Φίλοι και φίλες,
Θα ξεκινήσω με μία φράση που είχε πει κάποτε ένας νομπελίστας συγγραφέας ο John Steinbeck.
 «Αν έχεις πρόβλημα, είσαι πληγωμένος ή έχεις ανάγκη, πήγαινε στους φτωχούς ανθρώπους. Είναι οι μόνοι που θα βοηθήσουν, οι μόνοι.»
Πράγματι φίλοι και φίλες, η αλληλεγγύη είναι το να δίνεις από το περίσσευμα  σου, αλλά η βαθύτερη έννοια της αλληλεγγύης είναι το να δίνεις από το υστέρημά σου.
Σε μια ορθολογική κοινωνία η φτώχεια έπρεπε να είναι ο υπ' αριθμόν ένας δημόσιος κίνδυνος. Αντί για αυτό, όμως, η καλή κ' αγαθή μας Πολιτεία, το κράτος μας την αγνοεί επιδεικτικά.  Για αυτό πρέπει να δώσουμε μια μάχη.. «Η μάχη που πρέπει να δώσουμε δεν είναι κατά του πλούτου, αλλά κατά της φτώχειας»
"Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας" είπε κάποτε ο Μαχάτμα Γκάντι. "Όποιος πάλεψε με την φτώχεια ξέρει πόσο κοστίζει το να είναι κανείς φτωχός".
Μπορούμε να προσθέσουμε σε αυτές τις αλήθειες δύο άλλες νέες: "Η σημερινή Κρίση, τα Μνημόνια, τα Σύμφωνα Σταθερότητας αποτελούν τις νέες μορφές μιας αρχέγονης βίας’’ μιας βίας που εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προσπαθούμε να αποτινάξουμε.
Όλοι μαζί θα ανατρέψουμε την μνημονιακή πολιτική που ασκούν εις βάρος μας οι  συνωμότες της ΤΡΟΙΚΑ. Τέλος στις μειώσεις μισθών, στις συντάξεις, στις απολύσεις στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, στην άδικη φορολογία των χαμηλών στρωμάτων της χώρας μας στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικής Ασφάλισης, στην δημόσια δωρεάν Παιδεία – Εκπαίδευση. Φτάνει πια. Όχι άλλες θυσίες με τη δικαιολογία ότι πρέπει να πληρώσουμε ένα χρέος που δεν μπορεί να αποπληρωθεί   αν δεν διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του. Ζούμε την μεγαλύτερη υποβάθμιση της αξιοπρέπειας μας.
Η ΑΝΕΡΓΙΑ στη χώρα μας έχει χτυπήσει «κόκκινο». Τα παιδιά μας έχουν φτάσει στο 67% της ΑΝΕΡΓΙΑΣ. Είναι στα όρια της φτώχειας χωρίς να μπορούν να ονειρευτούν πως θα χτίσουν το μέλλον τους, πως θα κάνουν οικογένεια, παιδιά. Γιατί μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά ο πλούτος μας είναι τα παιδιά μας, η μόρφωσή τους και το μέλλον τους που θέλουμε να είναι ευοίωνο.  
Αυτόν τον πλούτο δεν τον λογαριάζει η κυβέρνηση. Το μέλλον των παιδιών μας κρίνεται αβέβαιο αν συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική.     Με την πολιτική περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθεί η τρικομματική κυβέρνηση, το ύψιστο αγαθό της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας τείνει προς την ιδιωτικοποίηση του. Στοχεύουν σε μία παιδεία όπου ο φτωχός δεν θα έχει δικαίωμα στη μόρφωση.
Εμείς όμως είμαστε όλοι εδώ, μαζί, για να τους φωνάξουμε πως «η φτώχεια δεν μπορεί να είναι εμπόδιο για τη μόρφωση, και η μόρφωση πρέπει να είναι ένας τρόπος απόδρασης από τη φτώχεια». Η Παιδεία πρέπει να είναι δωρεάν Δημόσια και υψηλού επιπέδου!
Δεν θα τους αφήσουμε να μας διαλύσουν την Εκπαίδευση των παιδιών μας με ένα σχέδιο Νόμου που το διασύρουν και μόνο ονομάζοντάς το «ΑΘΗΝΑ». Ξευτιλίζουν τον Πολιτισμό μας. Το σχέδιο τους είναι να μην υπάρχουν πλέον Δημόσια σχολεία, Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, παρά μόνο ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης.
Παραδίδουν την εκπαίδευση στο Ιδιωτικό κεφάλαιο με την δικαιολογία προγραμμάτων ΕΣΠΑ παρουσιάζοντας τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων, την μεταφορά και τις καταργήσεις Πανεπιστημίων και ΤΕΙ ως καινοτόμο πρόγραμμα. Όσο για το μέλλον των εκπαιδευτικών είναι αβέβαιο.
 12.000 καθηγητές οδηγούνται σε υποχρεωτικές μετακινήσεις ανά την επικράτεια, 10.000 αναπληρωτές δεν θα επαναπροσληφθούν.
Χιλιάδες απολύσεις καθηγητών σχεδιάζονται σε μυστικές συμφωνίες του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης με τη ΤΡΟΙΚΑ.
Να γιατί η κυβέρνηση αύξησε το διδακτικό ωράριο των καθηγητών. Για να δημιουργήσει δήθεν υπεράριθμους καθηγητές και να περικόψει ακόμη περισσότερο τις ήδη ελάχιστες δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση.
Εκπαιδευτικοί εξαθλιωμένοι οικονομικά, εξουθενωμένοι εργασιακά, περιπλανώμενοι ανά την επικράτεια,  φοβισμένοι από την πολλαπλή απειλή: συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και τμημάτων - αξιολογήσεις – υποχρεωτικές μετατάξεις- πειθαρχικές παραπομπές-  καθεστώς επιστράτευσης,  δεν μπορούν να είναι δημιουργικοί στο τόσο ευαίσθητο έργο τους.
Όσο για την Ειδική Αγωγή Εκπαίδευση συγχωνεύουν Γενικά σχολεία με Ειδικά χωρίς τις κατάλληλες υποδομές, καταργούν ΚΕΔΔΥ, όπου υπάρχουν κενές θέσεις ειδικού εκπαιδευτικού και ειδικού βοηθητικού προσωπικού δεν αναπληρώνονται. Δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για τις μεταφορές των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες από το σπίτι στο σχολείο και από το σχολείο στο σπίτι και επιβαρύνουν τους γονείς με ένα επιπλέον οικονομικό φορτίο. Με λίγα λόγια εδώ λειτουργεί ένας σύγχρονος ΚΑΙΑΔΑΣ που ότι δεν τους  φέρνει έσοδα στο μέλλον το απομονώνουν. Ξανά λοιπόν στο περιθώριο τα ΑΜΕΑ.     
Η τρικομματική κυβέρνηση εκτελεί το μνημόνιο εκτελώντας την ελληνική κοινωνία, οι συνέπειες της πολιτικής της στη δημόσια παιδεία είναι καταστροφικές.  
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα στηρίξει τους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας για την ανατροπή αυτών των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Πριν κάποιες μέρες  με τα στοιχεία που παρουσίασε η UNICEF σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην έκθεση «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2013», αποκαλύπτεται ότι τα φτωχά ή κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά στην Ελλάδα, φτάνουν τις 600.000 νούμερο το οποίο αποτελεί σοκ αν σκεφτούμε το συνολικό πληθυσμό της χώρας μας αλλά και σε σύγκριση με άλλες χώρες.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε περάσει πολλά και έχουμε δείξει ότι διαθέτουμε κάποιες «κρυφές» αρετές. Η ψυχή μας έχει ιδιαιτερότητες οι οποίες πηγάζουν από την πολιτιστική μας κληρονομία και έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό την αλληλεγγύη. Πάντα οι Έλληνες ανά την ιστορία βρίσκαμε τρόπους αυτοοργάνωσης μέσα στη κοινωνία. Έτσι γίνεται και τώρα.
Ένα χαρακτηριστικό Παράδειγμα  είναι τα κοινωνικά φροντιστήρια και τα κοινωνικά ιατρεία που λειτουργούν αυτή τη στιγμή και εξαπλώνονται. Εμείς θα είμαστε εδώ , δίπλα σε κάθε άνθρωπο που μπορούμε να στηρίξουμε, είτε είναι αριστερός είτε είναι δεξιός. Εδώ δεν υπάρχουν κομματικές αποχρώσεις υπάρχει ανάγκη να ξεπεράσουμε τα σοβαρά προβλήματα που μας έχουν δημιουργήσει.
Όλοι ενωμένοι με τον    ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με τη βοήθεια και τη στήριξη σας και με τα όπλα που έχουμε ως Λαός όπως η πολιτιστική μας παράδοση και η αλληλεγγύη μας, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας.
Όσο αυτοί μας εξαθλιώνουν, τόσο εμείς θα ΠΕΙΣΜΩΝΟΥΜΕ, όσο αυτοί μας χωρίζουν, τόσο εμείς θα ΕΝΩΝΟΜΑΣΤΕ.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μπορούμε και θα τα καταφέρουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
                                                                                                                                                                                                        ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

     Στις 24 Απριλίου 2013 συζητήθηκε στη Βουλή η επίκαιρη επερώτηση για τις γερμανικές οφειλές. Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε την ομιλία του Μανώλη Γλέζου όπως είναι δημοσιευμένη στα αδιόρθωτα πρακτικά της συνεδρίασης της ολομέλειας.  Για να διαβάσετε ολόκληρα τα πρακτικά, πατήστε εδώ.   

       ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ: Αγαπητή Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, από τα διάσελα της ιστορίας, από τα κορφοβούνια της Αντίστασης, αυτήν τη στιγμή μας παρακολουθούν όλοι οι νεκροί που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Απολογούμαι σήμερα απέναντι σε αυτούς.
Θα ήθελα, επίσης, να πω ότι σήμερα είναι μια σημαδιακή ημέρα, διότι στις 24 Απριλίου του 1944 στο Μεσόβουνο της Κοζάνης -για τρίτη φορά η επιδρομή- εκτέλεσε εκατόν πενήντα γυναικόπαιδα. Ακόμη, στο Κάτω Γραμματικό, πάλι της περιοχής της Κοζάνης και στην Κουτσούφλιανη, δεκατρείς εκτελέστηκαν. Στην Αθήνα, επίσης, τέσσερις.
Αυτά ως μνημόσυνο γι αυτούς τους νεκρούς.
Από τα θεωρεία μας παρακολουθούν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Τους χαιρετίζω για τη συμβολή τους στον αγώνα που χρόνια πριν ξεκινήσαμε γι’ αυτήν την υπόθεση.  Το πρόβλημα είναι οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα. Δεν είναι το πρόβλημα το τι θέλει η Ελλάδα. Αυτό το ζήτησε στην αρχή. Είναι το τι τελικά έχει επιδικαστεί να πληρώσει η Γερμανία για ό,τι προξένησε στην Ελλάδα. Και να πληρώσει όχι βέβαια για καταστροφές, που έχουν σχέση με τον πόλεμο.
Γιατί κάποιος -που δυστυχώς διετέλεσε και Υπουργός Εξωτερικών- γράφει σε ένα άρθρο του, προχθές, σε κάποια καθημερινή εφημερίδα, ότι αυτά έχουν σχέση με τη λεία πολέμου. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο θέμα είναι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα για την καταστροφή που έκανε στην εθνική της οικονομία, άλλο θέμα είναι οι αρχαιολογικοί θησαυροί, τους οποίους πρέπει να επιστρέψει, άλλο θέμα είναι το αναγκαστικό δάνειο, άλλο θέμα είναι οι οφειλές προς τα θύματα και άλλο θέμα είναι οι πολεμικές συγκρούσεις. Η λεία πολέμου, τα λάφυρα πολέμου, αυτά ανήκουν στο κράτος που κατέλαβε μια χώρα. Δεν έχουν σχέση. Και μην μπερδεύουμε τα θέματα με αυτό τον ανεκδιήγητο τρόπο. Το σημειώνω, επειδή διετέλεσε και Υπουργός Εξωτερικών.
Εάν, αγαπητέ κύριε Υπουργέ, ακολουθήσετε τα ίδια χνάρια, χαθήκαμε. Αλλά επειδή έχω εμπιστοσύνη ότι δεν θα ακολουθήσετε τον ίδιο δρόμο, έχω πει από την αρχή ότι χαιρετίζω την πρωτοβουλία που ανέλαβε η Κυβέρνηση. Ποια πρωτοβουλία; Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε καταθέσει εδώ και καιρό αυτήν την επίκαιρη επερώτηση. Αλλά επίτηδες αφήσαμε να φέρει το θέμα και να ορίσει η Κυβέρνηση το πότε θα γίνει η συζήτηση, για να μην φανεί ότι εμείς διεκδικούμε κάτι κομματικό.
Με την ευκαιρία αυτή, θα ζητήσω συγγνώμη από το ενάμισι εκατομμύριο ανέργους –πιστεύω ότι είναι δύο εκατομμύρια. Θα ζητήσω συγγνώμη από τους ιδιοκτήτες των πεντακοσίων εβδομήντα χιλιάδων καταστημάτων που έχουν κλείσει κι έχει μπει λουκέτο. Θα ζητήσω συγγνώμη από τις τέσσερις χιλιάδες που έχουν αυτοκτονήσει και τους συγγενείς τους. Θα ζητήσω συγγνώμη από τους νέους μας που φεύγουν και πάνε στο εξωτερικό.
Να πω ότι αυτήν την ώρα συζητάμε αυτό το θέμα που δημιούργησε αυτή την κατάσταση. Γιατί, πρωτουργός της δημιουργίας όλης αυτής της ιστορίας είναι το γεγονός ότι δεν δικαιώθηκαν όλοι οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, όλες οι οργανώσεις, που ξεκίνησαν έναν αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας. Και ήταν το μόνο που πετύχαμε, γιατί δεν πετύχαμε ούτε το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας ούτε το θέμα της δημοκρατίας, όπως το θέλαμε και το είχαμε ονειρευτεί, ούτε το θέμα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και να μην νομίζετε ότι ήταν θέματα αριστερών. Αναφέρω μονάχα μία οργάνωση της Αντίστασης, που δεν ανήκε στην αριστερά -την ΕΚΑ- και που στον τίτλο της τον ίδιο το αναφέρει. Τι θα πει ΕΚΑ; Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση. Τα καταστατικά τους, τα οποία έχω δημοσιεύσει στα βιβλία μου, προχωρούνε για σοσιαλισμό, λένε για τα πάντα. Ήταν ίδιοι και κοινοί οι αγώνες μας, άλλο αν αργότερα τα κάνανε και εκείνοι και εμείς θάλασσα. Λέω, όμως, την ιστορία πώς ξεκίνησε και πώς είναι.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Όπως είπα, το θέμα δεν είναι τι ζητάμε εμείς. Όταν έγινε η Απελευθέρωση, οι τέσσερις μεγάλοι –Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Αγγλία, Γαλλία και Σοβιετική Ένωση- είχαν ορίσει πού θα είναι ο καθένας στη Γερμανία και πήρανε από τη Γερμανία ό, τι θέλανε, κατά το δοκούν, χωρίς να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν: και υλικά αγαθά και εργοστάσια και επιστήμονες και αρχαιολογικούς θησαυρούς. Αυτά είναι γνωστά. Οι άλλες χώρες είπαν: «Τι θα γίνει;». Και τότε συγκλήθηκε στο Παρίσι το Φλεβάρη του 1946 η δεκαεννιαμελής Διασυμμαχική Επιτροπή. Εκεί η Ελλάδα ζήτησε αυτά που έπρεπε να ζητήσει, με βάση το βιβλίο του Δοξιάδη, που είχε τότε εκδοθεί, με βάση την έκθεση μιας ειδικής επιτροπής, όπου ήταν επικεφαλής ο ίδιος ο Καζαντζάκης. Έχει δημοσιευθεί ένα τεράστιο βιβλίο, πολύ μεγάλο. Αυτό που κάναμε είναι σμίκρυνση, όχι του περιεχομένου, αλλά σμίκρυνση του όγκου. Το βιβλίο αυτό λέγεται: «Αι θυσίαι της Ελλάδος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Στον τίτλο αναγράφεται και στα γαλλικά: «Les sacrifices de la Grèce a la seconde guerre mondiale». Στα αγγλικά: «The sacrifice of Greece in the second World War». Στα ρώσικα «Жертвы Греции во второй мировой войне». Τα καταγράφει όλα. Αναλυτικά ό,τι καταστροφές μας προξένησαν.
Είπε τότε η Ελληνική Αντιπροσωπεία: «Έναντι όλων αυτών των καταστροφών ζητάμε 14,5 δισεκατομμύρια δολάρια αγοραστικής αξίας 1938.» Και απάντησαν: «Τι είναι αυτά που λέτε;» Και άρχισαν την περικοπή. Περικοπή, περικοπή, περικοπή!
Μεταξύ των δεκαεννέα μελών –το σημειώνω, γιατί έχει αξία- ήταν κι η Τουρκία, η οποία είχε βγει στον πόλεμο και είχε ταχθεί με το μέρος των συμμάχων ένα μήνα πριν. Ψήφισε κι αυτή εναντίον μας. Τελικά, μας τα περιέκοψαν και όρισαν 7.100.000.000 δολάρια αγοραστικής αξίας 1938, που σημαίνει σήμερα 108 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τι ήταν αυτές οι καταστροφές της οικονομίας της χώρας; Είπαμε, δεν ήταν οι πολεμικές καταστροφές. Ήταν η καταστροφή στην οικονομία. Που σήμαινε τι συγκεκριμένα; Σήμαινε το εξής: Οι Γερμανοί οικονομολόγοι, που ακολουθούσαν τη Στρατιά εισβολής, επέβαλαν ότι το 51% όλων των μετοχών, όλων των εταιρειών -κρατικών, συγκρατικών και ιδιωτικών και τραπεζών- περιέρχονται στα χέρια των Γερμανών. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει το 51%. Κυκλοφόρησαν, επίσης, αυτό το χαρτονόμισμα των 50 γερμανικών μάρκων, όπου αλώνιζαν κι έπαιρναν από τον καθένα ο,τιδήποτε. Γι’ αυτό το λόγο άρχισε η μεγάλη πείνα. Πείνα τρομερή στην Ελλάδα! Πείνα που δεν μπορεί κανείς να τη σκεφτεί!
Έχω γράψει –κι ας μου επιτραπεί- ένα σχετικό ποίημα για το θέμα: «Πέθανα σήμερα το πρωί από την πείνα σε ένα πεζοδρόμιο του Μεταξουργείου, οδός Αχιλλέως, δεν θυμάμαι σε ποιο, την ώρα που το αγιάζι το ίδιο τουρτούριζε από το σύγκρυο του τρόμου. Δεν άντεξε στην λαίλαπα που έφερε η κατοχή. Δεν θυμάμαι καλά αν ήταν Δεκέμβρης του ’41 ή Γενάρης ή Φλεβάρης του ’42. Εκείνο πάντως που δεν ξεχνώ είναι πως πέθανα από την πείνα.»
Αγαπητοί φίλοι, διετέλεσα υπάλληλος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που ήταν στην Ελλάδα, στο Τμήμα Καταγραφής των Θανάτων. Οι θάνατοι έφτασαν τους τετρακόσιους την ημέρα.
Κι ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σ’ αυτήν την καταστροφή -θα σας εξηγηθεί πώς- φτάσαμε στο σημείο εκείνη την εποχή να δανείσουμε εμείς τη Γερμανία. Όλα τα χρόνια δανειζόμαστε και τώρα δανειζόμαστε και δανείσαμε τη Γερμανία στη χειρότερη περίοδο της ζωής μας.
Αγαπητοί φίλοι –έτσι θα σας λέω- εμείς θεωρούμε ότι το θέμα είναι εθνικό, θεωρούμε ότι το θέμα δεν πρέπει σε καμμία απολύτως περίπτωση να ξεκινήσει από κομματικά κίνητρα. Εμείς -πείτε ό,τι θέλετε για το ποιος ξεκίνησε πρώτος τον αγώνα, ας τον ξεκίνησε όποιος ήθελε πρώτος- δεν διεκδικούμε τίποτα. Λέμε απλά: Μπορούμε εμείς να φτιάξουμε μία διακομματική επιτροπή -που έχουμε από καιρό ζητήσει στο Κοινοβούλιο- και να ζητήσουμε αυτή η επιτροπή να επισκέπτεται όλα τα Κοινοβούλια και να συζητάει για ό,τι θέλει; Και, επιτέλους, μπορεί η ελληνική Κυβέρνηση να ξεφύγει από τον ξύλινο λόγο που διατυπώνονταν ως τώρα; -«Δεν παραιτούμεθα των αξιώσεών μας, αλλά περιμένουμε τη διεθνή συγκυρία και τις σχέσεις των δύο χωρών και ό,τι ο διπλωματικός λόγος, ο πλούσιος, συνδράμει προς αυτήν την κατεύθυνση»- δηλαδή να μην κάνουμε τίποτα; Περιμένουμε και το λέω με μια πίστη. Ευελπιστώ. Περιμένουμε, όχι μονάχα εγώ, αλλά όλοι οι αγωνιστές της Αντίστασης που επιζούμε. Περιμένει όλος ο ελληνικός λαός που έχει υποστεί τα πάνδεινα. Δεν υπάρχει ούτε μία ελληνική οικογένεια που να μην έχει θύμα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Περιμένουμε από την Κυβέρνηση να κάνει το βήμα, να καλέσει τη γερμανική κυβέρνηση και να πει «ελάτε να συζητήσουμε». Και μόνο το γεγονός ότι ο Σόιμπλε λέει ότι το θέμα είναι λήξαν, σημαίνει ότι υπήρχε θέμα. Πώς έληξε; Γιατί έληξε; Με ποια διαδικασία έληξε; Έλα εδώ, Σόιμπλε, να το κουβεντιάσουμε. Αν η Κυβέρνηση το κάνει αυτό, να είναι σίγουρη ότι θα έχει όλο τον ελληνικό λαό μαζί της. Αν η Κυβέρνηση το κάνει αυτό, όποια κι αν είναι, να ξέρει ότι επιτέλους ταυτίζει τον εαυτό της με την ιστορία του έθνους και με το μέλλον της χώρας μας.
Γι’ αυτό το λόγο εγώ δεν θέλω να μιλήσω παραπάνω. Ό,τι τυχόν ξέχασα, θα το πω στη δευτερολογία μου. Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι ήλθε η στιγμή το ελληνικό Κοινοβούλιο να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κάνει το χρέος του απέναντι στην ιστορία μας.
                                                                           Σας ευχαριστώ.
                                                                                  

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.» Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Κά­νο­ντας μια δια­πί­στω­ση η οποία δεν πε­ριέ­χει καμία πρω­το­τυ­πία και ίσως επα­να­λαμ­βά­νε­ται για πολ­λο­στή φορά, επι­ση­μαί­νου­με απλά ότι δεν υπάρ­χει αμ­φι­βο­λία ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς το βα­σι­κό κορμό του, τον ΣΥ­ΝΑ­ΣΠΙ­ΣΜΟ, δεν θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει με τη μορφή που τον γνω­ρί­ζου­με. Ου­δείς  μπο­ρεί να το αμ­φι­σβη­τή­σει αυτό. Είναι γε­γο­νός ακόμη ότι οι συ­νι­στώ­σες που τον απαρ­τί­ζουν σή­με­ρα, χρω­στούν πολλά στο σχήμα, αφού μέσα από αυτόν ήρθαν σε ρήξη με την αυ­το­α­να­φο­ρι­κό­τη­τα και την πε­ρι­στρο­φή γύρω από έναν αρι­στε­ρό μι­κρό­κο­σμο που χα­ρα­κτή­ρι­ζε πολ­λές φορές στο πα­ρελ­θόν το χώρο μας.

Την ίδια ώρα όμως και ο ΣΥ­ΝΑ­ΣΠΙ­ΣΜΟΣ χρω­στά­ει εξ’ ίσου πολλά στις συ­γκε­κρι­μέ­νες συ­νι­στώ­σες. Η συμ­μα­χία δη­μιουρ­γή­θη­κε σε μια πε­ρί­ο­δο βα­θιάς κρί­σης του κόμ­μα­τος που το είχε φέρει κυ­ριο­λε­κτι­κά στα πρό­θυ­ρα της διά­λυ­σης. Έμπαι­νε δεν έμπαι­νε στη Βουλή, ση­μα­δε­μέ­νο από την κα­θο­δή­γη­ση ηγε­σιών τύπου Δα­μα­νά­κη και από απί­στευ­τες για αρι­στε­ρό κόμμα πο­λι­τι­κές, όπως η ψή­φι­ση της συν­θή­κης του Μά­α­στρι­χτ, που σε καμιά πε­ρί­πτω­ση βέ­βαια δεν οδη­γού­σε στην  Ευ­ρώ­πη των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των λαών και του σο­σια­λι­σμού, όπως  που ορα­μα­τί­ζο­νταν η Αρι­στε­ρά εκεί­νη την εποχή.

Κα­νείς, όσο κα­χύ­πο­πτος κι αν είναι απέ­να­ντι τους, δεν μπο­ρεί αμ­φι­σβη­τή­σει το γε­γο­νός ότι οι υπάρ­χου­σες συ­νι­στώ­σες συ­νέ­βα­λαν τα μέ­γι­στα στη συ­γκρό­τη­ση, στη ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αλλά και του ίδιου του ΣΥΝ.

Τε­λι­κά  όμως όλοι, και οι μεν και οι δε, χρω­στούν τα πάντα στον ελ­λη­νι­κό λαό που με ένα τε­ρά­στιο για τα πρω­θύ­στε­ρα δε­δο­μέ­να πο­σο­στό έδει­ξε την εμπι­στο­σύ­νη του στο συ­γκε­κρι­μέ­νο σχήμα φέρ­νο­ντας το από το 4% στο εκ­πλη­κτι­κό 27%.

Τα μάτια των ερ­γα­ζό­με­νων σε όλο τον κόσμο σή­με­ρα είναι στραμ­μέ­να σε αυτό το πρω­τό­τυ­πο πεί­ρα­μα που λέ­γε­ται ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και αυτή η πρω­το­τυ­πία εδρά­ζε­ται σε δυο κυ­ρί­ως πα­ρά­γο­ντες:

Ο ένας είναι η επί­τευ­ξη μέχρι τώρα μιας συμ­μα­χί­ας από ετε­ρό­κλη­τες δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς που κα­τά­φε­ρε να λει­τουρ­γή­σει και να ξε­πε­ρά­σει τις αδυ­να­μί­ες της, φτά­νο­ντας σε πρω­το­φα­νή επί­πε­δα μα­ζι­κής κοι­νω­νι­κής απο­δο­χής.

Ο άλλος πα­ρά­γο­ντας είναι ότι αυτή η συμ­μα­χία πρό­βα­λε στην κοι­νω­νία ένα από τα πιο ρι­ζο­σπα­στι­κά προ­γράμ­μα­τα και τις συ­να­κό­λου­θες πο­λι­τι­κές και κι­νη­μα­τι­κές δρά­σεις των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων, χρό­νων που χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται από την από­λυ­τη επι­κρά­τη­ση των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών και από­ψε­ων και από την υπο­χώ­ρη­ση των αρι­στε­ρών ιδεών.

Που πάμε;

Οι τε­λευ­ταί­ες εσω­κομ­μα­τι­κές εξε­λί­ξεις με τις προ­τά­σεις του προ­έ­δρου της Κ.Ο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην τε­λευ­ταία Κε­ντρι­κή Επι­τρο­πή και τις συ­νε­ντεύ­ξεις που προη­γή­θη­καν για να προ­ε­τοι­μά­σουν το έδα­φος, μόνο σε ένα συ­μπέ­ρα­σμα οδη­γούν: έχει προ­α­πο­φα­σι­στεί από κά­ποιους συ­ντρό­φους το τέλος του συ­γκε­κρι­μέ­νου πει­ρά­μα­τος. Και οι αι­τί­ες γι αυτό πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θούν στην ίδια την ουσία της πο­λι­τι­κής που έχουν επι­λέ­ξει αυτοί οι σύ­ντρο­φοι, που βρί­σκο­νται στα ανώ­τε­ρα όρ­γα­να του κόμ­μα­τος, και η οποία παίρ­νει πλέον απο­στά­σεις από τις ανα­γκαί­ες ρι­ζο­σπα­στι­κές τομές και ρή­ξεις που χρειά­ζε­ται η κοι­νω­νία και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Στα πλαί­σια αυτά η αυ­το­διά­λυ­ση των συ­νι­στω­σών που προ­τεί­νε­ται από την ηγε­σία του κόμ­μα­τος δεν είναι απλώς ένα ορ­γα­νω­τι­κό μέτρο που θα οδη­γή­σει νο­μο­τε­λεια­κά στην ενο­ποί­η­ση του κόμ­μα­τος. Όποιος  πι­στεύ­ει κάτι τέ­τοιο είναι βλέ­πει μόνο το δέ­ντρο.

Η πραγ­μα­τι­κή αιτία είναι το ξε­κα­θά­ρι­σμα του εσω­κομ­μα­τι­κού το­πί­ου για την εφαρ­μο­γή μιας πιο ήπιας πο­λι­τι­κής από αυτή που τόσα χρό­νια επαγ­γε­λό­ταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Άλ­λω­στε μια πραγ­μα­τι­κή ενο­ποί­η­ση του κόμ­μα­τος δεν επι­τυγ­χά­νε­ται με τε­λε­σί­γρα­φα και δια­τάγ­μα­τα. Πραγ­μα­το­ποιεί­ται μέσα από μια πο­λι­τι­κή πο­ρεία σύ­γκλι­σης των δια­φο­ρε­τι­κών από­ψε­ων, κοι­νών αγώ­νων και όσμω­σης των προ­τά­σε­ων.

Αυτό που απαι­τεί­ται τώρα από τις συ­νι­στώ­σες, που παρά το μικρό μέ­γε­θος τους πρέ­πει να γίνει κα­τα­νοη­τό ότι δεν παύ­ουν να απο­τε­λούν δυ­νά­μεις που έχουν δώσει ση­μα­ντι­κούς αγώ­νες, που έχουν τη δική τους  προϊ­στο­ρία και τις δικές τους πο­λι­τι­κές πα­ρα­δό­σεις από τις οποί­ες σε τε­λευ­ταία ανά­λυ­ση επω­φε­λή­θη­κε και ο ίδιος ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, είναι να απαρ­νη­θούν τις πα­ρα­δό­σεις αυτές και να φτύ­σουν τη μικρή έστω ιστο­ρία τους για να πα­ρα­μεί­νουν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Σε ποιου εί­δους δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία υπά­γε­ται αυτή η λο­γι­κή; Η μέχρι τώρα συ­ναί­νε­ση και η αρχή της πλειο­ψη­φί­ας δεν απέ­δω­σαν; Σε τι ακρι­βώς ενο­χλούν την ηγε­σία και τα "απλά μέλη" τα οποία επι­κα­λεί­ται έτσι ώστε να βιά­ζο­νται να τε­λειώ­σουν με αυτές,προ­χω­ρώ­ντας σε αμ­φι­βό­λου απο­τε­λέ­σμα­τος πρα­κτι­κές;

Αν υπο­θέ­σου­με ότι ο ου­σια­στι­κός λόγος διά­λυ­σης τους είναι η πο­λυ­φω­νία, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται με­ρι­κοί, τότε να μας απα­ντή­σουν σε πόσα κα­νά­λια και πότε βγή­καν εκ­πρό­σω­ποι των συ­νι­στω­σών για να δια­φω­νή­σουν με την επί­ση­μη γραμ­μή του κόμ­μα­τος.

Κα­νείς δεν έχει αντίρ­ρη­ση ότι πρέ­πει να ισχύ­σει η αρχή «ένα μέλος μία ψήφος». Άλ­λω­στε αυτό είναι και από­φα­ση της τε­λευ­ταί­ας πα­νελ­λα­δι­κής συν­διά­σκε­ψης, η οποία επι­κύ­ρω­σε ότι όλα τα όρ­γα­να και τα σώ­μα­τα του φορέα μας θα είναι πλέον αι­ρε­τά, χωρίς αρι­στίν­δην, χωρίς ει­δι­κές πλειο­ψη­φί­ες και χωρίς δι­καί­ω­μα βέτο από καμία συ­νι­στώ­σα. Άρα δε μπο­ρεί να τεθεί από που­θε­νά θέμα λει­τουρ­γί­ας που πα­ρα­κω­λύ­ε­ται από την ύπαρ­ξη των συ­νι­στω­σών . Επι­πλέ­ον, και επει­δή αυτό χρη­σι­μο­ποιεί­ται υπό­γεια στην επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία υπέρ της διά­λυ­σης των συ­νι­στω­σών, για καμιά συ­νι­στώ­σα πλέον δεν τί­θε­ται θέμα χρη­μα­το­δό­τη­σης αφού από το 2013, δη­λα­δή την εποχή των με­γά­λων πο­σο­στών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δεν υπάρ­χει κα­τα­νο­μή χρη­μα­το­δό­τη­σης στις συ­νι­στώ­σες.

Τι ση­μαί­νει όμως «δεν μπο­ρούν οι τά­σεις και τα ρεύ­μα­τα να έχουν κά­θε­τη δομή», όπως ακρι­βώς δια­τυ­πώ­νε­ται η πρό­τα­ση; Θα εκ­προ­σω­πού­νται αυτά τα «νό­μι­μα» ρεύ­μα­τα και οι τά­σεις στα όρ­γα­να ή όχι; Το δε κα­τα­στα­τι­κό που προ­τά­θη­κε απα­γο­ρεύ­ει όχι μόνο την «κά­θε­τη» αλλά ακόμη και την «ορι­ζό­ντια δομή», και όχι μόνο με­τα­ξύ συ­νι­στω­σών αλλά και «Ορ­γα­νώ­σε­ων Μελών», όπως θα ανα­φέ­ρο­νται από τούδε και στο εξής οι ορ­γα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Η επι­κεί­με­νη «αυ­το­διά­λυ­ση» του ΣΥ­ΝΑ­ΣΠΙ­ΣΜΟΥ στη συν­διά­σκε­ψη που έχει προ­γραμ­μα­τί­σει πριν το συ­νέ­δριο, το κύριο πράγ­μα που ση­μα­το­δο­τεί είναι απλώς μια αλ­λα­γή ονό­μα­τος και σε καμία πε­ρί­πτω­ση μια ου­σια­στι­κή αλ­λα­γή των συ­σχε­τι­σμών και της πο­λι­τι­κής ηγε­μο­νί­ας που ασκού­σε έως τώρα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ως η με­γα­λύ­τε­ρη συ­νι­στώ­σα της συμ­μα­χί­ας. Το μόνο δια­φο­ρε­τι­κό στοι­χείο που μπο­ρεί να προ­στε­θεί είναι ίσως η από­φα­ση κά­ποιων συ­νι­στω­σών να συ­ντα­χθούν με την πλειο­ψη­φία του ΣΥΝ, προ­χω­ρώ­ντας αδια­μαρ­τύ­ρη­τα στην αυ­το­διά­λυ­ση τους, επι­σή­μως του­λά­χι­στον. Και απο­τε­λεί σύμ­πτω­ση βε­βαί­ως ότι όλες  οι «πα­σο­κο­γε­νείς» συ­νι­στώ­σες που πρό­σφα­τα εντά­χθη­καν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στη­ρί­ζουν τη στρο­φή αυτή της ηγε­σί­ας, με τον ίδιο ακρι­βώς τρόπο που κά­πο­τε στη­ρί­ζα­νε την ηγε­σία του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και όταν η δεξιά στρο­φή του ήταν πα­ρα­πά­νω από εμ­φα­νής.

Η ουσία είναι ότι κάθε ορ­γα­νω­τι­κό μέτρο στο βάθος κρύ­βει πο­λι­τι­κά επί­δι­κα και προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση οφεί­λει ο κα­θέ­νας να ανα­ζη­τή­σει τις πραγ­μα­τι­κές αι­τί­ες κάθε ση­μα­ντι­κής αλ­λα­γής που πραγ­μα­το­ποιεί­ται.

Η ιστο­ρι­κή δια­δρο­μή της Αρι­στε­ράς έχει ση­μα­δευ­τεί από δύο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά τα οποία ση­μα­το­δό­τη­σαν και δια­μόρ­φω­σαν το κομ­μα­τι­κό μο­ντέ­λο της: τον στα­λι­νι­κό μο­νο­λι­θι­σμό και τον προ­ε­δρι­κό βο­να­παρ­τι­σμό. Το πρώτο αφορά κυ­ρί­ως την πα­ρα­δο­σια­κή Αρι­στε­ρά και το δεύ­τε­ρο κυ­ρί­ως τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία. Κοινό στοι­χείο όμως και των δύο είναι ότι απέ­τυ­χαν πα­τα­γω­δώς να δη­μιουρ­γή­σουν μια αξιό­λο­γη κομ­μα­τι­κά δυ­να­μι­κή που θα οδη­γού­σε στην οποια­δή­πο­τε κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση. Αμ­φό­τε­ρα επί­σης έχουν επι­δρά­σει ση­μα­ντι­κά για να οδη­γη­θεί το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα σε διά­σπα­ση, σε οδυ­νη­ρές ήττες και τε­λι­κά στην ίδια την απα­ξί­ω­ση του.

Ο κίν­δυ­νος που πα­ρου­σιά­ζε­ται από τον βια­στι­κό, από­λυ­το και συ­γκε­ντρω­τι­κό τρόπο που χρη­σι­μο­ποιεί η ση­με­ρι­νή πλειο­ψη­φία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για ωθή­σει τα πράγ­μα­τα στη δική της πο­λι­τι­κή λο­γι­κή, δεν είναι απλά να πάμε σε ένα από τα δύο μο­ντέ­λα. Ο κίν­δυ­νος δυ­στυ­χώς, ο οποί­ος απορ­ρέ­ει και από την ίδια τη φύση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, είναι να πάμε και στα δύο μο­ντέ­λα πα­ράλ­λη­λα, δη­μιουρ­γώ­ντας ένα μο­νο­λι­θι­κό προ­ε­δρο­κε­ντρι­κό μόρ­φω­μα.

Οι τε­λι­κές απο­φά­σεις ανα­βλή­θη­καν στην τε­λευ­ταία ΚΕ και πα­ρα­πέμ­φθη­καν στο επι­κεί­με­νο συ­νέ­δριο του κόμ­μα­τος, τον Ιούλη. Αυτή θα είναι και η πιο ση­μα­ντι­κή ευ­και­ρία για μι­λή­σει ο κό­σμος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τα απλά μέλη  πρέ­πει να σκε­φτούν ψύ­χραι­μα και χωρίς συ­ναι­σθη­μα­τι­σμούς το μέλ­λον του εγ­χει­ρή­μα­τος. Είναι κάτι που δεν αφορά μόνο αυ­τούς, το σχήμα ή την ηγε­σία. Αφορά όλη την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία. Κι αυτό φορ­τώ­νει βα­ριές ευ­θύ­νες στις πλά­τες τους. Χρό­νος πά­ντως υπάρ­χει ακόμη και για δεύ­τε­ρες σκέ­ψεις και για να επα­νε­κτι­μη­θούν αρ­κε­τά πράγματα.                                                                                                                                                                                          Ηλίας Μυ­λω­νάς  (μέλος της ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ)

του Γ.Δελαστικ

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι αντιδράσεις λίγων εκατοντάδων οικολογικά ευαισθητοποιημένων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης στη μετατροπή τμήματος του πάρκου Γκεζί, κοντά στην πλατεία Ταξίμ, σε εμπορικό κέντρο, ξεκίνησαν αυθόρμητα. Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι αποτέλεσε σοβαρότατο πολιτικό σφάλμα εκ μέρους του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η χρήση τέτοιας έκτασης αστυνομικής βίας για ένα τόσο ασήμαντο από πολιτική σκοπιά θέμα.

Ενα σφάλμα όμως που αποκαλύπτει την υπέρμετρη αλαζονεία του Ερντογάν, από την οποία πάσχουν όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί ηγέτες, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων, κατάλοιπο του αυτοκρατορικού παρελθόντος της χώρας. Από τη στιγμή που η Αστυνομία άσκησε κτηνώδη βία κατά των διαδηλωτών το θέμα έπαψε να είναι οικολογικού χαρακτήρα. Στο επίκεντρο βρέθηκε η βαρβαρότητα της Αστυνομίας. Οπως θα συνέβαινε σε κάθε χώρα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν κάθε λόγο να παρέμβουν και να προσπαθήσουν να προσποριστούν πολιτικά οφέλη. Πόσω μάλλον στην Τουρκία, όπου μαζί με τα κόμματα κινητοποιήθηκαν και τα απομεινάρια των δυναμικών στηριγμάτων του προ Ερντογάν κεμαλικού στρατοκρατικού καθεστώτος, με προεξάρχοντα τον στρατό, τον οποίο ο Ερντογάν έχει απογυμνώσει από εξουσίες και οικονομικά προνόμια που κατείχε.

Αυτό το αντιπολιτευτικό νεφέλωμα είναι ανίκανο να αντιπαραταχθεί στον Ερντογάν στις κάλπες. Κάθε φορά που γίνονται εκλογές ο Ερντογάν τούς σαρώνει. Λογικό είναι να προσπαθήσουν μήπως και μπορέσουν να αξιοποιήσουν τη λαϊκή οργή κατά της Αστυνομίας του Ερντογάν, ώστε να πάρουν πολιτική ρεβάνς με άλλον τρόπο. Κατά τη γνώμη μας αποκλείεται ο Ερντογάν να ανατραπεί από τις διαδηλώσεις αυτές. Η λαϊκή του βάση είναι πανίσχυρη, η εκλογική του απήχηση ευρύτατη - μόλις πέρυσι άλλωστε εξελέγη πάλι πρωθυπουργός με το τρομερό ποσοστό του 50% της λαϊκής ψήφου. Η πολιτική ζημιά όμως που του προκαλεί η τροπή των γεγονότων -ο νεκρός διαδηλωτής, οι εκατοντάδες τραυματίες, οι χιλιάδες συλλήψεις, η βίαιη καταστολή για την οποία φέρει ακέραιη και αποκλειστικά την πολιτική ευθύνη- είναι σίγουρα μεγάλη. Η μεγαλύτερη που έχει υποστεί ποτέ κατά τα δέκα και πλέον χρόνια που κυβερνά την Τουρκία. Το σημαντικότερο είναι ότι η άσκηση βίας τον ταυτίζει στη συνείδηση μερίδας του πληθυσμού με την κτηνωδία του τουρκικού στρατού και των κεμαλικών πολιτικών κομμάτων, που ήταν όργανα των ενόπλων δυνάμεων. Αυτή η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η σχετική αποδυνάμωση της θέσης του Ερντογάν να επηρεάζει τα σχέδιά του για συνταγματική μεταρρύθμιση με στόχο την ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου της Δημοκρατίας και την κατάληψη αυτού του αξιώματος από τον ίδιο τον Ερντογάν, το 2014, με άμεση εκλογή του απευθείας από το λαό και όχι από το Κοινοβούλιο, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Είναι πάντως πάρα πολύ νωρίς για να μπορέσει κανείς να εκτιμήσει από τώρα αν θα ματαιωθούν αυτά τα σχέδια του Ερντογάν. Βέβαιο πάντως είναι ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν αναμένεται να οδηγηθούν σε βελτίωση, αν η αποδυνάμωση του Ερντογάν οδηγήσει σε αναβίωση της εξουσίας των στρατιωτικών στην Τουρκία.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλες οι σοβαρές ελληνοτουρκικές κρίσεις έλαβαν χώρα όταν την εξουσία ασκούσαν οι στρατοκράτες του κεμαλικού καθεστώτος και τα υποτελή προς αυτούς πολιτικά κόμματα της τουρκικής αντιπολίτευσης. Αντιθέτως, κατά τη διάρκεια της δεκαετούς εξουσίας του Ερντογάν μείζων ελληνοτουρκική κρίση δεν υπήρξε, χωρίς βεβαίως αυτό να υπονοεί ότι αποκλείεται να σημειωθεί ελληνοτουρκική κρίση όσο ο Ερντογάν βρίσκεται στην εξουσία.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή την εποχή ο Ερντογάν έχει καταστήσει την Τουρκία ισχυρότερη από όσο ήταν εδώ και πάνω από έναν αιώνα, με αποτέλεσμα ο Τούρκος ηγέτης να έχει πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες και βλέψεις για τη χώρα του από τον στενό κύκλο των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο. Βοηθουσών αφενός της καταλυτικής κρίσης στην Ευρώπη και αφετέρου των πολεμικών και πολιτικών εξελίξεων στον αραβικό κόσμο, ο Ερντογάν φιλοδοξεί να καταστήσει την Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη στον κρισιμότερο για την παγκόσμια οικονομία χώρο της Μέσης Ανατολής. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι προστρέχουν σήμερα στην Τουρκία για να την πείσουν να συνδράμει στην υλοποίηση της μεσανατολικής πολιτικής τους. Εχουν παρέλθει οι καιροί που η Αγκυρα εκλιπαρούσε να την κάνουν δεκτή στην ΕΕ.

Άρθρο του Γ. Δελαστικ από το Έθνος

Ωραία μας τα λέει το ΔΝΤ στις απόρρητες και δημοσιοποιούμενες εκθέσεις τουπου αφορούν τη μνημονιακή πολιτική που επέβαλε στην Ελλάδα από κοινού με την ΕΕ και η οποία ρήμαξε κυριολεκτικά τη χώρα μας και τον λαό μας. Από τη μια, μας λέει ότι ακολουθήθηκε σαφώς εσφαλμένη συνταγή και αποποιείται κάθε ευθύνης για τη συνταγή αυτή, ρίχνοντας όλα τα βάρη στην ΕΕ.

Από την άλλη, όμως, όχι μόνο απαιτεί να... συνεχιστεί απαρέγκλιτα να εφαρμόζεται η ίδια συνταγή, αλλά και προτείνει μέτρα απίστευτης κοινωνικής αγριότητας και βαρβαρότητας, όπως για παράδειγμα μέχρι τον Αύγουστο να αλλάξει η νομοθεσία για να αρχίσουν οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας των Ελλήνων! Επί έναν ολόκληρο αιώνα, η αντικομμουνιστική προπαγάνδα ούρλιαζε ότι αν ποτέ έρχονταν στην εξουσία οι «ερυθροί» θα έπαιρναν τα σπίτια του κοσμάκη. Οι ψηφοφόροι της ΝΔ σήμερα ζουν τον απόλυτο εφιάλτη, να κινδυνεύουν να πάρουν τα σπίτια πολλών δεκάδων χιλιάδων από αυτούς η... Δεξιά του Σαμαρά και το υπό αμερικανικό έλεγχο ΔΝΤ!Τα ύστερα του κόσμου! Το ΔΝΤ απαιτεί επίσης να καταργηθούν όλες ανεξαιρέτως οι φοροαπαλλαγές που υπάρχουν στην Ελλάδα για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Από την έκθεση του ΔΝΤ μάθαμε ότι δεν πρόκειται πια να ξαναζεσταθούμε κανένα χειμώνα,αφού απαγόρευσε τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα!

Θα πληρώνουμε επίσης εσαεί την πρόσθετη φορολογία που μας κρατούν πλέον απευθείας από τους μισθούς και τις συντάξεις και την οποία ψευδεπίγραφα αποκαλούν «εισφορά αλληλεγγύης», μας είπε το ΔΝΤ, το οποίο επίσης αποφάσισε και μας ανακοίνωσε στην έκθεσή του ότι δεν πρόκειται να φτηνύνουν τα φαγητά στις ταβέρνες γιατί απαγόρευσε να μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση. Ο υπάλληλος της τρόικας Πολ Τόμσεν μάς ανακοίνωσε μάλιστα επί της ουσίας να μην πιστεύουμε τα φληναφήματα του Ελληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ότι δήθεν δεν θα παρθούν άλλα μέτρα εναντίον του ελληνικού λαού. Ο Τόμσεν μάς είπε, λοιπόν, ότι λέει ψέματα η κυβέρνηση ΝΔ και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων όταν ισχυρίζεται πως τη διετία 2015-2016 θα λείψουν 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο Δανός υπάλληλος του ΔΝΤ αποκάλυψε ότι το ποσό που θα λείψει και το οποίο η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να καλύψει με νέα μέτρα είναι... υπερδιπλάσιο - 8,6 δισ. ευρώ συγκεκριμένα! «Ποιος θα θυμάται το 2016 τι λέγαμε το 2013» σκέπτεται προφανώς η κυβέρνηση σήμερα. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει έως το 2016...

Στην έκθεση αξιολόγησης των αποτελεσμάτων του Μνημονίου, το ΔΝΤ κονιορτοποιεί τους ισχυρισμούς και τα μισόλογα της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Το τραπεζικό σύστημα έχασε το 30% των καταθέσεών του. Η οικονομία αντιμετώπισε πολύ μεγαλύτερη ύφεση από όση αναμενόταν, με εξαιρετικά υψηλή ανεργία. Το δημόσιο χρέος παρέμεινε πολύ υψηλό... Η αύξηση της παραγωγικότητας αποδείχθηκε ανέφικτη». Στη βάση αυτών και άλλων στοιχείων καταλήγει σε ένα κατεδαφιστικό συμπέρασμα, το οποίο και διατυπώνει απερίφραστα: «Μακροοικονομικά τα αποτελέσματα ήταν πολύ κάτω από τη βάση»!

Πραγματική μαχαιριά στο στήθος του Σαμαρά από πολιτική σκοπιά, γελοιοποιεί τους ισχυρισμούς περί δήθεν επερχόμενης ανάπτυξης: «Πολύ κάτω από τη βάση!». Το ΔΝΤ όμως αυτογελοιοποιείται και το ίδιο. Μετά όλα αυτά, στην παράγραφο 67 της αξιολόγησης υπογραμμίζει ότι... «η έκθεση αυτή δεν θέτει υπό αμφισβήτηση τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής του ΔΝΤ που εγκρίθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος»!

Τι άλλο πρέπει να συμβεί δηλαδή για να θέσει υπό αμφισβήτηση την... «ορθότητα» της κατεύθυνσης του ΔΝΤ; Το σοβαρότερο από όλα όμως ενδεχομένως είναι ότι το έγγραφο του ΔΝΤ ομολογεί αφενός πως το Μνημόνιο προφύλαξε πρωτίστως τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης και όχι την Ελλάδα και αφετέρου ότι δεν έγινε «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους από το 2010, επειδή πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν ελληνικά ομόλογα στην κατοχή τους και η ΕΕ ήθελε να τις προφυλάξει για να μην υποστούν αυτές τις ζημιές, τις οποίες στη συνέχεια τις φόρτωσαν σχεδόν αποκλειστικά στον ελληνικό πληθυσμό. Υπέροχη η «σωτηρία» μας από την Ευρωζώνη και την ΕΕ! Το Μνημόνιο επέφερε ανείπωτα δεινά στους Ελληνες,αλλά για το ΔΝΤ σημασία έχει ότι «έδωσε στην Ευρωζώνη χρόνο να χτίσει ένα τείχος προστασίας που θα προστάτευε τα υπόλοιπα ευάλωτα κράτη-μέλη της». Ιφιγένεια, λοιπόν, η Ελλάδα - τώρα και με τη βούλα του ΔΝΤ!

Οι ναυτεργάτες συνεχίζουν τον αγώνα τους. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανέσυρε για άλλη μια φορά το όπλο της επιστράτευσης στέλνοντας μάλιστα επιτόπια εισαγγελέα για να απειλήσει με διώξεις, οι ναυτικοί διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τους αγώνες τους με βασικό στόχο την υπογραφή μιας νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με τη διοίκηση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας αφού από το 2010 δεν έχει καταφέρει να υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση για τα πλοία της Αδριατικής και από το 2011 για τις γραμμές του Αιγαίου.

Παρόλα αυτά η κυβέρνηση εξακολουθεί να κωφεύει καταπατώντας το Σύνταγμα με την επιστράτευση και προβάλλοντας  έναν απροκάλυπτο αρνητισμό για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.

Την ίδια στιγμή οργιάζει η φορολογική ασυλία των εφοπλιστών. Αναλυτικότερα, απαλλάσσεται από κάθε φόρο το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα αλλά και το εισόδημα που δημιουργειται από εκμετάλλευση πλοίων και στο εξωτερικό. Επίσης, απαλλάσσεται από κάθε φόρο το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές ελληνικών πλοιοκτητριών υπό ελληνική σημαία καθώς και από κάθε τέλος τα έγγραφα που συντάσσονται για τη διανομή κερδών, τα δάνεια και τις καταθέσεις. Οι εφοπλιστές απολαμβάνουν 100% φοροαπαλλαγή επενδύσεων ναυπήγησης και επισκευής παραδοσιακών σκαφών για επενδύσεις πάνω από 150.000 ευρώ αλλά και φοροαπαλλαγή του εισοδήματος που αποκτάται από εταιρεία επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία καθώς και το εισόδημα των κατόχων μερισμάτων. Φοροαπαλλάσσονται παράλληλα από το Φ.Π.Α. των αγορών στην Ελλάδα προϊόντων που προορίζονται για τις τροφοδοσίες των πλοίων τους ακόμη και από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

Συνολικά κερδίζουν 9 δις ευρώ ετησίως από 56 φοροαπαλλαγές.

Η συνεχής πλέον χρήση της πολιτικής επιστράτευσης επιβεβαιώνει την εκτίμησή μας ότι δεν έχουμε απλώς συνταγματικές εκτροπές. Η συνταγματική νομιμότητα στη χώρα μας έχει συνολικά ανατραπεί υπέρ της ξένης κατοχής και της κερδοφορίας του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου.

Αντισταθείτε!

                                                                                                                                Γραφείο Τύπου

(΄Αρθρο του ΣΤΑΘΗ για το ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ- απο το iskra.gr)

Εναν χρόνο τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έχει αλαλιάσει τη χώρα, την έχει μετατρέψει σε ένα πεδίο βολής που ασκούνται ληστεύοντας ξένιοι και ντόπιοι τοκογλύφοι, κι όμως περί τη συνοχή της έως τώρα δεν είχε ανοίξει μύτη. Πέρα από κάτι κόνξες και κόκκινες γραμμές για πράσινα άλογα της ΔΗΜΑΡ, η τριανδρία της ελεεινής μορφής επέδειξε εκπληκτική ομοφωνία στο σφάξιμο της χώρας, στην κατάλυση της κυριαρχίας της και στη μετατροπή της σε Φόρου Υποτελές προτεκτοράτο.
Κι αίφνης, άρχισε να γίνεται της κακομοίρας με το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο - τρικυμία εν κρανίω, φουρτούνα στο φλυτζάνι, πνιγμοί στο κουτάλι. Πρόκειται για μια ψευδοκρίση στη συνοχή της κυβέρνησης, η οποία μάλιστα συνεχίζει να εξελίσσεται σε δραματικούς τόνους, ενώ η πραγματική κρίση γύρω της, στην κοινωνία και την οικονομία, εξακολουθεί να βράζει, με τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα να τίθενται ήδη εν κινδύνω, ενώ ένας νέος φορολογικός Αρμαγεδδών βρίσκεται σε εξέλιξη μέσω των φορολογικών δηλώσεων, αλλά και των λυπητερών που αναμένεται να καταφθάσουν στα σπίτια μας καταμεσοκαλόκαιρο με τον ΦΑΠ του 2011, τον ΦΑΠ του 2012, το επ’ αόριστον πλέον χαράτσι μέσω ΔΕΗ, τον ΦΑΠ του 2013 και βλέπουμε, διότι οι εισπράξεις είναι μείον, η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία απλώνεται σαν πανώλη και το «success story» του κ. Σαμαρά παραμύθι με κινέζικους δράκους.
Το κακό με όλην αυτήν την ιστορία ξεκίνησε από τον δημοσκοπικό θάνατο του ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς ταπεινώσεις της ΔΗΜΑΡ. Καταλύτης αποδείχτηκε ο «αντιρατσιστικός νόμος», πάνω στον οποίον, μάλλον προς έκπληξιν του κ. Σαμαρά, ο κ. Ρουμπακιώτης είχε προλάβει να αποτυπώσει με ιδεοληπτική μανία όλο τον κομφορμισμό, τον υπολανθάνοντα σταλινισμό και τον καθεστωτισμό μιας ορθοπεδικής αριστεράς που συνέπλευσε όλα αυτά τα χρόνια με τον «εκσυγχρονισμό» κατά την πολιτική ορθότητα, τον ευρωλιγουρισμό, την πολυπολιτισμικότητα κι όλες εκείνες τις αμερικανιές που προτάσσουν μια κοινωνία της φορμόλης εις ό,τι αφορά τις ιδέες και των βομβαρδισμών εναντίον εκείνων των οποίων τη διαφορετικότητα υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.
Ενα τέτοιο νομοσχέδιο, στην πραγματικότητα φασιστικό, θα το υποστήριζε με μεγάλη ευκολία ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος έως τώρα υπήρξε ο δημιουργός του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, του (Τυποκτόνου) νόμου περί Τύπου, ο άνθρωπος που επέβαλε το χαράτσι μέσω ΔΕΗ, που «έφαγε» με το PSI περίπου 13 δισ. απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία και διαφόρισε τον ΦΠΑ στην εστίαση σε μπουγάτσες με κρέμα ή χωρίς κανέλα.
Πανικόβλητος ο κ. Βενιζέλος της λίστας Λαγκάρντ από την εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ αρπάχτηκε απ’ το «αντιρατσιστικό» για να αποδείξει ότι υπάρχει. Από κοντά και ο κυρ Φώτης, γδαρμένος απ’ τις επιτυχίες Μανιτάκη, προσπάθησε να μην πάθει κι άλλη νίλα.
Το τραγικό σε αυτήν την ιστορία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκε στον ύπνο (ίσως επειδή ένα μέρος των στελεχών του δυσκολεύεται να διακρίνει ότι μπορούν να διώκονται οι πράξεις αλλά ουδέποτε οι ιδέες) και, αντί να διαμορφώσει μια δική του ατζέντα κατά το δη λεγόμενο για αυτήν την ψευδοκρίση, μπήκε στο κάδρο ως παρακολούθημα της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ, ως «ουρά» όπως θα λέγαμε παλιότερα. Καθόλου ενθαρρυντικό δείγμα γραφής για ένα κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης, που αύριο ίσως λάβει την εντολή να κυβερνήσει.
Μόλις χθες ο κ. Βενιζέλος έλεγε, αναφερόμενος πλέον στη δική του πρόταση για αντιρατσιστικό νόμο που θα φέρει το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, ότι: «θα τη στηρίξει σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ! έτσι έχει πει». Τόμπολα!
Βεβαίως, ως φαίνεται, από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ ξύπνησε, κάλλιο αργά παρά ποτέ, και διά του κ. Παπαδημούλη έγινε γνωστό ότι το κόμμα του θα φέρει δικιά του πρόταση νόμου στη Βουλή.
Μάλιστα ο κ. Παπαδημούλης τόνισε -κι αυτό πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως- ότι στην πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σαφής η διάκριση μεταξύ δίωξης πράξεων και μη δίωξης ιδεών.
Αριστα! διότι αυτή ήταν η αχίλλειος πτέρνα του νόμου Ρουπακιώτη - οι διώξεις για ιδέες που παροτρύνουν σε πράξεις χωρίς αυτές να έχουν συντελεσθεί. Ενας καφκικός εφιάλτης.
Αλλά, αν με αυτήν την κίνηση, που από καιρό θα έπρεπε να έχει κάνει, ο ΣΥΡΙΖΑ απαγκιστρώνεται απ’ αυτό το φιάσκο, το πρόβλημα για την Αριστερά παραμένει. Διότι το φέρει μέσα του ένα μέρος της. Απόδειξη ότι το πρόβλημα αυτό έρχεται κι επανέρχεται.
Η κυρία Ρεπούση δεν είναι ένα ατύχημα του εκλογικού νόμου. Ούτε η καριέρα της (μια καθηγήτρια γαλλικών με μεταπτυχιακό στην παιδαγωγική της ιστορίας, να συγγράψει, ως να ήταν ιστορικός, διδακτικό βιβλίο) υπήρξε σύμπτωμα τύχης. Ούτε οι απόψεις της είναι «προσωπικές», καθώς δηλώνει η ΔΗΜΑΡ κάθε φορά που ζορίζεται και τις αποκηρύσσει (ενώ ταυτοχρόνως την κρατά στο τμήμα παιδείας του κόμματος). Η κυρία Ρεπούση είναι γνήσιο τέκνο του «θαυμαστού νέου μας κόσμου». Ενώ η ίδια υποστηρίζει την ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος, δεν υποστηρίζει το ίδιο για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Καθόλου! Το είδος της κυρίας Ρεπούση υποστηρίζει κι επιδιώκει την ποινικοποίηση των ιδεών, την ποινικοποίηση της ιστορίας, αλλά επιλεκτικά.
Δεν πρόκειται για υποκρισία. Πρόκειται για διατεταγμένη σκέψη προς την κατεύθυνση της ομογενοποιημένης σκέψης.
Προϋπόθεση για την ομογενοποιημένη σκέψη είναι η λήθη. Οταν ο Χίτλερ
αποφάσιζε την «τελική λύση» που οδήγησε στη Γενοκτονία των Εβραίων, γνωστή με την ελληνική λέξη Ολοκαύτωμα, τη μόνη που μπόρεσε να αποδώσει τέτοια φρίκη, ένα απ’ τα ισχυρότερα κίνητρά του προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η λήθη στην οποίαν είχε περιπέσει η Γενοκτονία των Αρμενίων απ’ τους Τούρκους - «ουδείς τη θυμάται» έλεγε ο Χίτλερ και σχεδίαζε τον επόμενο εφιάλτη.
Φαίνεται φρικτό αλλά η διατεταγμένη σκέψη εις ό,τι αφορά, φέρ’ ειπείν, την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων είναι η άλλη όψη στο ίδιο νόμισμα της ποινικοποίησης της άρνησης του Ολοκαυτώματος.
Αν μάλιστα το νόμισμα αυτό είναι του Σόρος, άνετα στη μια όψη μπορεί να υπάρχει η ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος και στην άλλη η άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, ή των Αρμενίων, ή των Παλαιστινίων.
Τι δουλειά έχει με όλα αυτά η Αριστερά; Εχει ένα μέρος της. Εκείνο που κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «εθνολαϊκιστικόν», τους κομμουνιστές για «φαιοκόκκινους» και τον λαό για «λαϊκιστή». Οροι οργουελιανοί, στους οποίους αυτή η αλαζονική ελίτ που εμφανίζεται ως αριστερή (πάντα με τις πλάτες της διαπλοκής ή του πανεπιστημιακού κατεστημένου που η ίδια έχει δημιουργήσει) είναι «μανούλα».
Το μόνον καλό σ’ αυτήν την ιστορία είναι ότι αυτή η εκδοχή του «εκσυγχρονισμού» υπό αριστερή δορά έχει με τον καιρό αποκαλυφθεί στα μάτια του λαού. Οτι η επιρροή αυτής της ομάδας μέσα στην Αριστερά συρρικνώνεται.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού...

Ποια είναι η Ευγενία (Τζένη) Βάμβακα; Καταρχήν είναι πειραιώτισσα, με ότι πλεονεκτήματα έχει να είναι κάποιος από το λιμάνι. Σπούδασε Ψυχολογία και Κοινωνικές Επιστήμες στην Αγγλία, ενώ οι έρευνες της ειδικεύονται στην Παιδοψυχολογία. Παράλληλα όμως είναι και ένας υπερδραστήριος άνθρωπος, έγραφε στην τοπική εφημερίδα του Πειραιά «Εν Πειραιεί» την παιδική στήλη «Αλήθεια… Γνωρίζετε το Παιδί σας;…». Ως Γεν. Γραμματέας της Εταιρίας Τεχνών Επιστήμης & Πολιτισμού Κερατσινίου, ίδρυσε το Ελεύθερο Λαϊκό Πανεπιστήμιο (ΕΛΠ) στο Κερατσίνι, μέλος του Δ.Σ. του Πνευματικού Κέντρου Νίκαιας και των Παιδικών Σταθμών πρώην ΙΒΣΑ και ΠΙΚΠΑ, παρακολούθηση σε εθελοντική βάση παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες αλλά και παραγωγός της εκπομπής «Κοινωνικές Τομές» στο «JE T’ AIME RADIO 93,4 FM» από την Ραδιοφωνία Α.Μ. του Πειραιά με πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά θέματα.

Και μέσα σε όλα αυτά και η πολιτική που την αγκαλιάζει και την δέχεται ως προσφορά προς τον συνάνθρωπο, με μια σταθερή πορεία, που ξεκινά από δημοτική σύμβουλος και καταλήγει σήμερα να είναι ένας από τους πιο προσιτούς βουλευτές του κοινοβουλίου δείχνοντας έτσι ότι παρέμεινε πιστή στο δόγμα της «κοντά στο συνάνθρωπο». Τα υπόλοιπα όμως ας μας τα πει η ίδια.

1. ΑμεΑ (άτομα με αναπηρίες) έχουν μέλλον στο μνημονικό σήμερα και ποιο;

Οι άνθρωποι με αναπηρία και οι οικογένειές τους, οι πλέον ευάλωτοι των κοινωνικά ευάλωτων, είναι και οι πλέον ανεξίτηλα «σημαδεμένοι» από την βία της διετούς δημοσιονομικής (λεγόμενης) προσαρμογής. Διεκδικήσεις και αιτήματα που διαχρονικά συγκρότησαν το περιεχόμενο του δικαιώματος ισότιμης κοινωνικής ένταξης μοιάζουν πλέον να τελούν υπό πλήρη αμφισβήτηση, τροφο-

δοτώντας με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό το σύνδρομο της οριστικής ματαίωσης...επομένως θα έλεγα

θολό το μέλλον των ατόμων όχι με αναπηρίες αλλά με ειδικές ικανότητες.

2. Θα θέλαμε την άποψη σας για τα ειδικά σχολειά της χωράς μας και για το αν κινδυνεύει η λει-

τουργία τους ή όχι.

Θεωρητικά λέμε ότι τα άτομα με αναπηρία απολαμβάνουν συγκεκριμένα δικαιώματα, που κατοχυρώνονται τόσο από το Σύνταγμα όσο και από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ, η οποία στο άρθρο 24 ορίζει πως είναι ευθύνη των συμβαλλομένων κρατών να διασφαλίζουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις. Πρέπει όμως να υπάρχει μέριμναγι’ αυτό. Και δεν υπάρχει.

Βιάστηκαν να περάσουν από το Υπουργείο Παιδείας το άρθρο 39 και ειδικά την παράγραφο 4 της

ειδικής αγωγής. Η ειδική αγωγή και η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες με το άρθρο αυτό (λόγω ΕΣΠΑ) έγινε πλέονέρμαιο στα χέρια των κερδοσκόπων πιστωτών και δανειστών της χώρας μας. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη μεταφορά ή την κατάργηση των ΚΕΔΔΥ στο τμήμα στήριξης του εκπαιδευτικού έργου της τοπικής διεύθυνσης ως πρωτοβάθμια επιτροπή διαγνωστικής εκπαιδευτικής αξιολόγησης και φυσικά αργότερα την κατάργηση των ειδικών σχολείων.

Μόνο με μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορούμε να σώσουμε πάνω από 200.000 άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να συνεχίσουν να εκπαιδεύονται σε ειδικά σχολεία όλων των βαθμίδων (και δευτεροβάθμιας που δεν υπάρχει) χωρίς τον φόβο του σύγχρονου Καιάδα!

3. ΑΟΖ και τα πετρέλαια που «δεν υπήρχαν» κατά δηλώσεις Γιώργου Παπανδρέου. Τελικά είναι ευχή για απεγκλωβισμό της χώρας ή αίτια για περισσότερα δεινά;

Για να πάμε στο θέμα ΑΟΖ καταρχήν πρέπει να ξεκαθαριστεί το θέμα πρώτα των Χωρικών Υδάτων που είναι σημαντικό. Από την συμφωνία του Ελσίνκι που έγινε το 1998-99 με ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου και πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη η Ελλάδα έχει αυτοπαγιδευτεί σε μια σειρά ελληνοτουρ-

κικών συζητήσεων – 53 γύρων – για τον κανονισμό των Χωρικών Υδάτων της χώρας μας που έτσι κι

αλλιώς θα έπρεπε να είναι στα 12 μίλια και όχι στα 6 μίλια. Από αυτές τις συζητήσεις δεν γνωρίζει κανείς τίποτα γιατί έχουν γίνει κρυφά. Υπάρχει η ευρεία πεποίθηση ότι παραδίδονται εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και υποθηκεύεται η μελλοντική, εδαφική της ακεραιότητα

πράγμα το οποίο αποτελεί μείζονα κίνδυνο.

Από έρευνες η Ελλάδα είναι η πλουσιότερη χώρα του πλανήτη σε ραδόνιο, ρουτίλιο, κόκκινο υδράργυρο, λουτέσιο, μεθάνιο και ουράνιο. Έχουν βεβαιωθεί 7000 τόνοι ουρανίου. Τα αποθέματα μεθανίου που βρίσκονται στο υπέδαφος της Κρήτης, επαρκούν για να κινήσουν για 10.000 χρόνια τα αυτοκίνητα του πλανήτη! Επίσης η Ελλάδα διαθέτει λιγνίτη, βωξίτη, μαγγάνιο, χρυσό, νικέλιο, μαγνήσιο, χρωμίτη, και το περίφημο όσμιο. Τι γίνεται όμως από την γείτονα χώρα την Τουρκία;

Ο Νταβούτογλου αναπτύσσει περαιτέρω το «καζαν - καζαν» (μισά -μισά) για το Αιγαίο που εξεστόμισε ο Ερντογάν κατά την επίσκεψη Σαμαρά στην Τουρκία επαναλαμβάνοντας την απαίτηση

της αρπαγής των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου αλλά και της επαναφοράς του σχεδίου

Ανάν το οποίο είχε καταδικασθεί με δημοψήφισμα από το 74% του Κυπριακού λαού, αυτή την φορά

όχι με δημοψήφισμα αλλά με απευθείας επιβολή από τον ΟΗΕ. Ήδη βρισκόμαστε υπό την απειλή τετελεσμένων επί της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της Ελληνικής Α.Ο.Ζ. στην περιοχή  μεταξύ Ρόδου – Καστελλόριζου και Κύπρου για να διαρρηχθεί η συνέχεια της ζώνης Κύπρος - Αιγαίο - Θράκη.

4. Σε βάρος της Ελλάδος και Κύπρου, εφάρμοσαν δυο πειραματικά μνημόνια πως βλέπετε ότι

πρέπει να λειτουργήσουν, οι δυο χώρες του ελληνισμού και οικονομικά αλλά και κάτω από τα νέα

γεωπολιτικά δεδομένα που διαμορφώνονται στη μεσόγειο;

Μπορεί να αισθανόμαστε πειραματόζωα αλλά υπάρχουν λύσεις χωρίς θαύματα. Το θέμα δενείναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...και εμείς και η Κύπρος. Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι τώρα που η Κύπρος φτώχυνε, μετά την ολέθρια επιβολή του γερμανικού μνημονιακού ζυγού, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εκχωρήσει στην Τουρκία τα κατεχόμενα εδάφη της και να διοχετεύσει επίσης το φυσικό της αέριο στους Τούρκους κατακτητές!! Το κακό είναι ότι δυστυχώς τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Αμερικανοί γνωρίζουν άριστα ότι τολμούν να κάνουν αυτά τα πράγματα επειδή ο προ μηνός εκλεγείς Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, ένθερμος υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν το 2004, δεν έχει ουσιαστικά καμιά αντίρρηση στην υλοποίηση παρόμοιων σχεδίων. Με την οικονομία της κουρέλια, η Κύπρος χρειάζεται να αξιοποιήσει επειγόντως τα αποθέματα του φυσικού της αερίου. Όπως και να είναι χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική εκτός Μνημονίων με ανθρωποκεντρική βάση.

5. Πως θα μπορέσει να αναστηθεί η ελληνική οικογένεια από το βάρος των χρεών της;

Με την ανατροπή της τρικομματικής κυβέρνησης, κατάργησης των μνημονίων, αλλαγής του φορολο γικού συστήματος, του συστήματος Υγείας-Ασφάλισης-Πρόνοιας, του συστήματος Παιδείας, της δια-γραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους -γιατί δεν μπορεί να αποπληρωθεί – την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ, την κατάργηση του χαρατσιού των ακινήτων μέσω της ΔΕΗ κι όλα αυτά μέσα από ένα λογικό προγραμματισμό που θα έχει σαν γνώμονα τον άνθρωπο και όχι την κερδοσκοπία και ξεκινώντας από την κορυφή του δένδρου προς τη βάση του.

6. Η Ελλάδα έχει χάσει μέχρι τώρα από τις αυτοκτονίες πολιτών της 4 κωμοπόλεις (4000 άτομα), ως πότε θα χάνουμε άδικα ανθρώπους;

Δυστυχώς είναι αλήθεια. Υπάρχει όμως η ελπίδα της επιλογής μας που αυτή τη φορά σε επικείμενες

εκλογές να είναι πιο ουσιαστική, ψηφίζοντας μια κυβέρνηση της Αριστεράς, χωρίς τη φοβία που προκάλεσε στις προηγούμενες εκλογές η προπαγάνδα της ΝΔ ότι όσοι ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

θα χάσουν τις καταθέσεις και τα σπίτια τους … ενώ τα χάνουν τώρα εξ αιτίας της τρικομματικής

κυβέρνησης!!!

7. Με το ρυθμό υπογεννητικότητας και εξόδου των νέων μας σε άλλες χώρες, δεν είναι μακριά

που θα έχουμε. Ελλάδα χωρίς έλληνες. Τι προτείνετε για το σταμάτημα αυτού του φαινομένου;

Αν δεν ανατραπεί αυτή η σάπια πολιτική που μας κυβερνάει απαξιώνοντας τον θεσμό της οικογένειας, με το να φορολογεί τα παιδιά που έχουμε και να διώχνει τα παιδιά μας σε άλλες χώρες για να μπορούν να επιβιώσουν δεν πρόκειται να καταφέρουμε πολλά πράγματα. Θέλει αγώνα, να κατέβουμε στους δρόμους και να τους αποδείξουμε όλοι μαζί ότι δεν τους φοβόμαστε. Πάλιωσε η καραμέλα δεν έχουμε άλλη «επιλογή».

8. Λαθραία εισερχόμενοι άνθρωποι στην Ελλάδα και προβλήματα που δημιουργούνται από μη απορρόφηση, μη πολιτική λύση, αλλά και αδιαφορία πολιτών και κράτους (βλέπε ματωμένες φράουλες – Μανωλάδα). Μήπως είμαστε κατά βάθος ρατσιστές και δεν το παραδεχόμαστε;

Ο Ελληνικός λαός ποτέ απ΄ ότι θυμάμαι δεν ήταν ρατσιστής. Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι

αλλά εκμεταλλευτές που κερδοσκοπούν εις βάρος άλλων, ναι. Αυτοί υπήρχαν και υπάρχουν παντού. Ξεκίνησε εκατομμύρια χρόνια πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου. Όσο για τις ακρότητες της Μανωλάδας δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην καταδίκασε το φαινόμενο.

9. Η οικονομία της χώρας παραπαίει παρά τα «σωτήρια μέτρα» ενώ δεν αποκλείονται και νέα. Ο

ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ τι αντιπροτείνει σε αυτό τον τομέα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προτείνει ένα δίκαιο πολιτικό πρόγραμμα για όλους τους Έλληνες μέσα από τις

ανάγκες της ελληνικής πραγματικότητας εκτός μνημονίων που έχουν υποβαθμίσει την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης επιβίωσης και έχει καταργήσει ανθρώπινους θεσμούς.

10. Οι πολίτες αυτού του τόπου φορολογούνται βάναυσα και άδικα, την ώρα που οι εφοπλιστές

είναι στο απυρόβλητο, ενώ η φορολόγηση όσων διαθέτουν κότερα, πέρασε στις καλένδες και θα

ξεχαστεί σύντομα, γιατί;

Το έχω αναφέρει στις προηγούμενες ερωτήσεις σας ότι πρέπει να ανατραπεί όλη αυτή η διαφθορά

που σέρνει από πίσω της, η μνημονιακή συγκυβέρνηση της διαπλοκής.

Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κεντρικό πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που θα δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια δίκαιη, ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση του λαού μας. Καιρός να πληρώσουν όλοι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα σε συνεργία με όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν μέχρι τώρα και δεν έχουν πληρώσει αλλά δεν τους αγγίζει κανείς. Το μεγάλο κεφάλαιο των κερδοσκόπων.

     ΦαίνεταιότιτοτελευταίοδιάστημαηΤουρκικήπροκλητικότηταστοΑιγαίοέχειξεπεράσεικάθεόριο. ΑποκορύφωμαοιπαραβιάσειςτωνΕλληνικώνχωρικώνυδάτωνστιςοποίεςπροέβαινε  συνεχώςσήμεραΤουρκικήπυραυλάκατοςηοποίαδιέσχιζεεπίώρεςτονεθνικόχώροαπότηνπεριοχήμεταξύΜυκόνουκαιΝάξουμέχριτηνπεριοχήμεταξύΣίφνουκαιΣερίφουκαιτηνπεριοχήμεταξύΚύθνουκαιΤζιας! Είχανπροηγηθείτιςπροηγούμενεςημέρεςαλλεπάλληλεςπαραβιάσειςτουελληνικού F.I.R. καιεπικίνδυνεςχαμηλέςπτήσειςπάνωαπόκατοικημένεςπεριοχέςτουΑιγαίου.

     ΜέχριστιγμήςηαντίδρασητηςΕλληνικήςκυβέρνησηςήτανσεπολιτικόεπίπεδοουσιαστικάανύπαρκτηκαιπεριορίστηκεμόνοστηνπαρακολούθησητηςπυραυλάκατουκαισεαναχαιτίσειςτωντουρκικώναεροσκαφών.

     Διερωτόμαστε:

    ΔενυπάρχειΕλληνικήεξωτερικήπολιτικήγιανακαταγγείλειστηνδιεθνήκοινήγνώμηκαισταδιεθνήφόρατογεγονός;

    ΔενυπάρχουνενταξιακέςδιαδικασίεςτηςΤουρκίαςστηνΕ. ΈνωσηυπόεξέλιξηώστενατεθείΕλληνικόΒέτοπροκειμένουναανασχεθείητρομοκρατικήαυτήπολιτικήτηςΆγκυρας;

    Δενυπάρχουνστηνευρύτερηπεριοχήδυνατότητεςγιααμοιβαίαεπωφελείςσυμμαχίεςμεχώρεςπουενδιαφέρονταιναανακοπείοτουρκικός  σωβινισμός;

    ΓιαπόσοκαιρόακόμηηΕλληνικήάρχουσατάξηκαιοικυβερνήσειςτηςθα"βάζουνπλάτη" στονΤουρκικόεπεκτατισμόκαιστασχέδιατωνΗ.Π.Α. καιτουΝΑΤΟγιαδιχοτόμησητουΑιγαίου;

    Γιαπόσοκαιρόθαδιευκολύνουνκαιθασυγκαλύπτουντηνδημιουργία"προηγούμενων" καιντεφάκτοκαταστάσεωνσεβάροςτηςεδαφικήςακεραιότηταςτηςχώραςμαςκαιτηςειρήνηςστηνπεριοχή;

    ΓιαπόσοκαιρόακόμηηΕλλάδαθασυμμετέχεισεκοινάυπουργικάσυμβούλιαμετηνΆγκυραυλοποιώνταςτηνσυμφωνίατουΕρζερούμπουυπέγραψετο2011 οΓ. Παπανδρέου, καιθαδίνειέτσιστηνΆγκυρατοάλλοθιγιατιςαθλιότητέςτης;

    ΜήπωςτελικάεπιδιώκουνναοδηγηθούνοιεξελίξειςστοΑιγαίοσεοριακόσημείογιαναφορτώσουντηχώρακαιμεμιανέα, γεωπολιτική- εθνικήκρίση;

                                                                                                Γραφείο Τύπου

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει συνειδητοποιήσει πλήρως το θέμα: αποκλείεται να γίνει πρωθυπουργός, αν προηγουμένως δεν έχει καθυποτάξει πολιτικά και εξοντώσει πολιτικά τις συνιστώσες του κόμματός του! Μόνο αν είχε στόχο να εφορμήσει για τη δημοκρατική κατάληψη της εξουσίας ηγούμενος ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος, μαχητικού και ριζοσπαστικού, δεν θα συνιστούσε εμπόδιο στα σχέδιά του η ύπαρξη των συνιστωσών οργανώσεων του κόμματός του. Τότε μάλιστα θα αποτελούσε ισχυρό πλεονέκτημα, όπως απέδειξαν άλλωστε και οι περυσινές εκλογικές αναμετρήσεις. Οι κατά πολύ αριστερότερες του ΣΥΝ συνιστώσες ήταν αυτές που του επέτρεψαν να συνδεθεί με την καλπάζουσα ριζοσπαστικοποίηση του ελληνικού λαού. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι να ιδρύσει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέκος Αλαβάνος, ο ΣΥΝ ήταν απαξιωμένος στη συνείδηση όχι μόνο των Ελλήνων ψηφοφόρων εν γένει, αλλά πρωτίστως στη συνείδηση των αριστερών. Ηταν ένα «δεξιό» για τα αριστερά δεδομένα πολιτικό μόρφωμα που φυτοζωούσε γύρω στο 3% και σε κάθε εκλογές αγωνιούσε αν θα μπει ή όχι στη Βουλή. Ο ΣΥΝ είχε πάρει 2,94% στις εκλογές του 1993, είχε φτάσει στο 5,12% το 1996, είχε ξαναπροσγειωθεί ανώμαλα στο 3,2% το 2000 και είχε παραμείνει και το 2004 στο ίδιο ποσοστό με 3,26%. Μιζέρια δίχως τέλος. Από πολιτική σκοπιά, ο ΣΥΝ ήταν κάτι σαν τη σημερινή ΔΗΜΑΡ. Η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε τα δεδομένα. Η αριστερότερη γραμμή του ΣΥΝ και η πλαγιοπόπηση από τα αριστερά του ΚΚΕ και μέσω των συνιστωσών όχι σε ζητήματα στρατηγικών θέσεων, όπου το ΚΚΕ πάντα παρέμεινε πιο αριστερό, αλλά σε ζητήματα κινήματος, άλλαξε τα δεδομένα. Αρχικά διασφάλισε με άνεση την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (5,04% το 2007 και 4,6% το 2009) και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ απογειώθηκε - 16,78% πέρυσι τον Μάιο και 29,89% τον Ιούνιο!

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέβη κατά πολύ ακόμη και τον θρύλο στις συνειδήσεις των αριστερών Ελλήνων του εκλογικού αποτελέσματος της ΕΔΑ πριν από μισόν αιώνα - το 24,42% της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958. Στην πολιτική όμως τίποτα δεν παραμένει αναλλοίωτο. Μπορεί οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να συνεισέφεραν ουσιωδώς στο 26,89% του Ιουνίου, αλλά πολιτικά το ποσοστό αυτό πιστώθηκε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να δουν τον Τσίπρα πρωθυπουργό, δεν ενδιαφέρονται για το αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν συνιστώσες. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το έχει συνειδητοποιήσει πλήρως. Επιπροσθέτως, έχει κάνει μια στρατηγικής σημασίας επιλογή: να επιχειρήσει να αναρριχηθεί στην εξουσία όχι επικεφαλής κινήματος (το οποίον αυτή τη στιγμή ούτε υπάρχει αυθόρμητα ούτε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους), αλλά με τη στήριξη ή έστω την ανοχή ενός τμήματος τουλάχιστον του κατεστημένου.

Αν όντως ισχύει στη ζωή αυτή η εκδοχή -γιατί ανεξάρτητα από τις προθέσεις του Τσίπρα μπορεί να συμβούν γεγονότα που να ανατρέψουν εκ νέου το πολιτικό σκηνικό- η εξόντωση των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προϋπόθεση για να επιτραπεί η πρωθυπουργοποίηση του Αλέξη! Κυβέρνηση Τσίπρα με την ανοχή του συστήματος σημαίνει κυβερνητική πολιτική ηπιότερη φυσικά από αυτήν της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, αλλά οπωσδήποτε ριζικά αντίθετης από αυτήν που επαγγέλλεται μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν στους κόλπους του συνεχίζουν να υπάρχουν οι δομημένες μικρές οργανώσεις των συνιστωσών και οι οργανωμένες τάσεις, τίποτα δεν εγγυάται τον απόλυτο έλεγχο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ από τον πρόεδρό του. Πόσω μάλλον που οι υποτιθέμενοι κυβερνητικοί βουλευτές του δεν θα έχουν προλάβει να διαφθαρούν επαρκώς από την άσκηση της εξουσίας ώστε να προτάσσουν πάντα το προσωπικό πολιτικό τους συμφέρον, όπως κάνουν αυτοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πράγμα που αποτελεί εγγύηση για το σύστημα.

Η επιχείρηση εξόντωσης των συνιστωσών όμως που ανέλαβε για προσωπικούς λόγους ο Αλέξης Τσίπρας αυτή την ώρα για να εξασφαλίσει την ανοχή του κατεστημένου στην ενδεχόμενη πρωθυπουργοποίησή του, συνιστά αποστολή υψηλού πολιτικού κινδύνου. Με δεδομένο ότι η Αριστερά ουδέποτε άσκησε στη χώρα μας κυβερνητική εξουσία, οι πολιτικές προσωπικότητες του χώρου αυτού αρκούνται στο να ηγούνται μικρών οργανώσεων και κινήσεων, όπως είναι οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ή πλειάδα άλλων ομοειδών πολιτικών μορφωμάτων, παντελώς άγνωστων στο ευρύ κοινό. Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο επικίνδυνο ίσως στον κόσμο της Αριστεράς από την προσπάθεια αφαίρεσης αυτής της μικροεξουσίας! Η φθορά που θα υποστεί ο Αλ. Τσίπρας ενδέχεται να υπερβεί κατά πολύ αυτή που υπολόγιζε. Οψόμεθα.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τρίτη 21 Μαίου 2013