από greeknation -blogspot.gr
Γράφει ο Δρ. Ιωάννης Παρίσης > Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων

Το Αιγαίο ανήκει στην ευρύτερη μεσογειακή περιοχή και κατά συνέπεια εξετάζεται ως τμήμα του ευρύτερου μεσογειακού στρατηγικού περιβάλλοντος. Το τελευταίο παρουσιάζει υψηλή πολιτισμική και θρησκευτική διαφοροποίηση ενώ χαρακτηρίζεται από πολλά πραγματικά και πιθανά σημεία ανάφλεξης, συγκρούσεων και κρίσεων. Στη διάρκεια της ιστορίας η Μεσόγειος Θάλασσα είχε καταστεί το κέντρο του κόσμου, ο χώρος όπου αναπτύχθηκαν οι μεγαλύτεροι πολιτισμοί και θρησκείες και οι σημαντικότερες αυτοκρατορίες, παράλληλα όμως και το θέατρο μεγάλων συγκρούσεων.
Ευρισκόμενη στο κέντρο ενός σχετικά ασταθούς περιφερειακού πλαισίου, η Μεσόγειος διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη μορφή του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος ολόκληρης της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής και ευρύτερα. Επιπλέον, το περιβάλλον αυτό επηρεάζεται από τις πολιτικές, τις φιλοδοξίες και τα συμφέροντα των μεγάλων παγκόσμιων παικτών που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι παρόντες στην περιοχή.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, το Αιγαίο αποτέλεσε από τα αρχαία χρόνια κέντρο ανάπτυξης πολιτισμών αλλά και συνδετικό κρίκο μεταξύ δύο ηπείρων – Ευρώπης και Ασίας – και δύο θαλασσών – Μεσογείου και Ευξείνου Πόντου. Το πολυνησιακό περιβάλλον του Αιγαίου – μοναδικό στην μεσογειακή λεκάνη – διαμορφώνει ένα ξεχωριστό γεωστρατηγικό σκηνικό που είτε εξυπηρετεί, είτε αποκόπτει άξονες γεωστρατηγικής επιρροής. Παράλληλα όμως παρέχει εύκολη πρόσβαση στην παράνομη μετανάστευση από την Ασία προς την Ευρώπη, γεγονός που δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στην Ελλάδα.

Από το Αιγαίο διέρχονται δύο κύριοι άξονες:

▪ εκείνος που συνδέει την Κεντρική Ευρώπη με τη Μεσόγειο και την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή, διερχόμενος δια των Βαλκανίων και του λιμένα της Θεσσαλονίκης, και

▪ εκείνος που συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με την ίδια περιοχή, διερχόμενος διά των Στενών Βοσπόρου-Δαρδανελλίων.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το Αιγαίο ελέγχει εκ των πραγμάτων κύριες εμπορικές οδούς, και κυρίως την διακίνηση της ενέργειας από τους χώρους παραγωγής της – που κατά βάση βρίσκονται στην Ανατολή – προς τους τόπους κατανάλωσης που βρίσκονται στη Δύση (Ευρώπη και Βόρεια Αμερική).
Εκείνο όμως που αναμένεται να έχει μεγάλο ενδιαφέρον στο μέλλον, είναι η κατασκευή μεγάλου δικτύου αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου στις περιοχές που περιβάλλουν το Αιγαίο. Αγωγοί που θα κινούνται κυρίως από το τουρκικό έδαφος και τον Εύξεινο προς τα Βαλκάνια και εκείθεν προς Κεντρική Ευρώπη, ή προς την Ελλάδα και εκείθεν, διά της Αλβανίας και της Αδριατικής, προς την Ιταλία.

Η μη υλοποίηση του σχεδίου εξόδου στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης, του ρωσικών συμφερόντων αγωγού (Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη), δεν θα πρέπει να αποκλείει ένα παρόμοιο ή ανάλογο σχέδιο στο μέλλον, στο πλαίσιο της ανάγκης διοχέτευσης της ενέργειας προς τις αγορές της Δύσης. Πλέον αυτών, η αναμενόμενη ανακάλυψη ενεργειακών κοιτασμάτων στις περιοχές που περιβάλλουν το Αιγαίο από το νότο, αναμένεται να δημιουργήσουν νέα δεδομένα για την στρατηγική σημασία της αιγιακής περιοχής. Αρκεί να ληφθεί υπόψη ότι ένας από τους υπό σκέψη αγωγούς είναι εκείνος που θα συνδέει το Ισραήλ και την Κύπρο με την Κρήτη και εκείθεν προς Πελοπόννησο, Ήπειρο και Ιταλία.

Όπως δείχνουν όλες οι εκτιμήσεις, τα αναμενόμενα ενεργειακά κοιτάσματα στο Αιγαίο είναι πολύ μικρότερα εκείνων που εκτιμώνται για τις περιοχές του Ιουνίου και ιδιαίτερα νοτίως της Κρήτης. Κατά συνέπεια, για την Ελλάδα προέχει η επιδίωξη ανεύρεσης και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων των δύο αυτών περιοχών, όχι μόνον λόγω της αναμενομένης μεγαλύτερης αποδοτικότητας, αλλά διότι με τον τρόπο αυτό ακυρώνεται στην πράξη μία από τις αιτίες αντιπαράθεσης με την Τουρκία.

Υπάρχει όμως και άλλος ένας σοβαρότατος λόγος: το Αιγαίο ως ημίκλειστη θάλασσα, με τεράστιο αριθμό νήσων και μικρονησίδων, είναι εύκολο να υποστεί μια σταδιακή οικολογική μόλυνση από μικροατυχήματα ή διαρροές κατά τη διαδικασία της άντλησης πετρελαίου. Η καταστροφή αυτή θα είναι ανυπολόγιστη και ίσως μη αναστρέψιμη στην περίπτωση ενός σοβαρού ατυχήματος, αναλόγου εκείνου που συνέβη στον Κόλπο του Μεξικού.

Εις ότι αφορά στην τουρκική απειλή κατά της χώρας μας, θα σημειώσω επιγραμματικά ότι, προκειμένου να εκτιμήσουμε την υφιστάμενη ισορροπία ισχύος και το εύρος της απειλής, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη όχι απλά τους αριθμούς αλλά και λοιπά στοιχεία ισχύος, όπως για παράδειγμα, τον γεωπολιτικό παράγοντα αλλά και το γεωστρατηγικό περιβάλλον. Καταρχήν, τα γεωγραφικά δεδομένα είναι καθοριστικά και θα λέγαμε ότι ευνοούν την Τουρκία, κυρίως υπό την έννοια του στρατηγικού βάθους, τόσο στην περιοχή του Αιγαίου όσο και σ’ εκείνη της βόρειας Ελλάδας. Η έκταση της τουρκικής επικράτειας είναι εξαπλάσια από την ελληνική, ενώ συνιστά σχεδόν εξ ολοκλήρου, χώρο συμπαγή και αδιαίρετο, σε αντίθεση με τον ελληνικό χώρο – και μάλιστα τις κρίσιμες, ως θεάτρου πολεμικών επιχειρήσεων, περιοχές του Αιγαίου και της βόρειας Ελλάδας, από τον Έβρο μέχρι τον Αξιό – που αποτελείται από κατασπαρμένα και μεμονωμένα εδάφη (νησιά) ή στενές λωρίδες.

Το στρατηγικό πλεονέκτημα που δίνει η εδαφική αυτή κατανομή στην τουρκική πλευρά είναι προφανές. Ο κατακερματισμένος ελληνικός χώρος μπορεί να καταληφθεί και να διατηρηθεί κατά τμήματα, ακόμη και πολύ μικρά. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά δεν έχει σχεδόν τη δυνατότητα να αποσπάσει από τον μεγάλο και συμπαγή τουρκικό γεωγραφικό όγκο, ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι χωρίς να εμπλακεί σε μακρόχρονες και σε μεγάλο βάθος επιχειρήσεις, όπως συνέβη το 1922. Ανάλογο είναι το πρόβλημα της ελληνικής πλευράς σχετικά με την άμυνα κυρίως των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Η έλλειψη στρατηγικού βάθους καθιστά δυσχερή την υποστήριξη των νησιών, υποχρεώνοντας τον ελληνικό στρατό να διατηρεί σ’ αυτά από τον καιρό της ειρήνης, σημαντικές δυνάμεις και σχετικά αυτοδύναμο σύστημα διοικητικής υποστήριξης. Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι όσα κατά καιρούς ακούγονται περί αμοιβαίας μείωσης εξοπλισμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποτελούν φαιδρότητες και όσοι τα εκφράζουν έχουν παντελή άγνοια των σχετικών θεμάτων.

Από την άλλη, ο γεωστρατηγικός περίγυρος της Τουρκίας είναι τελείως διαφορετικός από εκείνο της Ελλάδας, αλλά και τα μεγέθη της, σε ότι αφορά το έδαφος, τον πληθυσμό, τις ένοπλες δυνάμεις, είναι διαφορετικά. Αντιμετωπίζει πολλαπλές απειλές στο σύνολο των συνόρων της, γεγονός που της δημιουργεί πλήθος προβλημάτων ασφάλειας και συνεπώς αμυντικών αναγκών ενώ δεν θα πρέπει να παραβλέπεται το σοβαρότατο κουρδικό ζήτημα το οποίο συνιστά έναν «τουρκικό στρατηγικό εφιάλτη». Αντίθετα οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν το σύνολο των δυνατοτήτων τους προσανατολισμένο έναντι της Τουρκίας. Επιπλέον, η γειτνίαση της Τουρκίας με το «τρίγωνο της κρίσης» (Μεσόγειος – Κασπία – Περσικός), αυξάνει τα προβλήματα ασφαλείας της, ενώ παράλληλα την καθιστά κρίσιμο γεωστρατηγικό παίκτη στην περιοχή.

Κατά συνέπεια, εκείνο που θα πρέπει κατ’ ελάχιστον να επιδιώκει η ελληνική πλευρά, στο πλαίσιο μιας αποτελεσματικής υψηλής στρατηγικής είναι:

▪ Συστηματική παρακολούθηση των εξελίξεων και των διεθνών δεδομένων και κατάλληλη και δυναμική παρέμβαση της εξωτερικής πολιτικής της,
▪ Διατήρηση της αποτελεσματικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων σε υψηλό επίπεδο,
▪ Κατάλληλη στρατηγική συμμαχιών, με ουσιαστική συμμετοχή στα συμμαχικά σχήματα που συμμετέχει ήδη η χώρα, και με παράλληλη απόκτηση σχέσεων συνεργασίας και φιλίας με άλλους διεθνείς παίκτες (Ρωσία, Κίνα, Αραβικός κόσμος).
Φυσικά, η διασφάλιση των δικαιωμάτων της Ελλάδας στον ενεργειακό πλούτο που διαπιστωμένα την περιβάλλει, πρέπει να αποτελεί κύριο και πρωταρχικό στόχο κάθε ελληνικής Κυβέρνησης δεδομένου ότι, εκτός της οικονομικής υπάρχει και η γεωστρατηγική συνιστώσα που θα αναβαθμίσει τη χώρα.

(Το κείμενο αυτό αποτελεί προδημοσίευση από το υπό έκδοση βιβλίο του συγγραφέα με τίτλο: Η Καθ’ Ημάς Θάλασσα – Γεωστρατηγική ανάλυση της Μεσογείου).

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ελληνική κυβέρνηση κλιμακώνει επικίνδυνα την εμπλοκή της στα μεσανατολικά «πολεμικά παιχνίδια», υποκύπτοντας σε «αιτήματα» και «πιέσεις» που δέχεται από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ισραήλ. Η πολιτική αυτή σημειώνεται σε μια εκρηκτική περίοδο στη Μέση Ανατολή και ενώ η ίδια η Ελλάδα αντιμετωπίζει μείζονα “υπαρξιακά” ζητήματα ασφαλείας σε άλλους τομείς, όπως οικονομία, μεταναστευτικό, σχέσεις με Ευρώπη. Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει ιδιαίτερη ανησυχία σε στρατιωτικούς και διπλωματικούς κύκλους στην Αθήνα, που αντιμετωπίζουν με δέος τους κινδύνους για τη χώρα από τέτοιες ενέργειες, ενώ δεν αντιλαμβάνονται ποιες εθνικές στρατηγικές εξυπηρετούνται.

Οι ίδιοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί επισημαίνουν επίσης, ότι λόγω της εμβελείας και των συνεπειών που έχουν όλες αυτές οι κινήσεις, είναι απορίας άξιο γιατί δεν ενημερώθηκε σχετικά το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και η Βουλή. Στην Ελλάδα, ορθώς, έχει ασκηθεί δριμεία κριτική στον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του τουρκικού καθεστώτος. Εντούτοις, οι δραστηριότητες του τουρκικού στρατού και των υπηρεσιών τελούν υπό πολύ σοβαρό έλεγχο του κοινοβουλίου και απαιτούνται ειδικές εξουσιοδοτήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και στο Ισραήλ. Μόνο στην «υπερδημοκρατική» Ελλάδα μπορεί μια κυβέρνηση να κάνει ότι της κατέβει στο κεφάλι, ακόμα και εμπλέκοντας τη χώρα σε πόλεμο, χωρίς κανένα έλεγχο.

Η Αθήνα κλιμακώνει τώρα με διάφορους τρόπους την εμπλοκή της στο μεσανατολικό, δηλαδή στην προσπάθεια ανατροπής των καθεστώτων Συρίας και Ιράν. Σε ότι αφορά το τελευταίο, τις επόμενες ημέρες διεξάγεται, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, κοινή ελληνο-ισραηλινή αεροπορική άσκηση εξουδετέρωσης στόχων στο έδαφος, που μοιάζουν απελπιστικά με τις … πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, με αφετηρία το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Λάρισας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για προσομοίωση αεροπορικής επίθεσης κατά του Ιράν. Για τις ανάγκες της άσκησης έρχεται στην Ελλάδα το σμήνος «Ιπτάμενος Δράκος», από 15 F-16 και F-15, μαζί με αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Μπόινγκ. Η περιοχή Λάρισας επελέγη λόγω της γεωμορφολογίας της που μοιάζει με την ιρανική. Το Ισραήλ επέβαλε πλήρη «συσκότιση» σχετικά με την πραγματοποίησή της, δεν θα ανακοινωθεί και δεν θα κληθούν δημοσιογράφοι να την παρακολουθήσουν.

Να σημειωθεί ότι στις αρχές Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε ήδη ελληνοϊσραηλινή άσκηση CSR (ελέγχου, έρευνας, διάσωσης) στη Δυτική Κρήτη. ‘Ηδη επί υπουργίας Μπεγλίτη, η ελληνική κυβέρνηση έχει συγκατατεθεί στη χρήση των στρατιωτικών αεροδρομίων Ανδραβίδας και Καστελλίου, ενώ η στρατιωτική συνεργασία διευρύνθηκε στη συνέχεια, κατά τρόπο που ακόμα και οι συνήθως προσεκτικοί και συγκρατημένοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους. Στρατιωτικοί κύκλοι εκτιμούν ότι πιθανώς έχει διατεθεί και το αεροδρόμιο Λάρισας. Εκτιμούν ότι το Ισραήλ θέλει αυτά τα αεροδρόμια (όπως και αυτό της Πάφου) για λόγους διασποράς της αεροπορίας του σε περίπτωση πολύ μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή.

Περιττό να σημειώσουμε ότι, τη στιγμή που αναπτύσσεται θυελλωδώς η συνεργασία με το Ισραήλ, έχει ουσιαστικά παγώσει η συνεργασία με πολύ πιο «φυσικούς» συμμάχους της Ελλάδας, όπως π.χ., η Ρωσία ή η Αρμενία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα «σενάρια» που συζητούνται διεθνώς για την επίθεση κατά του Ιράν, περιλαμβάνει το βομβαρδισμό του από Βορρά, με την ισραηλινή αεροπορία να μεταβαίνει μέσω Κύπρου, Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, να ανεφοδιάζεται στην Κωνστάντζα (ή εναλλακτικά στη Βουλγαρία), και στη συνέχεια, να φτάνει μέσω Μαύρης Θάλασσας στη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και, από εκεί, στο Βόρειο Ιράν.

Μια τόσο ενεργός, έστω και «παθητική», συμμετοχή της Ελλάδας στην υπόθεση αυτή, «στοχοποιεί» τη χώρα σε ένα περιβάλλον δυνητικά πολύ πιο επικίνδυνο από οτιδήποτε γνωρίσαμε μέχρι τώρα με τις προηγούμενες επεμβάσεις (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη), χωρίς μάλιστα να είναι έστω και κατ’ ελάχιστον ορατά τα τυχόν ανταλλάγματα που αποσπά η Αθήνα, εκτιμούν στρατιωτικοί κύκλοι. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα, είναι σήμερα, από πάσης απόψεως, στο μικροσκόπιο όλων των πρωτευουσών του πλανήτη, μεταξύ των οποίων το Βερολίνο, το Πεκίνο, η Μόσχα, που μόνο ενθουσιασμός δεν τους διακρίνει για την αντισυριακή-αντιϊρανική εκστρατεία. Η αποτροπή νατοϊκής επίθεσης κατά της Δαμασκού και ισραηλινής – που θα ακολουθηθεί από τις ΗΠΑ – κατά του Ιράν, είναι σήμερα κύρια επιδίωξή τους. Σε ότι αφορά μάλιστα το Ιράν, είναι και επιδίωξη της μισής Ουάσιγκτον και του προέδρου Ομπάμα! «Με ποιους και γιατί πάμε εμείς;» διερωτώνται κύκλοι στο ΓΕΕΘΑ

Είναι αλήθεια ότι οι παραδοσιακές σχέσεις φιλίας, η τεράστια ακτινοβολία της Ελλάδας στην Ανατολή, η δράση των ελλήνων πολιτών υπέρ των Παλαιστινίων, ύφαναν επί δεκαετίες ένα πολιτικό κεφάλαιο και ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω από τη χώρα, αλλά βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα την προστατεύει για πάντα, σε ένα περιβάλλον παγκόσμιου «πολέμου πολιτισμών» που επιχειρείται επιδέξια να δημιουργηθεί, και όταν υπάρχουν τεράστιοι κίνδυνοι ένα πόλεμος με το Ιράν, αν τελικά γίνει, να εξελιχθεί σε «άτυπη» παγκόσμια σύρραξη.

Προς το παρόν, φαίνεται ότι η αντίδραση των επικεφαλής του ισραηλινού στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας, με την εξαίρεση της ισραηλινής αεροπορίας, αλλά και η αντίθεση ενός μεγάλου μέρους του αμερικανικού και διεθνούς εβραϊκού κατεστημένου, της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Κίνας, έχουν σταματήσει τις «πολεμοχαρείς» δυνάμεις πίσω από τον «Μπίμπι» Νετανιάχου, αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει τελικά, σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής και ευρωπαϊκής κρίσης. Ο πόλεμος κατά του Ιράν ετοιμάζεται εδώ και πολλά χρόνια και η Συρία πρέπει να θεωρηθεί ως το αναγκαίο πρελούδιό του.

Να σημειωθεί ότι το Ιράν είναι η μόνη πετρελαιαγωγός χώρα που μας παρείχε πετρέλαιο σε καλή τιμή και χωρίς πίστωση, έως ότου πήγαμε μόνοι μας και βγάλαμε τα μάτια μας, συγκατατιθέμενοι σε πετρελαϊκό εμπάργκο, χωρίς να ζητήσουμε την εξαίρεσή μας!

Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 21.10.2012

Konstantakopoulos.blogspot.com

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Δείτε το ντοκιμαντέρ για την «καταστροφή της Σμύρνης». Kατάλληλη απάντηση στη «ντροπή» μιας ορισμένης, υποτιθέμενης «αριστεράς», τη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ σήμερα Μαρία Ρεπούση. Την αποκαλούμε έτσι όχι για τις απόψεις που δικαιούται να εκφράζει. Αλλά για την σκοπούμενη πλαστογράφηση ιστορικού υλικού. Δεν πρόκειται άλλωστε περί απόψεων. Κανένα άτομο δεν μπορεί να έχει ταυτόχρονα την άποψη ότι επιβάλλεται διαστρέβλωση πληροφοριών για τη σφαγή των Ελλήνων για να προστατευθεί η «ψυχή» των μαθητών, αλλά να θέλει διδαχή του ολοκαυτώματος στα νήπια! Τι ακόμα θα δούμε και θα ακούσουμε σε μια χώρα, που το γελοίο ανταγωνίζεται επάξια το τραγικό;

Η ταινία είναι σημαντική υπενθυμίζοντας, με τρόπο δίκαιο, το 1922, χωρίς το οποίο είναι απλώς ακατανόητες ελληνική ιστορία και ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κυρίως αποκαλύπτοντας τη διαχρονικότητα των σταθερών συμπεριφοράς άρχουσας τάξης και πολιτικού προσωπικού μας. Τότε, αυτά τα χαρακτηριστικά οδήγησαν στο τέλος μιας τρισχιλιετούς παρουσίας στη Μικρασία, σήμερα απειλούν να αφανίσουν το ελληνικό κράτος. Οι κυβερνήσεις των εγγονών του «Γέρου της Δημοκρατίας» και της Πηνελόπης Δέλτα, όχι μόνο δεν ήταν/είναι καλύτερες από τις, απολύτως υπεύθυνες για την καταστροφή, ελληνικές κυβερνήσεις της εποχής, τείνουν να αποδειχθούν πολύ χειρότερες, τελευταίος σταθμός μιας μακράς εκφυλιστικής πορείας. Και το ελληνικό κοινωνικό ολοκαύτωμα χειρότερο από το εθνικό του 1922.  

Η κατάρα της εξάρτησης

Η ξένη εξάρτηση, ο ετεροκαθορισμός παραμένει κύριο χαρακτηριστικό. Ακόμα και μια προσωπικότητα όπως ο Βενιζέλος, με την ορμή της κρητικής επανάστασης και τον ριζοσπαστισμό του Στρατιωτικού Συνδέσμου πίσω του, τεράστια μόρφωση και διεθνή εμβέλεια, παραμένει βαθιά εξαρτημένος από τη «σύμμαχο» Αγγλία, αδυνατεί να χαράξει εθνική στρατηγική, πάρεξ σε συνεννόηση με το Λονδίνο. Στέλνει την αφρόκρεμα του στρατού στην Κριμαία να αποδεκατιστεί και να ντροπιαστεί από τους Μπολσεβίκους. Για να πάμε μετά χωρίς σχέδιο στη Σμύρνη, αδιαφορώντας για τις σοβιετικές νύξεις μεσολάβησης προς τον Κεμάλ, αλλά και την πραγματική ελληνική κατάσταση μετά από δεκαετή πολεμική προσπάθεια. Για αυτούς που διαδέχτηκαν τον Βενιζέλο, προκαλώντας την καταστροφή, δεν έχει καν νόημα να μιλήσει κανείς.

Αν συνέβαιναν τέτοια ακόμα και με Βενιζέλο, αντιλαμβάνεται κανείς τι συμβαίνει με το σημερινό προσωπικό, που δεν μπορεί όχι να σταθεί στα πόδια του διεθνώς, αλλά βλέπει τη Μέρκελ περίπου όπως τα νήπια τη νηπιαγωγό ή οι θαυμαστές τους σταρ όταν τους ζητάνε αυτόγραφο (αποκαλυπτική η περιγραφή από τον κ. Στυλιανίδη της «συνομιλίας» του με την Καγκελλάριο). Αν εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε ότι είμαστε ένα τίποτα, γιατί θα μας περάσουν οι άλλοι για κάτι παραπάνω; Χωρίς ανόρθωση του αυτοσεβασμού του, είναι αδύνατη η ανόρθωση του έθνους.

Από την εγκατάλειψη της Σμύρνης στην εγκατάλειψη της Ελλάδας

‘Εστω, η Αθήνα παρασύρθηκε σε μια καταστροφική εκστρατεία στην Ανατολή, που οδηγούσε αναπόφευκτα σε ήττα. Τι εξυπηρετούσε η «καμμένη γη»; Γιατί δεν ανασυντάχθηκε ο στρατός μπροστά στη Σμύρνη να προστατεύσει τους κατοίκους; Γιατί την κοπάνησαν Διοικητής και στόλος; Γιατί δεν επιστράτευαν, δεν μοίραζαν όπλα στους κατοίκους να αμυνθούν; Γιατί δεν έλαβαν πρόνοια, αφού άφησαν χωρίς άμυνα την πόλη, να οργανώσουν τουλάχιστον την εκκένωση κατοίκων/προσφύγων; Αυτά δεν ήταν λάθη, ήταν εγκλήματα, όπως εγκλήματα ήταν η υπογραφή μνημονίου-δανειακής, η μετατροπή του δικαίου των ομολόγων σε αγγλικό, το PSI ως έγινε. Είναι έγκλημα ότι, ενώ κράτη, εταιρείες, οργανισμοί παγκοσμίως έχουν plan B για την Ελλάδα, η μόνη που δεν καταρτίζει είναι η ίδια, όπως δεν έφτιαξε άμυνα μπροστά στη Σμύρνη. Θα μου πείτε βέβαια, δεν έχουν ούτε plan A, plan Β και C θα έχουν;    

Ακόμα και λίγες μέρες προ καταστροφής, κάτοικοι της Σμύρνης και κυβέρνηση αρνιόντουσαν μαζικά την πραγματικότητα, άρνηση που χαρακτηρίζει σήμερα ελληνικό λαό και πολιτικό σύστημα, όντας το καλύτερο μέτρο μεγέθους επερχόμενης καταστροφής. Ακόμα και σε στελέχη της αντιπολίτευσης παρατηρούμε έκρηξη ατομικών ή στρατηγικών ομάδας. Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε.

Οι πολιτικοί μας σέβονται απεριόριστα τους ξένους και «τιμούν μέχρι τέλους» (Ελλάδας και Ελλήνων) την υπογραφή τους, χωρίς ίχνος διαπραγμάτευσης. Τι αξίζουν οι «σύμμαχοι» το είδαμε το 1922 – με καυτό νερό έβραζαν στη θάλασσα και έκοβαν τα χέρια προσφύγων που έψαχναν σωτηρία στα καράβια τους.

Πειθήνιοι έναντι των ξένων, επιδεικνύουν διαχρονικά μια, μοναδική ίσως στην Ευρώπη, απόλυτη αναισθησία απέναντι στα πιο στοιχειώδη εθνικά συμφέροντα και πλήρη αναλγησία απέναντι στον λαό τους. Την αναισθησία, αναλγησία και πλήρη έλλειψη πολιτισμού και ηθικής όσων πλήττουν σήμερα κατά προτεραιότητα και ανελέητα φτωχούς, άρρωστους, ηλικιωμένους. Τις επιδόσεις αυτές επανέλαβαν το 1941-44, είτε συνθηκολογώντας με τους Γερμανούς, είτε ακολουθώντας πιστά την Αγγλία, με αποτέλεσμα την ανάδειξη του ΚΚΕ-ΕΑΜ σε πλειοψηφική-ηγεμονική δύναμη και έναν εμφύλιο πόλεμο, το «αόρατο» αλλά ανυπολόγιστο κόστος του οποίου πληρώνουμε ακριβά σήμερα.

Επίσημη υποβάθμιση της Ελλάδας

Ακούει σήμερα χωρίς αντίδραση ο Πρωθυπουργός την Μέρκελ, και δια της σιωπής του συγκατατίθεται, να επικυρώνει ενώπιόν του την πολιτική «μετάταξη» της Ελλάδας σε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας/δικαιωμάτων, μέλος δεύτερης κατηγορίας της ΕΕ. Αυτό ακριβώς έκανε λέγοντας «εύχομαι και ελπίζω να παραμείνει η Ελλάδα». Το θεώρησαν «στήριξη», γιατί αποδέχτηκαν προηγουμένως την ιδιότητα του «μετεξεταστέου», λες και θα μπορούσε να έρθει και να πει ότι δεν θα παραμείνουμε! Υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που να μπορεί η Μέρκελ να κάνει τέτοια δήλωση; Θεωρείται χάρη η συμμετοχή στο ευρώ ή την ΕΕ; Είναι Ευρωπαϊκή ή Γερμανική ‘Ενωση, είναι κάπου γραμμένο κάτι τέτοιο; Μία δήλωση όφειλε και δεν έκανε η Μέρκελ: «Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει μέλος της ευρωζώνης».

Δεν αγνοούμε την αντικειμενική κατάσταση και τον συσχετισμό δύναμης, αλλά δεν βελτιώνει καθόλου ούτε τη μία, ούτε τον άλλο, η αυτοτοποθέτησή μας σε θέση «ευρωπαίου ζητιάνου» και «μετανοούσας Μαγδαληνής». Ηττώμενοι προκαταβολικά στο μυαλό μας, προετοιμάζουμε την πραγματική ήττα. Αποδεχόμενοι θέση β’ κατηγορίας στην ΕΕ, αυτοστερούμεθα των θεσμικών και πολιτικών όπλων που διαθέτουμε, όντας μέλη της ευρωζώνης και της ΕΕ. Και τα κάνει αυτά μια κυβέρνηση που έθεσε ως κύρια προτεραιότητα την παραμονή της χώρας στο ευρώ!

Προς καταστροφική έξοδο από την Ευρώπη

Με τη στάση μας δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη, φορτώνοντάς μας την ευθύνη, όπως θα γίνει τελικά υπό τους χειρότερους δυνατούς όρους. Θα γίνει, πρώτον, γιατί το μνημονιακό πρόγραμμα καταστρέφοντας την οικονομία δεν αφήνει κανένα περιθώριο ύπαρξης εντός ευρωζώνης, ενώ καθιστά διαρκώς μεγαλύτερο το κόστος ενδεχόμενης διάσωσης, δεύτερο, γιατί, αποδεχόμενοι μόνοι μας το πρόγραμμα καταστροφής ως πρόγραμμα σωτηρίας, αποδεχόμαστε και την ευθύνη της καταστροφής. Με τη «στρατηγική του ζητιάνου» που ακολουθούμε εξαρχής, ενοχλούμε τον κόσμο και χειροτερεύουμε τα πράγματα χωρίς να ζητάμε τίποτα. Το πιθανότερο τελικό αποτέλεσμα θάναι μια γερή κλωτσιά. 

Με τη βία φτιάχτηκαν οι πρώτοι δούλοι, αλλά η δειλία τους διαιώνισε, έγραψε ο Ρουσώ. Κι ακόμα «ο ισχυρότερος δεν είναι ποτέ τόσο δυνατός ώστε να μείνει για πάντα κυρίαρχος, αν δεν μετατρέψει την ισχύ του σε δίκαιο και την υποταγή σε καθήκον». Αυτό κάνουν τώρα οι αγορές και οι ανώτερες τάξεις της Γερμανο-Ευρώπης, αλλά η συμφωνία και η συγκατάθεση των ελληνικών κυβερνήσεων, του ελληνικού κράτους, τους είναι ακόμα απαραίτητη, για πολιτικούς/θεσμικούς λόγους. Η Αθήνα την προσφέρει απλόχερα. Αν οι βάρβαροι υποτάσσονταν στους ‘Ελληνες γιατί δεν μπορούσαν να προφέρουν τη λέξη όχι («δια το μη δύνασθαι την ου συλλαβήν λέγειν»), με τους νέους ‘Ελληνες οι όροι αντιστράφηκαν. Δεν υποτασσόμεθα απλώς, όπως το ’40 ή στο κυπριακό. Υποτασσόμεθα καταστρεφόμενοι. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μη βιώσιμο προτεκτοράτο, πιθανώς «πρωτιά» στην ιστορία της αποικιοκρατίας. Δεν γινόμαστε Βουλγαρία/Ρουμανία, αλλά Βουλγαρία/Ρουμανία με τεράστιο χρέος! Ακόμα κι αποφεύγοντας τους ορατούς κινδύνους κατάρρευσης της δημοκρατίας, εμφύλιων/φυλετικών πολέμων κ.ά.

Δεν είναι τυχαίες οι νύξεις της τρόικα για τα νησιά, οι προσβλητικές επισκέψεις στο ΥΕΘΑ. Δείχνουν που πάει, από φύση και πρόθεση, το μνημονιακό πρόγραμμα σταδιακής αφαίρεσης, με οικονομικές μεθόδους, των μέσων κυριαρχίας ενός, τύποις ακόμα, ανεξάρτητου-κυρίαρχου ελληνικού κράτους. Για την Ελλάδα σήμερα, το μνημονιακό πρόγραμμα και οι ιδιότητες της ελίτ συνιστούν δέκα, εκατό φορές πιο σπουδαία απειλή από οποιαδήποτε μπορεί να προβάλλει η Τουρκία.

Συγκατατιθέμενη η Αθήνα στη συνέχιση του προγράμματος, χάνει την ευνοϊκή συγκυρία της αμερικανικής προεκλογικής εκστρατείας, αντί να κινητοποιήσει υπέρ αυτής το συμφέρον του Ομπάμα. ‘Όπως πάει θα χάσει και τη συγκυρία των γερμανικών εκλογών. Η κυβέρνηση, «μπαίνοντας στα παπούτσια της Μέρκελ» νομίζει ότι δεν πρέπει να ζητήσει τίποτα πριν από αυτές. Αν είναι αλήθεια ότι η Καγκελλάριος δεν θέλει να ζητήσει τίποτα παραπάνω προεκλογικά για την Ελλάδα από τους ψηφοφόρους της, είναι ακόμα περισσότερο αλήθεια ότι η Μέρκελ δεν μπορεί να πάει σε εκλογές με την Ευρώπη να γίνεται μπάχαλο στις παραμονές! Η ελληνική «στρατηγική του ζητιάνου» ενισχύει στην πραγματικότητα τη δύναμη και τον ρυθμιστικό ρόλο των πιο αντιδραστικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, ακριβώς γιατί επιτρέπει στη Μέρκελ να τις ικανοποιεί, στραγγαλίζοντας την Ελλάδα χωρίς να καταβάλλει πολιτικό κόστος.

Το πρόγραμμα πρέπει να διακοπεί το συντομότερο, έστω με τίμημα  ανοιχτή ρήξη με τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρώ-Γερμανίας. Δεν είναι λύση οι επιμηκύνσεις που ζητάει το ΔΝΤ από την αρχή του χρόνου και υπέβαλε στην ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει. Το OSI, που επίσης ζητά το ΔΝΤ, είναι απαραίτητο στοιχείο της λύσης, αλλά όχι επαρκές – και αν το κάνουν όπως το PSI θα αποδειχθεί πάλι καταστροφικό.

Μια τέτοια «ρήξη» προϋποθέτει, για να έχει πιθανότητα επιτυχίας, πολύ σοβαρή προετοιμασία διεθνώς και εσωτερικά, αλλοιώς θα αποδειχθεί η ολοκλήρωση της  καταστροφής. Σήμερα, τέτοια προετοιμασία δεν κάνει η κυβέρνηση (και πρέπει κατεπειγόντως να αρχίσει η αντιπολίτευση, που ήδη έχει χάσει πολύ και πολύτιμο χρόνο, από κοινού με όλες τις ζωντανές δυνάμεις κοινωνίας και έθνους). Θα αναφερθούμε στις προϋποθέσεις  τέτοιας ρήξης σε άλλο άρθρο.

«Eπίκαιρα», 25.10.2012

από το ethnos.gr

Πρωτοφανής και αήθης επίθεση με ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς και ύβρεις κατά του Μ. Γλέζου και του Κ. Μητσοτάκη από τον βουλευτή Επικρατείας
Εκτός ορίων βρίσκεται πλέον η Χρυσή Αυγή καθώς παραμονές του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου εξαπέλυσε πρωτοφανή και αήθη επίθεση στον Μανώλη Γλέζο, με ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς.
Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς καταφέρθηκε εναντίον του Μανώλη Γλέζου αλλά και του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τους οποίους αποκάλεσε «εσχατόγερους», οι οποίοι μάλιστα, όπως κυνικά αναφέρει, «θα κηδευτούν δημοσία δαπάνη, δηλαδή με λεφτά που θα πληρώσει ο Ελληνικός λαός».
Μία μέρα πριν ο Μανώλης Γλέζος με δήλωσή του είχε χαρακτηρίσει τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση που λειτουργεί αντεθνικά και «δεν διστάζει να βυσσοδομεί χυδαία, εκμεταλλευόμενη τα ένστικτα μιας κοινωνίας που καταρρέει».
Ο Μ. Γλέζος χαρακτήρισε την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο «ως μία από τις μελανότερες σελίδες της Ελληνικής Δημοκρατίας», ενώ επεσήμανε ότι «ισχυρίζονται πως τα χέρια τους είναι καθαρά, αλλά δολοφονούν τις Ιδέες του Πολιτισμού, της πραγματικής Δημοκρατίας και των Πανανθρώπινων Αξιών».
Ο κ. Γλέζος αναφέρθηκε και σε όσους ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή, λέγοντας πως «όσοι ψήφισαν αυτό το μόρφωμα και το έφεραν στη Βουλή, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν καθώς η παρουσία τους αποτελεί ύβρη στον Ελληνικό Πολιτισμό».
Λίγες μέρες πριν, στο φεστιβάλ της νεολαίας της Χρυσής Αυγής ο Ν. Μιχαλολιάκος χαιρέτησε «ναζιστικά», ενώ και τα μέλη της οργάνωσης τον υποδέχθηκαν με τον γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό.
Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής με τη δήλωση που ανέβασε στην προσωπική του ιστοσελίδα επιτίθεται στον Μανώλη Γλέζο χαρακτηρίζοντάς τον «υμνητή του Χότζα και σταλινικό», ενώ κάνει λόγο και για τη «χαζοχαρούμενη ελαφροδεξιά» που «γλείφει» τον «εσχατόγερο» Γλέζο.
Στο Διαδίκτυο
«Τιμή μας και καμάρι μας να μας υβρίζει ένας Γλέζος. Ο Γλέζος έβγαλε για άλλη μια φορά όλη του τη χολή εναντίον του Ελληνικού Εθνους. Οι κυβερνώντες υπουργοί και βουλευτές της χαζοχαρούμενης αστικής ελαφροδεξιάς τον γλείφουν και μέσα στο Κοινοβούλιο» δήλωσε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής.
Αισχρές και άθλιες, αντίστοιχες του νεοναζιστικού κόμματος, χαρακτήρισε τις δηλώσεις του κ. Παππά το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι έγιναν λίγες μέρες πριν από την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
«Φαίνεται πως δεν μπορούν να συγχωρήσουν ότι ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας υπέστειλαν τη ναζιστική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης, φανερώνοντας το μένος και την οργή των σύγχρονων υμνητών του Χίτλερ», σημείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας πως «αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την πατρίδα, είναι εχθροί της Δημοκρατίας και της Ειρήνης και δεν έχουν το δικαίωμα να πιάνουν στο στόμα τους τον Μανώλη Γλέζο»

Επερώτηση για το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο της σύμβασης παραχώρησης στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α>Ε> των μεταλλείων Κασσάνδρας κατέθεσαν στη Βουλή 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Στην επερώτησηπρος τον αρμόδιο υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρουν ότι το Ελληνικό Δημόσιο προέβη στην πώληση των μεταλλείων στην συγκεκριμένη εταιρεία αντί 11εκ.ευρώ, χωρίς προηγούμενη εκτίμηση των στοιχείων ενεργητικού και χωρίς ανοιχτό λογαριασμό, ενώ με τη σύμβαση παραχώρησης η εταιρεία απαλλάχτηκε από οποιοδήποτε φόρο μεταβίβασης ή άλλο φόρο και από οποιεσδήποτε οικονομικές υποχρεώσεις από τη λειτουργία των μεταλλείων.

Οι βουλευτές κάνουν αναφορά και για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη λειτουργία των μεταλλείων ζητώντας τη διακοπή του έργου και την επανεξέταση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Όρων. Παράλληλα, κάνουν λόγο για συγκεκριμένες πρακτικές της εταιρείας έναντι των πολιτών που διαμαρτύρονται για την περιβαλλοντική υποβάθμιση.

Το σκάνδαλο είναι μεγάλο αν σκεφτεί κανείς ότι σήμερα η χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε ανέρχεται στα 2,3 δις ευρώ, ενώ η αξία μεταλλευμάτων εκτιμάται στα 15,5δις ευρώ.

από papaioannou.giannis-net

Λάβρος κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ειδικότερα, και της Τρόικας, γενικότερα, για τις ακολουθούμενες πολιτικές στην Ελλάδα είναι ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι. Ο 83χρονος καθηγητής σε ραδιοφωνική του συνέντευξη εξήγησε τι πιστεύει ότι πήγε στραβά στην ελληνική περίπτωση, ποιες είναι οι λάθος πολιτικές, αλλά και τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη του για να βγει η χώρα μας από την κρίση.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταστρέφουν την Ελλάδα!». Εξήγησε ωστόσο ότι δεν ενστερνίζεται θεωρίες συνωμοσίας, ούτε πιστεύει ότι η ΕΕ έχει κάποιο σκοτεινό σχέδιο και προσπαθεί επίτηδες να διαλύσει την Ελλάδα και την οικονομία της, αλλά ότι απλώς ακολουθεί λάθος πολιτική με τις χρεωμένες χώρες. «Τα μέτρα λιτότητας είναι βέβαιο ότι δε μπορούν να αναθερμάνουν μία οικονομία, ούτε να αποπληρώσουν ένα χρέος. Αντίθετα το χρέος φουσκώνει. Και δεν είναι πως αυτές οι πολιτικές δεν δουλεύουν επί του παρόντος και θα αποδώσουν αργότερα. Αυτές οι πολιτικές δεν θα αποδώσουν καρπούς ποτέ» δηλώνει κατηγορηματικά.
Σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, τα μέτρα που υιοθετήθηκαν στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει, αλλά αντίθετα έχουν καταστρέψει τον κοινωνικό ιστό στη χώρα, τον κοινωνικό ιστό που μέχρι πρότινος αποτελούσε κάτι «ιερό» για την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Σε μία δραματική αποστροφή του για τη χώρα μας τόνισε ότι «ο ελληνικός λαός έχει πιεστεί περισσότερο από όσο αντέχει και ότι το επίπεδο ζωής του Έλληνα έχει επιστρέψει στη δεκαετία του ‘60». Όπως είπε, οι πολιτικές αυτού του είδους ξεκίνησαν από τον πρώην αμερικανό πρόεδρο Ρίγκαν και τη Μάργκαρετ Θάτσερ και έχουν εξελιχθεί σε ένα «νεοφιλελεύθερο χτύπημα προς την κοινωνία».
Υπογράμμισε δε ότι η ειρωνεία αυτής της κατάστασης είναι ότι σήμερα η ΕΕ πέφτει θύμα της ίδιας της της μεγαλοψυχίας. Ενώ δηλαδή προσπάθησε να ανεβάσει το επίπεδο ζωής φτωχότερων κρατών προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η ένωση, αυτό στη συνέχεια φάνηκε ότι είναι ένα σαθρό οικοδόμημα.
Ο Νόαμ Τσόμσκι θέλησε να συγκρίνει και τις κεντρικές τράπεζες ΗΠΑ και Ευρώπης, θέλοντας να υπογραμμίσει μία σημαντική κατά τη γνώμη του διαφορά. Όπως είπε η αμερικανική Fed έχει ως βασικό στόχο να κρατάει χαμηλά την ανεργία, ενώ στην ΕΚΤ κάτι τέτοιο δεν αποτελεί προτεραιότητα.
Προσπαθώντας πάντως να εξηγήσει γιατί επιβάλλονται τόσο σκληροί όροι στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι φαίνεται να μη λειτουργούν λέει: «Μπορεί να κρύβεται και ένας ταξικός πόλεμος από πίσω. Μπορεί να θέλουν να διαλύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου».
Ο Τσόμσκι όμως επιτέθηκε και κατά των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων. Όπως είπε «ποτέ δεν βοήθησαν την κατάσταση. Υπάρχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα στην Ελλάδα. Δε μπορείς να τα χρεώσεις όλα στην Τρόικα, αν και νομίζω ότι οι πολιτικές της είναι πράγματι κακές.
Η ελληνική είναι μία δυσλειτουργική κοινωνία, από πολλές απόψεις. Για παράδειγμα οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους και, ναι ξέρω ότι αυτό γίνεται παντού, αλλά στην Ελλάδα η κατάσταση παραπάει. Επίσης υπάρχει μία άχρηστη και ζημιογόνα γραφειοκρατία που και αυτή οδήγησε στην κρίση.
Ωστόσο έσπευσε να υπερασπιστεί ξανά τους Έλληνες λέγοντας ότι δεν πρέπει να τους «κολλάμε» στερεότυπα. «Οι βορειοευρωπαίοι κατηγορούν τους Ελληνες ότι δε δουλεύουν αρκετά. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι Ελληνες  δουλεύουν πολύ περισσότερο από κάθε βορειοευρωπαίο» είπε χαρακτηριστικά. Όσο για το τι μέλλει γενέσθαι; Ο Τσόμσκι πιστεύει ότι για να βγει η Ελλάδα από την κρίση πρέπει να δοθούν ευρωπαϊκοί πόροι που θα «πυροδοτήσουν» αναπτυξιακές δομές. Να υπάρξει ανάπτυξη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Στη συνέντευξη του μάλιστα κλείνει: «Είναι πολλοί οι άνθρωποι που απλώς θέλουν να δουλέψουν. Αυτή τη στιγμή χάνονται ανθρώπινες ζωές και χάνονται για πάντα. Οι νέοι άνθρωποι ειδικά, αν οδηγηθούν εκτός εργασίας, δεν μπορούν μετά να ανακάμψουν, δεν μπορούν να συνεχίσουν με τη ζωή τους!».

ΑΡΘΡΟ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΥΖΑΝΗ

Ο κλέφτης και ο ψεύτης για λίγο χαίρονται. Κάποτε εμφανίζεται η πικρή αλήθεια και τότε έρχεται  η εκδίκηση.΄Ηρθε λοιπόν η ώρα της εκδίκησης για το παγκοσμοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. ΄Ηρθε η ώρα της αφύπνισης και της αντίδρασης του λαϊκού κινήματος, για την ανατροπή όλων των κλεφτών και των ψευτών που μας κυβερνούν. ΄Ολων αυτών, που απομυζούν τον ιδρώτα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για να ενισχύσουν με απληστία τα κέρδη τους «χτίζοντας φούσκες αξίες πάνω στο ματωμένο μεροκάματο του εργαζόμενου».

Γιατί μόνο αυτό το μεροκάματο είναι η πραγματική αξία και πάνω σ΄αυτό στηρίζεται η πραγματική οικονομία. Όλα τα παραπάνω είναι ψεύτικες υπεραξίες, είναι φούσκες, που μόλις κάνουν τον κύκλο τους «σκάνε» και όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, μεταφέρουν τον λογαριασμό στην πραγματική οικονομία, δηλαδή στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των μικροεπαγγελματιών. Όπως γίνεται σήμερα με τις κρατικές ενέσεις (ανακεφαλαιοποίηση) για στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Μόνο που τις ενέσεις θα τις πληρώσουν οι φορολογούμενοι, χωρίς να ελπίζουν σε κάτι που μπορούν να κερδίσουν στο μέλλον.

            Πώς όμως το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων-καταναλωτών μετατράπηκε σε φούσκα; Οι καταναλωτές-εργαζόμενοι προκειμένου να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους, προβαίνουν σε δανειοδότηση από τις τράπεζες. Δάνεια καταναλωτικά, επιχειρηματικά, φοιτητικά και ενυπόθηκα στεγαστικά, τα οποία οι τράπεζες φρόντιζαν να τα  «πακετάρουν» σε σύνθετα ή δομημένα ομόλογα, με την μέθοδο της τιτλοποίησης. Μετά τα πουλούσαν στους θεσμικούς επενδυτές (ασφαλιστικές εταιρείες, αμοιβαία κλπ),με την διαμεσολάβηση των χρηματοπιστωτικών εταιρειών (CDS) και των Χρηματιστηρίων υπέρ-Αξιών. Από κει και πέρα, ο ένας πουλούσε στον άλλον. Πολλές φορές, οι ίδιες τράπεζες ήταν συγχρόνως κατασκευαστές τιτλοποιημένων προϊόντων και πλασιέ, εισπράττοντας προμήθειες για τις πωλήσεις. ΄Ετσι, ολοένα αυξανόταν το κόστος, το οποίο προστίθετο στην νέα αξία των τραπεζικών προϊόντων, δημιουργώντας υπεραξίες που πολλές φορές ξεπερνούσαν το δεκαπλάσιο της πραγματικής αξίας,  π. χ. αν το πραγματικό πρώτο δανειοδοτηθέν κεφάλαιο ήταν 100 ¤ μπορεί τελικά ως φούσκα να υπερέβαινε τα 1.000 ¤, ενώ ο καταναλωτής δανειολήπτης πλήρωνε 105 ¤ (κεφάλαιο συν τόκους).

            ΄Ολη αυτή η πυραμίδα (φούσκα), στηριζόταν στην πραγματική αρχική αξία των ακινήτων και στην ικανότητα των δανειοληπτών να πληρώσουν τις δόσεις των. Όταν όμως υποχώρησε η αγορά ακινήτων και παρουσιάστηκαν οι πρώτες αδυναμίες πληρωμής των δανείων, ήρθαν τα ακραία φαινόμενα. ΄Ηρθε η καταιγίδα, γκρεμίζοντας όλο το οικοδόμημα, φθάνοντας πάλι στα θεμέλια, δηλαδή στο πραγματικό παραγωγικό εισόδημα των εργαζομένων. Χάθηκε η εμπιστοσύνη για τους καταθετικούς λογαριασμούς που αποσύρονται με πανικό, χάθηκε επίσης και η εμπιστοσύνη μεταξύ των τραπεζών με αποτέλεσμα να μην αλληλοδανειοδοτούνται.

            Βλέπουμε ακόμη, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στα μέχρι σήμερα υπαρκτά καπιταλιστικά κέντρα, να μεταφέρονται κεφάλαια από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. σε άλλες πιο σίγουρες οικονομίες , όπως της Ασίας, της Κίνας, στις χώρες του BRICKS και γενικά σε άλλες αναδυόμενες οικονομίες. .

            Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις προσπαθούν μάταια να στηρίξουν το ήδη χρεοκοπημένο Καπιταλιστικό Μονεταριστικό Σύστημά τους με προσωρινού χαρακτήρα Κεϋνσιανές κρατικές παρεμβάσεις, αλλά οι ενέσεις στον πάσχοντα από καρκίνο είναι για παράταση ζωής και όχι για θεραπεία. Μοιραία έρχεται το τέλος του Καπιταλιστικού Συστήματος και μαζί του, οι υπηρετούσες αυτό κυβερνήσεις, που στη χώρα μας υπηρέτησαν πιστά το ίδιο Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και τελευταία η ΔΗΜΑΡ.

΄Ηρθε η ώρα που ο λαός θα πληρώσει όλους αυτούς με το νόμισμα που τους αξίζει, πριν είναι αργά, άλλωστε τα χειρότερα δεν τα είδαμε. Η ύφεση της οικονομίας και η συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 18-20%  φέρνει μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας, μείωση των αποδοχών και των συντάξεων, μεγαλύτερη ακρίβεια, κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περισσότερη φορολογία στα λαϊκά στρώματα, περαιτέρω μείωση της αξίας των ακινήτων σε σχέση με το κεφάλαιο των δανείων απόκτησής των. Ακολουθούν κατασχέσεις, πλειστηριασμοί και γενικότερα αύξηση της ήδη υπάρχουσας φτώχειας. Αν η χώρα μας είχε φύγει από το ευρώ το 2010, σήμερα δεν θα είχαμε ύφεση 18% και θα ήταν στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη.

Σήμερα ο καπιταλισμός επιτίθεται συνολικά και καθέτως σε λαούς και όχι μόνο όπως παλαιότερα οριζοντίως. Η χώρα μας δέχεται μια τέτοια επίθεση εξαιρουμένων των μονοπωλίων, πολυεθνικών και του τραπεζικού συστήματος . Όλα τα υπόλοιπα στρώματα της κοινωνίας μας δέχονται την ίδια κάθετη και οριζόντια επίθεση από τα καπιταλιστικά κέντρα.

Δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο άλλου χρόνου. Πρέπει ο λαός να αντιδράσει, να συσπειρωθεί και να γιγαντωθεί ένα λαϊκό μαζικό κίνημα που θα απαιτήσει την ενότητα όλων των αριστερών δυνάμεων. Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το παράδειγμα και το δρόμο για την ενότητα.

Πρέπει όλα τα κόμματα της αριστεράς  να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, αυτή την κρίσιμη ώρα που δοκιμάζονται τα λαϊκά στρώματα. Για μας, δεν υπήρχε αμφιβολία και ιδιαίτερα σήμερα μας επιβεβαιώνουν τα γεγονότα ότι η λύση στο καταρρέων καπιταλιστικό σύστημα, είναι ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Την ευθύνη για την μεθόδευση και το δρόμο για τον Σοσιαλισμό την έχει χρεωθεί η Ενωμένη Αριστερά δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Στις συνθήκες που ζούμε σήμερα έχει τεράστια και ιστορική ευθύνη η Αριστερά. Πρέπει να εμφανισθεί ως ηγέτιδα δύναμη, που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να την βάλει σε τροχιά προόδου.

Αν σήμερα δεν εμβαθύνει η ενότητα, βάζοντας ταυτόχρονα σαν στόχο την έξοδο από το ευρώ για ανεξάρτητη οικονομική-νομισματική πολιτική, με πρόταση και πρόγραμμα εξουσίας, θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία εγκαταλείποντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην φτώχια τους. Χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία των τελευταίων εκλογών,  όχι κυρίως με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ , αλλά με ευθύνη των άλλων αριστερών δυνάμεων.

Το μείζον είναι ο πολιτικός μας στόχος, δηλαδή ο Σοσιαλισμός και ο πολιτικός μας αντίπαλος, δηλαδή ο Καπιταλισμός, που υπηρετείται  στην χώρα μας από την Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Οι μικροαλλαγές, οι μικροδιορθώσεις του τραπεζικού συστήματος , οι μικρο-κρατικές επεμβάσεις και γενικώς τα συστημικά στρογγυλέματα, δεν είναι η λύση.

Λύση είναι η Δομική Αλλαγή του Συστήματος, με την πορεία προς τον Σοσιαλισμό. Η Σοσιαλιστική αλλαγή δεν μπορεί να ξεκινήσει καν με την ταυτόχρονη παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Σοσιαλισμός και Ευρωπαϊσμός κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση. Το ευρώ είναι η φυλακή των λαών και των χωρών και η θηλιά που μας σέρνουν σε μια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με φτώχεια και δυστυχία.

΄Αρα η Σοσιαλιστική πορεία συνοδεύεται με έξοδο από το ΕΥΡΩ, με εθνικοποίηση του Τραπεζικού Συστήματος  των ΔΕΚΟ και των μεγάλων στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, με ακύρωση των μνημονίων και τα συνεπακόλουθα αυτών, με διαγραφή του χρέους, με φορολόγηση του μεγάλου συσσωρευμένου πλούτου, με κρατικές επενδύσεις και με την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου.

΄Ολοι μαζί, μπορούμε να δυναμώσουμε την Ενότητα τώρα, να συμφωνήσουμε σε μια εθνική οικονομική και νομισματική πολιτική και να διεκδικήσουμε την Σοσιαλιστική πορεία. Αύριο ίσως είναι αργά.

Μόνη λύση είναι μια πατριωτική-ταξική και ενωμένη Αριστερά.

                                                                      ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΖΑΝΗΣ(Φοροτεχνικός)

Την Τετάρτη 24 και την Πέμπτη 25/10 συζητείται στη Βουλή η κατάργηση της ελάχιστης συμμέτοχής (51%) του Δημοσίου στις Δημόσιες επιχειρήσεις ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΘ, ΟΛΠ, ΕΛΤΑ κλπ.

Η διεθνής εμπειρίας έχει καταδείξει ότι η  ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ως σύνηθες αποτέλεσμα την αλματώδη αύξηση των τιμών και σε ορισμένες περιπτώσεις την υποβάθμιση της ποιότητάς του.

"Η πρόσπαση στο νερό είναι ανθρπωίνο διακίωμα" (ΟΗΕ 2010)

Σε μια εποχή που η δημόσια παιδεία και υγεία συρρικνώνονται ως πολυτέλειες που δεν μπορούν να χρημοτοδοτηθούν κρούωμε τον κώδωνα του κινδύνου.

Από το greeknation.blogspot.gr

Οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης καταπίνουν την λίστα Λαγκάρντ στην οποία φιγουράρουν οικεία τους πρόσωπα και ξεσπούν στα ακίνητα της μεσαίας τάξης. Πλήρη ανατροπή στη φορολογία των ακινήτων που θα επιφέρει επιβαρύνσεις σε χιλιάδες ιδιοκτήτες εκτός σχεδίου ακινήτων που έως σήμερα βρίσκονται στο φορολογικό απυρόβλητο, δρομολογεί το υπουργείο Οικονομικών με στόχο κάθε χρόνο να εισρέουν στα ταμεία του κράτους περίπου 3 δισ. ευρώ από το 2013.

Σύμφωνα με το «Βήμα», η κυβέρνηση αναμένεται να θεσπίσει έναν νέο ενιαίο φόρο ακινήτων σε αντικατάσταση του χαρατσιού που πληρώνεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ αλλά και του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας που ακόμη δεν έχει εισπραχθεί ούτε του 2010 χωρίς αφορολόγητο και με κλιμακωτές επιβαρύνσεις. Αυτό σημαίνει ότι θα επιβάλλεται φόρος από το πρώτο ευρώ αντικειμενικής αξίας και από το πρώτο τετραγωνικό ανεξάρτητα αν το ακίνητο είναι πρώτη κατοικία,δευτερεύουσα, εξοχική, αγρομετάχιο, οικόπεδο εντός σχεδίου, κατάστημα,γραφεία κτλ.

Αν και το αρχικό σχέδιο που επεξεργάστηκαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών προέβλεπε την επιβολή ενιαίου φόρου στην ατομική συνολική ακίνητη περιουσία του φορολογούμενου με αφορολόγητο 100.000 ευρώ, τελικά στην Καραγεώργη Σερβίας κάνουν υπολογισμούς για την εισπρακτική αποτελεσματικότητα του μέτρου χωρίς να προβλέπεται κανένα αφορολόγητο.
Μόνο από τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων στο υπουργείο Οικονομικών προσβλέπουν στην είσπραξη περίπου500 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, ενώ περίπου το ίδιο ποσό αναμένεται να εισπράττει το κράτος από τη φορολογία των επαγγελματικών ακινήτων.

Υπάρχει όμως ένα σοβαρό θέμα με τα αγροτεμάχια καθώς λόγω του ότι μέχρι σήμερα η αναγραφή τους στο Ε9 δεν επέφερε κάποια φορολογική επιβάρυνση και άρα η πληρότητα των στοιχείων τους δεν ενδιέφερε κανέναν, στο υπουργείο Οικονομικών εκτιμούν ότι υπάρχουν πολλά λάθη και ίσως να χρειαστεί να υποβάλλουν και πάλι Εντυπο Ε9 όσοι έχουν στην κατοχή τους τα εν λόγω ακίνηταγια να καταγραφούν με μεγαλύτερη πληρότητα και ακρίβεια. Πάντως, ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί αν θα εξαιρεθούν από τη συγκεκριμένη φορολογία οι κατ΄επάγγελμα αγρότες.

Σε νέα σύσκεψη την ερχόμενη Δευτέρα αναμένεται να οριστικοποιηθούν τα εναλλακτικά σενάρια για την κλίμακα και τις τελικές αποφάσεις θα σφραγίσουν οι πολιτικοί αρχηγοί.

από το papaioannou-giannis.net

Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Έντα Κέννυ δήλωσε ότι αυτός και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μίλησαν σήμερα Κυριακή στο τηλέφωνο και συμφώνησαν ότι η ευρωζώνη θα εξετάσει τα σχέδια της Ιρλανδίας, για ελάφρυνση των τεράστιων χρεών που έχει συσσωρεύσει από τη διάσωση των προβληματικών τραπεζών της, ως μία “ειδική περίπτωση“.
Τα σχόλια αυτά έγιναν κατά την κοινή συνέντευξη τύπου και έροχνται μετά από ένα σαββατοκύριακο σύγχυσης που ακολούθησε τις δηλώσεις της κ. Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής και οι οποίες εμφανίζονταν να τορπιλίζουν τις ελπίδες της Ιρλανδίας να μεταφέρει στην ευρωζώνη τα τεράστια χρέη που συσσώρευσε από τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών της.
Η κ. Μέρκελ κράτησε σκληρή γραμμή την Παρασκευή, κατά τη λήξη της ευρωπαϊκής συνόδου στις Βρυξέλλες, σχετικά με τις ελπίδες της Ισπανίας ότι η ευρωζώνη θα αναλάβει το ισπανικό χρέος που έχει δημιουργηθεί από τη μέχρι σήμερα προσπάθεια της Ισπανίας να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της, λέγοντας στους δημοσιογράφους ότι “δεν θα υπάρξει αναδρομική άμεση ανακεφαλαιοποίηση” (για τις ισπανικές τράπεζες).
Τα σχόλιά της φάνηκαν να γκρεμίζουν τις ελπίδες του Δουβλίνου να μεταφέρει ένα μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους της Ιρλανδίας, που προέκυψε από τη διάσωση των τραπεζών κατά τα 4 τελευταία χρόνια, στο μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό διασώσεων (ESM).
Ωστόσο, ο κ. Κέννυ δήλωσε αργά σήμερα Κυριακή ότι συζήτησε με την κ. Μέρκελ τις “ειδικές συνθήκες” της ιρλανδικής κρίσης χρέους, τις προσπάθειες που κάνει για να ξεφύγει από το διεθνές πρόγραμμα διάσωσης, αλλά και τα σχέδιά της Ιρλανδίας για να επανεξασφαλίσει την πλήρη πρόσβασή της στις αγορές μετά τη λήψη και των τελευταίων δανείων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, δηλαδή περί το τέλη του 2013.
Συγκεκριμένα δήλωσε: “Αναγνωρίζουν (οι Γερμανοί) ότι στο πλαίσιο αυτό η Ιρλανδία είναι ειδική περίπτωση και ότι το Eurogroup θα πρέπει να το λάβει υπόψη του”.