρωθυπουργός δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση να κινεζοποιήσουν τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας. Οι λαϊκές δυνάμεις και οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους «θα τους στείλουν στον αγύριστο» και θ’ ανοίξουν το δρόμο για την ανάδειξη μίας αριστερής προοδευτικής κυβέρνησης, που θα τους σώσει από την πείνα και θα προωθήσει ξεκινώντας με τη διαγραφή του χρέους και την απελευθέρωση από τα μνημόνια και τη φυλακή του ευρώ νέες ελπιδοφόρες προοπτικές παραγωγικής, αναπτυξιακής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας μας.

(το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΙΣΚΡΑ)

Δημήτρης Στρατούλης

Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ

Και του πανελλαδικού Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ