ΑΡΘΡΟ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΥΖΑΝΗ

Σήμερα ο λαός μας και η χώρα μας βρίσκονται σε ένα πελώριο δίλλημα. Μένουμε στο ευρώ ή επιστρέφουμε στη Δραχμή; Δεν είναι τόσο απλό το δίλλημα, για να αποφασίσουμε αψήφιστα και «ελαφρά τη καρδία». Το θέμα αυτό έχει μεγάλο βάθος και ανάλογα με την τελική απόφαση θα εξαρτηθεί το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Το ευρώ ως κοινό νόμισμα, που εφαρμόζεται σε ανόμοια οικονομικά κράτη, συμφέρει όπως αποδείχθηκε τις αγορές δηλαδή τους μεγαλοτραπεζίτες, για να ενισχύουν συνεχώς τα κέρδη τους. Συμφέρει επίσης και τα ηγεμονικά-ισχυρά και οργανωμένα κράτη της Ε.Ε., για να ενισχύουν τα κέρδη των Αγορών τους, αλλά και να αποκτούν δημοσιονομικά πλεονάσματα εις βάρος των ασθενέστερων κρατών-λαών κυρίως του νότου. Αυτό θα συμβαίνει διαρκώς με το ενιαίο νόμισμα , όπως έχει θεσμοθετηθεί και με τον τρόπο που κυκλοφορεί. Το εμπορικό ισοζύγιο του Γερμανοβορρά διαρκώς θα είναι θετικό και των χωρών του νότου, μεταξύ αυτών και της χώρας μας, διαρκώς θα είναι αρνητικό, ανοίγοντας συνεχώς η ψαλίδα. Η χώρα μας δεν θα έχει ποτέ την δυνατότητα να έχει ανταγωνιστική οικονομία, όσο δεν έχει καλή οργάνωση, όσο δεν έχει ποιότητα προϊόντων , όσο έχει γραφειοκρατία, όσο δεν έχει επενδύσεις και κυρίως όσο η ρευστότητα χρήματος είναι ακριβή , λόγω της δυσκολίας αγοράς χρήματος (ευρώ).

Η αγορά χρήματος δεν είναι το ίδιο ακριβή στις χώρες του Γερμανοβορρά και το ίδιο στις χώρες του νότου και στην χώρα μας. Τα ευρώ δηλαδή τα χρήματα, οι χώρες τα προμηθεύονται από τις ιδιωτικές τράπεζες, δηλαδή τις Αγορές και όχι από την ΕΚΤ. Αντί η ΕΚΤ δηλαδή να προμηθεύει τα κράτη ατόκως, τα προμηθεύει δια μέσω των ιδιωτικών πολυεθνικών μεγαλοτραπεζών (Αγορές) εντόκως. Το επιτόκιο όμως που αγοράζει ή δανείζεται η χώρα μας με ομόλογα, από τις ιδιωτικές τράπεζες είναι υψηλό 5-6% λόγω χαμηλής ανταγωνιστικότητας , ενώ το επιτόκιο που δανείζονται οι χώρες του Βορρά είναι 0,25-1%, λόγω  υψηλής ανταγωνιστικότητας. Η χώρα μας , για να έχει πραγματική ανάπτυξη, πρέπει να ξεπεράσει αυτό  το ποσοστό του επιτοκίου δανεισμού δηλαδή πάνω από 7-8%.Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν καταφέρουμε να οργανωθούμε και να σχεδιάσουμε παραγωγή προϊόντων με βάση τις καταναλωτικές μας ανάγκες. Τα προηγούμενα χρόνια δεν έγινε, τώρα θα γίνει από αυτές τις συμβιβασμένες κυβερνήσεις ξαφνικά;

Είναι άξιον απορίας, γιατί οι συμβιβασμένες κυβερνήσεις μας, επιμένουν σε ένα λάθος δρόμο. Δεν γνωρίζουν ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό και στην πτώχευση; Υπάρχει κάποια μικρή έστω εκδοχή ανάκαμψης και ανάπτυξης; Με αυτό το δρόμο θα είμαστε όμηροι και διαρκώς θα διολισθαίνουμε προς την πτώχευση. Σήμερα έχουμε 1.500.000 ανέργους, αύριο 2.000.000, μεθαύριο 2.500.000 και συνέχεια θα αυξάνεται η ανεργία και η ανέχεια, θα μας κουρεύουν που και που, θα μας λοιδορούν, θα μας χλευάζουν και θα μας ταπεινώνουν.

΄Ηρθε η κα Μέρκελ και μας ευχήθηκε να παραμείνουμε στο δρόμο του ευρώ, δηλαδή στην φυλακή, για να κερδίζουν περισσότερα οι Αγορές που υπηρετεί και να αυξάνει τα  πλεονάσματα  του εμπορικού της ισοζυγίου εις βάρος μας. Μέχρι που θέλει η εσωτερική κυβερνητική τρόικα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) να συμβιβασθεί και τι θέλει να παραχωρήσει στους επικυρίαρχους; Γιατί παρέδωσαν την χώρα μας για πειραματόζωο φθηνής εργασίας με ειδικές οικονομικές ζώνες (ΕΟΖ) , εξαθλιώνοντας και ταπεινώνοντας τον Ελληνικό λαό; Ποιοι είναι οι λόγοι και τι θέλουν να κερδίσουν από τη χώρα μας φτωχαίνοντάς την; Η χώρα μας σε 2-3 χρόνια θα είναι η πρώτη στην Ευρώπη  σε εξόρυξη χρυσού. Θα έχει φυσικό αέριο, που θα καλύπτει τις ανάγκες της Ε.Ε. για τα επόμενα 25-30 χρόνια. Το ίδιο σχεδόν και σε πετρέλαιο. ΄Εχει άριστη αιολική και ηλιακή δυνατότητα παραγωγής ενέργειας. Αυτά, το Ευρωπαϊκό και διεθνές Καπιταλιστικό Σύστημα, γιατί να τα αγοράσει ακριβά; Aφού έχει την δυνατότητα να τα αγοράσει φθηνά, με σύμμαχο τις κυβερνήσεις μας και εξαθλιώνοντας το λαό μας; Θα είμαστε Σαουδική Αραβία με πλούσια ενεργειακά αποθέματα, αλλά ο λαός θα φυτοζωεί, προσφέροντας δουλοπρεπή εργασία. Οι Αγορές και η επίλεκτη Αρία ΒορειοΕυρωπαϊκή φυλή θα απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα μας, ενώ έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε αξιοπρεπώς χρησιμοποιώντας το φυσικό  πλούτο της χώρας μας και να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια ισχυρή Ελλάδα .

Ως πότε…..θα ζούμε στα…. ραγιάδες…, αριστεροί αγωνιστές; Πότε θα αποτινάξουμε τον ζυγό  και θα φέρουμε τη λευτεριά στην πατρίδα μας και στο λαό μας; Ποιοι είναι αυτοί (ντόπιοι ή ξένοι) που μας «κάθισαν στο σβέρκο» για μια ολόκληρη ζωή; ΄Ηλθε η ώρα να αποτινάξουμε την ταφόπλακα από πάνω μας και να αναπνεύσουμε ελεύθεροι. Να αποτινάξουμε τον Ευρωζυγό και να ξεκινήσουμε από την αρχή για μια νέα αναπτυξιακή και ανθρώπινη πορεία. Να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες εξόδου από την ευρωθηλιά με όρους και προϋποθέσεις , αλλά και με μια περίοδο προσαρμογής, πριν μας πιάσουν στον «ύπνο». Μας εκβιάζουν διαρκώς για έξοδο από το ΕΥΡΩ ξαφνικά και ατάκτως , για να μας φέρουν σε πιο μεγάλη πτώχευση. Αν όμως εμείς συνεννοηθούμε μεταξύ μας, προσχεδιάσουμε τις ανάλογες ενέργειες και βγούμε μόνοι μας από το ΕΥΡΩ, δεν θα έχουμε επί πλέον προβλήματα και θα κάνουμε ένα νέο θετικό ξεκίνημα με προοπτική ανάπτυξης. Αρκεί να βασισθούμε στις δικές μας λαϊκές δυνάμεις και όχι στις επικυρίαρχες αδηφάγες δυνάμεις των Αγορών, είτε είναι εγχώριες είτε είναι ξένες.

Η Ε.Ε. έχει κλειδώσει σε μια νεοφιλελεύθερη-μονεταριστική κατεύθυνση, προσφέροντας στον λαό μας λιτότητα, φτώχεια και πείνα. Δεν υπάρχουν περιθώρια αγώνων για αλλαγή κατεύθυνσης. ΄Αρα εμείς πρέπει να την αποσυνδέσουμε από τις επιλογές μας , τουλάχιστον όσον αφορά το ΕΥΡΩ. Η εμπορική και  η τελωνειακή ένωση ας παραμείνει και βλέπουμε στο μέλλον. Το πρώτο και το επείγον είναι η απαλλαγή μας από την φυλακή του ΕΥΡΩ. Η απαλλαγή όμως από το ΕΥΡΩ και η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, πρέπει να συνοδεύονται και από άλλες παράλληλες ενέργειες όπως: η διαγραφή του χρέους, η ακύρωση των μνημονιακών και των συναφών δανειακών και εργασιακών συμβάσεων, η εθνικοποίηση των τραπεζών των ΔΕΚΟ και των μεγάλων στρατηγικής σημασίας εταιρειών, ο έλεγχος διακίνησης κεφαλαίων, η φορολογία του μεγάλου συσσωρευμένου πλούτου κλπ.

Ας μην ξεγελιόμαστε όμως. ΄Ολη η διαδικασία μετάβασης και προσαρμογής στο νέο εθνικό νόμισμα, δεν μπορεί να γίνει από κυβερνήσεις που υπηρετούν τις Αγορές και το μεγάλο κεφάλαιο. Χρειαζόμαστε μια άλλη Πατριωτική-Σοσιαλιστική Κυβέρνηση που θα έχει το σθένος να συγκρουσθεί ,με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα προς όφελος του λαού. Σήμερα φαίνεται ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να είναι οι   συνεργαζόμενες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Πρέπει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στον οποίο έλαχε ο κλήρος, να καλέσει σε συνεργασία όλες τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, της Κομμουνιστικής , της Οικολογικής, της Ριζοσπαστικής και της Σοσιαλιστικής , για μια ενωμένη-περιεκτική Αριστερά , που θα εμπεριέχει ταυτόχρονα ταξικά και πατριωτικά χαρακτηριστικά. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν μετεξελιχθεί σε ένα τέτοιο μετωπικό σχήμα  , θα χαθεί η μεγάλη ευκαιρία και επειδή η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, ίσως βρεθεί διέξοδος σε άλλα σχήματα που θα προκύψουν, λόγω της μεγάλης πολιτικής ρευστότητας.

Ο Σοσιαλισμός με ανθρωπιά θα αντικαταστήσει τον βάρβαρο Ευρω-παϊσμό μόνο αν έλθει  στην εξουσία μια ενωμένη –πλατιά πατριωτική-Σοσιαλιστική Αριστερά.

Νίκος  Μπουζάνης

(Φοροτεχνικός)

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ.Μάρτιν Σούλτς, σε συνέντευξη που έδωσε στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, αναφέρεται στις Ειδικές Οικονομικές Ζωνες και υποστηρίζει ότι θα πρέπει "να δημιουργηθεί ένας οργανισμός ανάπτυξης, όπου Ευρωπαίοι και Έλληνες πολιτικοί θα εντοπίζουν έργα άξια να τύχουν υποστήριξης και θα ελέγχουν την εισροή των σχετικών κονδυλίων". Για όσους δε γνωρίζουν, οι ΕΟΖ αποτελούν μία γεωγραφική περιοχή στην οποία ισχύει ένα εντελώς νομοθετικό οικονομικό και διοικητικό καθεστώς, ένα πλαίσιο λειτουργίας, το οποίο δεν ισχύει για την υπόλοιπη εθνική επικράτεια. Σήμερα, υπάρχουν περίπου τρεις χιιάδες ΕΟΖ στα Σκόπια, στην Τουρκία και στην Πολωνία. Στην χώρα συζητήθηκε στη Βουλή το θέμα εγκατάστασης ΕΟΖ στη Θράκη όπου αποκαλύφθηκε οχι απλώς η μεθόδευση αλλά και η έκταση του κινδύνου για την απώλεια σε μεταλλεύματα περιοχή. Σύμφωνα με τις μεταρρυθμίσης που επιβάλονται από τους τεχνοκράτες της τρόικας στην χώρα μας στα εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά αντιλαμβανόμαστε ότι προετοιμάζεται το σκηνικό της δημιουργίας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης. Οι πρώτες μελέτες καταγράφουν την προσπάθεια για δημιουργια ΕΟΖ στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης. Ήδη η περιφέρεια ολοκλήρωσε μελέτη την οποία εκπόνησε ιδιωτική εταιρεία όπου καταγράφονται τα πιθανά κίνητρα τα οποία μπορούν να δοθούν στις υπό εγκατάσταση επιχειρήσεις.Αυτοί είναι και οι λόγοι που βλέπουμε τον τουρκικό εθνικισμό να έχει ενεργοποιηθεί σε τετοιον βαθμό το τελευταίο διάστημα.

από το papaioannou-giannis.net

Πληθαίνουν συνεχώς τα στοιχεία που πιστοποιούν ότι η αγορά εργασίας βρίσκεται την τελευταία διετία σε πλήρη απορρύθμιση με τις ελαστικές μορφές εργασίας να κυριαρχούν πλέον, τους μισθούς να μειώνονται σε διψήφια ποσοστά με μονομερή πολλές φορές απόφαση του εργοδότη -μετά και τη δικαιοδοσία που του έδωσε ο νόμος για μείωση του κατώτατου μισθού- την υπογραφή επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων να έχει γίνει κανόνας, την ανασφάλιστη εργασία να χτυπά κόκκινο. Βάσει των στοιχείων του ΣΕΠΕ, που διαβίβασε το υπουργείο Εργασίας στη Βουλή, η δραματική κατάσταση συνεχίστηκε επιδεινούμενη το α’ εξάμηνο του 2012.
Ειδικότερα, βάσει στοιχείων του υπουργείου Εργασίας που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τον αρμόδιο υπουργό Γιάννη Βρούτση, η δραματική αύξηση των ελαστικών μορφών εργασίας και η μείωση μισθών μέχρι και 40% με ανησυχητικούς ρυθμούς είναι τα σοκαριστικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την αγορά εργασίας την τελευταία διετία. Τα στοιχεία που απεικονίζουν τη δραματική κατάσταση στην αγορά εργασίας διαβιβάστηκαν στη Βουλή στο πλαίσιο απάντησης ερώτησης της βουλευτού των Ανεξάρτητων Ελλήνων Μαρίας Κόλλια Τσαρουχά για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Όπως ειδικότερα προκύπτει κατά το πρώτο εξάμηνο του 2012 κατατέθηκαν στις κατατέθηκαν στις υπηρεσίες του ΣΕΠΕ 28.161 συμβάσεις εκ περιτροπής απασχόλησης, 109.885 συμβάσεις μερικής απασχόλησης, 1.079 συμβάσεις έργου ή παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών και 882 συμβάσεις παραγωγής κατά μονάδα εργασίας (φασόν).
Επίσης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2012 κατατέθηκαν στις υπηρεσίες του ΣΕΠΕ 44.122 μετατροπές συμβάσεων, από τις οποίες οι 24.750 αφορούσαν μετατροπή από πλήρη σε μερική απασχόληση και οι 19.372 από πλήρη σε εκ περιτροπής απασχόληση.
Η τάση αυτή ξεκίνησε βέβαια από το 2011 οπότε κατατέθηκαν: 84.519 συμβάσεις εκ περιτροπής απασχόλησης, 300.230 συμβάσεις μερικής απασχόλησης, 4.345 συμβάσεις έργου ή παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών και 194 συμβάσεις παραγωγής κατά μονάδα εργασίας (φασόν).
Επίσης κατά το 2011 κατατέθηκαν στις υπηρεσίες του ΣΕΠΕ 58.962 μετατροπές συμβάσεων από τις οποίες 32.420 αφορούσαν μετατροπή από πλήρη σε μερική απασχόληση και οι 26.542 από πλήρη σε εκ περιτροπή απασχόληση.
Στο 25-30% η μείωση μισθών
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, κατά το 2011 κατατέθηκαν συνολικά 163 επιχειρησιακές συμβάσεις και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται οι συναφθείσες επιχειρησιακές συμβάσεις καταδεικνύουν μία τάση μείωσης του μισθού σε ποσοστό 25% έως 30%.
Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι με το Ν.4046/2012 θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα των εργοδοτών να προβούν μονομερώς σε μειώσεις της τάξης του 22% των μισθών και των ημερομισθίων των εργαζομένων που αμείβονται με βάση τα κατώτατα όρια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, όπως αυτά ίσχυαν κατά την 1.1.2012 και όπως διαμορφώνονται με βάση την προϋπηρεσία.
Σε περιπτώσεις δε εργαζομένων που είναι κάτω των 25 ετών, καθώς και για τους μαθητευόμενους και όσους προσλαμβάνονται με τις διατάξεις για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας η μείωση ορίζεται στο 32%.
Οι περικοπές αρχίζουν από τη μέρα δημοσίευσης του Ν. 4046/2012 στο ΦΕΚ, δηλαδή από 14 Φεβρουαρίου 2012. Από τις 14 Φεβρουαρίου 2012 έως 31 Ιουνίου 2012, έχουν συναφθεί 496 επιχειρησιακές συμβάσεις οι οποίες αφορούν 57.614 εργαζόμενους και η μέση μείωση των μισθών είναι 24,26% ενώ η υψηλότερη μείωση άγγιξε το 40%. Ωστόσο, για τους περισσότερους εργαζόμενους, 109.123 στον αριθμό, υπήρξαν μειώσεις με ατομικές συμβάσεις εργασίας με βάση το Ν. 4046/12, που κατά μέσο όρο είναι 23,36% ενώ έφτασαν και στο 30%.
Οργιάζει η ανασφάλιστη εργασία
Ο υπουργός Εργασίας αναφέρεται στους ελέγχους που διενεργούνται. Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2012 έγιναν έλεγχοι σε 10.047 επιχειρήσεις. Ο αριθμός των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που έγιναν έλεγχοι είναι 29.560 και ο αριθμός των ανασφάλιστων εργαζομένων είναι 10.603. Από τους 10.603 ανασφάλιστους, οι 4.501 αλλοδαποί αντιπροσωπεύουν το 47,4% σε σχέση με το συνολικό αριθμό των αλλοδαπών εργαζομένων που είναι 9.491 στις επιχειρήσεις που έγιναν έλεγχοι. Οι ημεδαποί ανασφάλιστοι και μη καταχωρημένοι στα ειδικά βιβλία νεοπροσλαμβανόμενου προσωπικού είναι 6.102, ποσοστό 30,4% των 20.069 συνολικά ημεδαπών εργαζομένων στις επιχειρήσεις που ελέγχθηκαν.
Το 49,5% των ελέγχων έγινε σε δραστηριότητες επιχειρήσεων εστίασης και το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας ήταν 58,2%, ακολουθεί το Λιανικό εμπόριο όπου έγινε το 17,4% των ελέγχων και ευρέθησαν 8,7% ανασφάλιστοι. Το 4,1% των ελέγχων αφορούν τις βιοτεχνίες και διαπιστώθηκε ποσοστό ανασφάλιστων 11%.

Η πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με θέμα "Για την οικονομική ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών" τελικά απορρίφθηκε από τους βουλευτές της κυβέρνησης. Οι τελευταίοι ανάφεραν ότι έχουν έτοιμη πρόταση για ρύθμιση των δανειοληπτών που στηρίζεται στην επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου και στη μείωση της δόσης. Τούτο όμως, σημαίνει τη μη διαγραφή της οφειλής και την αύξηση των τόκων. Αναφέρθηκε ακόμη η πρόταση υιοθέτησης της λογικής του leasing σύμφωνα με την οποία το δάνειο μετατρέπεται σε μακροχρόνια μίσθωση και το ακίνητο περνάει στην κατοχή της τράπεζας.Έτσι όμως, ο δανειολήπτης μετατρέπεται σε μισθωτή, χωρίς ελπίδα να πληρώνει το μίσθωμα, καθώς έτσι θα μπορούσε να πληρώνει και τη δόση του.Αντιθέτως, η τράπεζα κερδίζει από την αξία του ακινήτου που περνάει στα χέρια της.

Αναλυτικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ πρότεινε κάθε δανειολήπτης να διαθέτει το 30% του ετήσιου εισοδήματός του για την αποπληρωμή των τραπεζικών του υποχρεώσεών του σε ετήσια βάση και αυτό, που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί θα διαγράφεται από το χαρτοφυλάκιο των τραπεζών. Ούτως ή άλλως, τα δάνεια αυτά έχουν επιβαρύνει τους ισολογισμούς των τραπεζών καταχωρημένα ως επισφάλειες. Επιπλέον, όλοι οι τραπεζικοί οργανισμοί γνωρίζουν ότι από τους μόνιμα άνεργους ή ασθενείς δεν πρόκειται να ζητήσουν αποπληρωμή των δανείων τους και θα αναγκαστούν να τα διαγράψουν.

Η Κυβέρνηση εμφάνισε την πρόταση πρόχειρη και υπερβολικού κόστους παρότι η τελευταία είχε υπολογισμένο κόστος και εξυπηρετούσε και το τραπεζικόσύστημα αφού προέβλεπε την εξυγίανσή του και την απελευθέρωσή του από τα "νεκρα" δάνεια.

από το epikoinonia-arg.gr

Τι αποκαλύπτουν στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Στη σημασία που διαδραματίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στον οικονομικό ιστό της Ελλάδας αναφέρεται έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία σημειώνει πως στο διάστημα 2008 – 2011 έκλεισαν περισσότερες από 90.000 ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.


Σύμφωνα με την έκθεση οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν το βασικό άξονα της ευρωπαϊκής οικονομίας καθώς αντιπροσωπεύουν πάνω από το 98% όλων των επιχειρήσεων με περίπου 20,7 εκατομμύρια εταιρείες και περισσότερους από 87 εκατομμύρια εργαζομένους.

Το 92,2% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων εκπροσωπούν οι πολύ μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 10 εργαζομένους. Εκτιμάται ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 67% της συνολικής απασχόλησης και το 58% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της ΕΕ.

Για την Ελλάδα η Κομισιόν αναφέρει πως ο αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων το 2012 αναμένεται να συρρικνωθεί περαιτέρω στις 758.701 επιχειρήσεις από 765.839 πέρυσι και 856.137 που ήταν το 2007, για να αρχίσει να ανακάμπτει το 2013 οπότε εκτιμάται ότι ο αριθμός τους θα αυξηθεί στις 762.280, προσεγγίζοντας τα επίπεδα του 2011.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν το 99,9% του συνόλου των επιχειρήσεων και καλύπτουν το 69,9% της οικονομικής προστιθέμενης αξίας και το 85,1% της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα (εξαιρείται ο χρηματοπιστωτικός τομέας). Το 24% δε αυτών των επιχειρήσεων δραστηριοποιούνται στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας και έντασης γνώσης, τομείς που θεωρούνται κλειδί για τη μελλοντική ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας.

από το papaioannou-giannis.net

Στην αποκαλυπτική του συνέντευξη στο Tvxs, με αφορμή το βιβλίο του Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ(Εκδόσεις Α.Λιβάνη), ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ δεν μασάει τα λόγια του: η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε από την αρχή να ζητήσει το κούρεμα του χρέους και ευνοϊκότερους όρους δανεισμού, παρά τις σχετικές συστάσεις του Ντομινίκ Στρος Καν. Αποτέλεσμα, ένα μνημόνιο που δεν συνέφερε παρά τις γερμανογαλλικές τράπεζες, ώστε να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα. Αν η κυβέρνηση είχε χρησιμοποιήσει το “όπλο στο τραπέζι” που του προσέφερε ο Στρος Καν, αποκαλύπτει ο κ. Ρουμελιώτης στον Στέλιο Κούλογλου, η ίδια η υπαγωγή στο μνημόνιο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Όλα αυτά αν “η φοβική κυβέρνηση” της εποχής, είχε διαπραγματευτεί..
Το βιβλίο σας έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις κι ένα βασικό ερώτημα, το οποίο καλείστε να απαντήσετε: Λέτε ότι ήδη από την αρχή στο Δ.Ν.Τ. ήταν διαμορφωμένη η αντίληψη ότι το Μνημόνιο δεν έβγαινε. Πώς είναι δυνατόν το ΔΝΤ, το οποίο είναι έχει τη φήμη ενός σκληρού οργάνου που κοιτάει τα λεφτά του, να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα που εξαρχής ήξερε ότι θα αποτύχει;
Κύριε Κούλογλου, δεν είναι η 1η φορά που το ΔΝΤ χρηματοδοτεί προβληματικά προγράμματα. Σας θυμίζω ότι η ιστορία του ΔΝΤ είναι διάσπαρτη με χρηματοδοτήσεις προγραμμάτων, τα οποία στην πορεία αποδείχτηκαν μη εφαρμόσιμα. Σας θυμίζω μόνο για παράδειγμα την Αργεντινή: εντάχθηκε σ’ ένα πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού ΔΝΤ, αποδείχθηκε ότι αυτό το πρόγραμμα δεν έβγαινε, αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το πρόγραμμα αυτό μετά τη διακοπή της τελευταίας δόσης από το ΔΝΤ και από εκεί και έπειτα ακολούθησε το δικό της δρόμο. Άρα, δεν είναι κάτι το καινούριο.
Ναι αλλά το πρόγραμμα της Αργεντινής δεν ήξερε το ΔΝΤ από την αρχή ότι θα αποτύχει. Δεν το θεωρούσε δεδομένο ότι θα αποτύχει.
Στην περίπτωση της Αργεντινής το ΔΝΤ, μετά την υιοθέτηση των κανόνων του Washington Consensus (της Συμφωνίας, όπου για να σταθεροποιηθεί μια οικονομία πρέπει να μειωθούν μισθοί, συντάξεις, να περιοριστεί η ζήτηση έστω κι αν αυτό προκαλεί μεγαλύτερη ύφεση) εφάρμοσε πιστά αυτή τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία, όπως είδαμε σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν πέτυχε και οι χώρες που εφάρμοσαν αυτά τα προγράμματα, είχαν προβλήματα. Αναφέρομαι ειδικά στην περίπτωση της Αργεντινής, αλλά και επίσης στην κρίση της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η συμπεριφορά του ΔΝΤ δεν κρίνεται επιτυχής και εν πάση περιπτώσει ασκήθηκε έντονη κριτική ακόμα και σήμερα για τον εξαναγκασμό των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας να εφαρμόσουν ένα τόσο σκληρό πρόγραμμα, το οποίο τις οδήγησε σε πάρα πολύ μεγάλη ύφεση. Άρα, δεν είναι κάτι καινούριο.
Τώρα,λένε ορισμένοι: εφόσον ξέραμε στο ΔΝΤ ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να εφαρμοστεί τότε γιατί το χρηματοδότησε γνωρίζοντας ότι έτσι μπορεί να χάσει τα λεφτά του. Αυτοί που υποστηρίζουν αυτή την άποψη δε γνωρίζουν την ιστορία του Διεθνούς Νομισματικού ΔΝΤ και πώς λειτουργεί. Το ΔΝΤ έχει, με βάση το καταστατικό του, απόλυτη προτεραιότητα στην επιστροφή των δανείων του από χώρες που δανείζει.
Ακόμα κι αν κουρευτεί το χρέος μιας χώρας το δάνειο του ΔΝΤ προς τη χώρα αυτή, δεν κουρεύεται. Και εν πάση περιπτώσει, εισπράττεται κατ’ αποκλειστική προτεραιότητα. Το ΔΝΤ δεν έχει χάσει ποτέ λεφτά από χώρες που έχει δανείσει παρά μόνο από πολύ φτωχές χώρες, στις οποίες με βάση μια πολιτική απόφαση η διεθνής κοινότητα αποφάσισε να χαρίσει κάποια χρέη. Άρα δεν είναι αντιφατικό το ΔΝΤ να χρηματοδοτεί ένα πρόγραμμα, το οποίο εκ των προτέρων ξέρει ότι θα αποτύχει. Η ιστορία του είναι διάσπαρτη με τέτοιες αποτυχίες, αλλά ποτέ δεν έχει χάσει λεφτά.
Άρα, εσείς υποστηρίζετε στο βιβλίο, ότι παρότι θεωρούσε δεδομένο ότι θα αποτύχει λίγο-πολύ, το έκανε για λόγους συστημικών κινδύνων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ναι. Λέω ότι το ΔΝΤ γνώριζε από την αρχή ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο να εφαρμοστεί. 1ον, γιατί στο διοικητικό συμβούλιο έγινε η συζήτηση για το ελληνικό πρόγραμμα τον Μάιο του 2010. Πολλά μέλη του διοικητικού συμβουλίου σηκώθηκαν και είπαν ότι το πρόγραμμα αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί διότι λείπει ένα ουσιαστικό στοιχείο. Ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο; Ήταν η αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή το κούρεμα του χρέους, το οποίο ήταν πάρα πολύ ψηλό για να μπορέσει να αποδειχθεί στην πορεία βιώσιμο. Και επομένως ζήτησαν αυτά τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να ζητηθεί το κούρεμα του χρέους.
Στην απάντησή τους οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι οι ελληνικές αρχές, απέκλεισαν το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης του χρέους. Στη συνέχεια, η συζήτηση επικεντρώθηκε στο αν είναι το χρέος βιώσιμο, διότι σας θυμίζω ότι για να χρηματοδοτήσει το Διεθνές Νομισματικό ΔΝΤ ένα πρόγραμμα χρειάζεται το χρέος να είναι βιώσιμο σε μεσοπρόθεσμη βάση.
Επειδή οι εμπειρογνώμονες δεν μπορούσαν να το βεβαιώσουν αυτό, αναγκάστηκε το ΔΝΤ να αλλάξει το καταστατικό του και να πει ακόμα κι αν δεν μπορεί να βεβαιωθεί ότι το χρέος είναι βιώσιμο με μεγάλη πιθανότητα, να μπορεί να χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα λόγω και των συστημικών κινδύνων, δηλαδή των επιπτώσεων που θα έχει η μη έγκριση του ελληνικού προγράμματος στην Ευρωζώνη και στην ευρύτερη παγκόσμια οικονομία.
Επίσης, θέλω να σας πω ότι τελικά αυτές τις μέρες στο Τόκυο, όπου γίνεται η ετήσια σύνοδος του Διεθνούς Νομισματικού ΔΝΤ, ο αρμόδιος διευθυντής για τα φορολογικά και ο επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του ΔΝΤ, αναγνώρισαν ότι το Ταμείο έπεσε έξω στις προβλέψεις του σε ό,τι αφορά την ύφεση στην Ελλάδα και στα άλλα μακροοικονομικά στοιχεία. Γιατί έπεσε έξω; Έπεσε έξω από σφάλμα ή γνώριζε; Η άποψη η δική μου είναι ότι ήταν γνωστό, όπως αναφέρει και στην τελευταία του έκθεση το Διεθνές Νομισματικό ΔΝΤ, ότι η εσωτερική υποτίμηση που προκρίθηκε για να προωθηθεί στην Ελλάδα, θα επέφερε μεγάλη και παρατεταμένη ύφεση. Αυτόν τον κίνδυνο τον υποεκτίμησαν στο Διεθνές Νομισματικό ΔΝΤ ή εν πάση περιπτώσει κάνανε αυτές τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις κάτω από την πίεση των Ευρωπαίων, προκειμένου να εμφανιστεί ότι το χρέος ήταν βιώσιμο,
Αποτέλεσμα; Χάσαμε 18 πολύτιμους μήνες και τελικά φτάσαμε τον Ιούνιο του 2011,όταν πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και το ΔΝΤ δεν μπορούσε να συνεχίσει να εθελοτυφλεί απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση και ζήτησε επίμονα από τους Ευρωπαίους είτε να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα με επιπλέον 55 δισεκατομμύρια είτε να προχωρήσουν σε κούρεμα του χρέους είτε να προχωρήσουν και στα 2 μαζί, πράγμα το οποίο έγινε. Αλλά και η 1η αναδιάρθρωση του χρέους, του 21% του Ιουλίου της 21ης Ιουλίου του 2011 δεν έφτανε για να καταστεί το χρέος βιώσιμο και γι’ αυτό προχωρήσαμε στη 2η αναδιάρθρωση με το μεγαλύτερο κούρεμα κατά, στο ύψος του 53%.
Και πάλι δεν είναι το χρέος βιώσιμο.
Και δυστυχώς ακόμα και μετά από αυτό το μεγάλο αυτό κούρεμα, το χρέος και πάλι δεν είναι βιώσιμο. Τις μέρες αυτές στο Eurogroup η κυρία Λαγκάρντ ξεκαθάρισε τη θέση της και είπε ότι το χρέος και πάλι δεν είναι βιώσιμο διότι οι εκτιμήσεις που έγιναν το Μάρτιο του 2012 σε σχέση με τις σημερινές εκτιμήσεις του ΔΝΤ, έχουν αλλάξει, λόγω και της μεγαλύτερης ύφεσης . Άρα για να σταθεροποιηθεί το χρέος στο 120% του ΑΕΠ, όπως είχε προβλεφθεί αρχικά για να καταστεί βιώσιμο το χρέος, χρειάζεται να κουρευτεί ξανά.
Άρα, τι θέλω να πω; Το πρόγραμμα αυτό ήταν απ’ την αρχή προβληματικό, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί διότι και στην Ελλάδα δεν υπήρχανε όλες οι
προϋποθέσεις για να πετύχει η εσωτερική υποτίμηση. Αυτό το αναγνωρίζει το ίδιο το ΔΝΤ στην τελευταία του έκθεση. Γατί δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις; Γιατί το χρέος ήταν πάρα πολύ ψηλό, γιατί το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν πάρα πολύ ψηλό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν αγκυλώσεις, υπάρχουν κλειστά επαγγέλματα, υπάρχει σωρεία εμποδίων που δεν βοηθούν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Από το βιβλίο σας προκύπτει ότι από εποχής Στρος Καν η οικονομική φιλοσοφία με την οποία προσεγγίζονταν διάφορα προβλήματα κρίσης, πήγαινε να διαφοροποιηθεί απ’ το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι στην Ελλάδα εφαρμόζεται ακραία το μοντέλο αυτό, με τα δύο Μνημόνια.
Ναι, το ΔΝΤ έχοντας διδαχθεί από τα σφάλματά του και ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της γενικής διεύθυνσης από τον Ντομινίκ Στρος Καν προσπάθησε να διορθώσει ορισμένες πλευρές της παρέμβασής του με προγράμματα σε διάφορες χώρες. Και στάθηκε πολύ πιο ευέλικτο στην περίπτωση της Ελλάδας απ’ ό,τι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας μέσα σε εισαγωγικά.
Το ΔΝΤ απ’ την αρχή είχε πει και στους Ευρωπαίους, και αυτό έχει αποδειχτεί με ντοκουμέντα, ότι θα έπρεπε να γίνει κούρεμα του χρέους ευθύς εξαρχής, πράγμα, το οποίο οι Ευρωπαίοι δε θέλησαν να το συζητήσουνε. Και 2ον ότι θα έπρεπε η περίοδος προσαρμογής να είναι μεγαλύτερη από αυτή που οι Ευρωπαίοι ήθελαν να επιβάλουν στην Ελλάδα.
Τέλος το ΔΝΤ είπε ότι θα πρέπει οπωσδήποτε το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη να είναι χαμηλότερο από το 5% που είχανε αποφασίσει κάτω απ’ την πίεση της Γερμανίας, της Ολλανδίας, για να τιμωρήσουν την Ελλάδα που είχε εκτροχιαστεί δημοσιονομικά. Είχε λοιπόν μια πιο ευέλικτη πολιτική.
Αν ήταν πιο ήπια η δημοσιονομική προσαρμογή -αυτό το οποίο ζητάει η σημερινή κυβέρνηση, επιμήκυνση κατά 2 χρόνια- οι επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία δε θα ‘ταν τόσο δραματικές. Δεν θα φτάναμε σε μία πρωτοφανή κάμψη του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος που υπολογίζεται ότι θα φτάσει και θα ξεπεράσει το 25%, το ¼ του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, με την ανεργία να έχει ανεβεί ήδη στο 23-24% με προοπτική να πάει στο 27, ίσως και 29% του χρόνου. Εάν είχε συνδυαστεί και μ’ ένα κούρεμα του χρέους αν όχι την ημέρα που εγκρίθηκε το πρόγραμμα στις 9 Μαΐου του 2010, το αργότερο μέχρι το Σεπτέμβριο του 2010, όπως υποστήριζε ο Ντομινίκ Στρος Καν και είχα διαμηνύσει στην κυβέρνηση, δε θα βρισκόμασταν σ’ αυτή τη δραματική κατάσταση σήμερα.
Γράφετε στο βιβλίο ότι ενώ το ΔΝΤ, και εσείς και ο Στρος Καν, παρακινούν την ελληνική κυβέρνηση και να θέσει θέμα αναδιάρθρωσης από πολύ νωρίς αλλά και να ζητήσει καλύτερους όρους, η ελληνική κυβέρνηση δε διαπραγματεύεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Για την αναδιάρθρωση, ενώ ήδη από την αρχή της κρίσης ο ο Στρος Καν σας λέει ότι υπάρχει ένα τέτοιο θέμα, προχώρησέ το, πες το στους Έλληνες αρμόδιους, γιατί δεν το κάνουν; Κοιτάξτε, εγώ έμεινα έκπληκτος με μια τελευταία δήλωση του πρώην υπουργού οικονομικών, του κυρίου Παπακωνσταντίνου,  ότι δεν το έθεσε αυτό το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως το ‘πε και δημοσίως απ’ τον Απρίλιο του 2010, διότι δε θα γινόταν αποδεχτό το αίτημα αυτό από τους Ευρωπαίους. Είναι πρωτοφανές ένας υπουργός οικονομικών να αυτοπαραιτείται, από ένα διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο θα βοηθούσε πάρα πολύ και ουσιαστικά τη χώρα, αυτό εγώ δεν μπορώ να το κατανοήσω.
2ον, ο κύριος Παπακωνσταντίνου γνώριζε εξαρχής ότι ο επίσημος σύμβουλος της κυβέρνησης, η τράπεζα Λαζάρ, είχε διαγνώσει η κρίση χρέους στην Ελλάδα δεν είναι κρίση ρευστότητας, δηλαδή βραχυπρόθεσμης αδυναμίας αναχρηματοδότησης του χρέους, αλλά κρίση φερεγγυότητας, δηλαδή δυσκολίας ή αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους. Έγιναν συσκέψεις υπουργικές, γνωρίζω ότι υπήρξαν υπουργοί οι οποίοι υποστήριξαν το αίτημα της αναδιάρθρωσης.
Ωστόσο, ο Υπουργός Οικονομικών, έδωσε μάχη για να μην τεθεί αυτό το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εγώ πραγματικά δεν το κατανοώ, δε θέλω να πιστεύω ότι ένας υπουργός μπορεί να αυτοπαραιτηθεί από ένα διαπραγματευτικό χαρτί που είχε στα χέρια του για να πετύχει καλύτερους όρους για το πρόγραμμα.
Επομένως αυτή η μη υποβολή αιτήματος για αναδιάρθρωση στην ουσία βόλευε τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες. Γιατί στην ουσία γι’ αυτό δεν έγινε το μνημόνιο;
Υπάρχουν ορισμένοι που λένε: αυτό αποτελεί θεωρία συνωμοσίας, συνωμοσιολογία. Κοιτάξτε όσοι έχουν διαβάσει οικονομική ιστορία ή απλώς και το τελευταίο βιβλίο του Πολ Κρούγκμαν, θα δούνε ποιος είναι ο ρόλος των τραπεζών στις εκάστοτε κρίσεις και πώς οι τράπεζες πιέζουν τις κυβερνήσεις τους για να προφυλάξουν τα συμφέροντά τους. Όσοι υποστηρίζουν πως είναι θεωρία συνωμοσίας ότι οι τράπεζες οι ευρωπαϊκές άσκησαν πιέσεις στις κυβερνήσεις τους για να μη γίνει αναδιάρθρωση ή να αναβληθεί για να κερδίσουν χρόνο, είναι τελείως εκτός πραγματικότητας.
Εγώ θα σας πω τούτο μόνο: στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ που έγινε στις 9 Μαΐου του 2010, ορισμένες αναδυόμενες χώρες σηκώθηκαν και κατήγγειλαν ακριβώς αυτό το ενδεχόμενο. Είπαν μέσα στο διοικητικό συμβούλιο, στην επίσημη συζήτηση: κατανοούμε ότι αυτή η πολιτική των Ευρωπαίων αποσκοπεί στο να προστατεύσει τις τράπεζές τους, να τους δώσει χρόνο για να απαλλαγούν απ’ τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και να μετατραπεί το χρέος προς τις τράπεζες σε δημόσιο χρέος, δηλαδή χρέος της Ελλάδας προς δημόσιους φορείς. Προς τις κυβερνήσεις, βασικά
Ε λοιπόν οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποι σύσσωμοι μέσα στο διοικητικό συμβούλιο υποσχέθηκαν ότι οι τράπεζές τους με εντολή των κυβερνήσεών τους δε θα απαλλαγούν από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Έγινε αυτό; Όχι, το αντίθετο έγινε. Μέσα σ’ ένα χρόνο είχαν βγάλει από πάνω τους 38 δισεκατομμύρια ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Να προσθέσω και κάτι άλλο:το γεγονός ότι δεν έγινε αναδιάρθρωση τότε, δεν οφείλεται μόνο στην πίεση των τραπεζών που είχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στα χέρια τους, αλλά και στην πίεση των τραπεζών που είχαν πωλήσει τα λεγόμενα CDS, τα ασφάλιστρα κινδύνου, σε αγοραστές ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Εάν γινόταν τότε το κούρεμα, οι τράπεζες αυτές θα έπρεπε να πληρώσουν τα ασφάλιστρα. Άρα από 2 πλευρές πιέστηκαν οι κυβερνήσεις για να μη γίνει η αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτή  είναι η αλήθεια και αυτό θα αποδειχτεί και με περισσότερα στοιχεία στο μέλλον. γιατί γνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή γράφονται 13 βιβλία γύρω από την υπόθεση του ελληνικού χρέους σε παγκόσμια κλίμακα.
Γράφετε ότι και ο Στρος Καν και εσείς, συμβουλεύετε στη διάρκεια της κατάθεσης του 1ου μνημονίου να υπάρξει αίτημα για καλύτερους όρους, και για το επιτόκιο και για τον χρόνο προσαρμογής. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν το υιοθετεί, γιατί, όπως αφήνετε να εννοηθεί, αποδέχεται ό,τι της δίνουν να υπογράψει;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών κράτησαν μια φοβική στάση, μια φοβική διαπραγματευτική στάση.
Φοβήθηκαν να θέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα κρίσιμα θέματα που αφορούσαν το μέλλον της χώρας: αναδιάρθρωση του χρέους, υψηλό επιτόκιο της ευρωζώνης, μικρή περίοδος προσαρμογής. Σε αυτά τα 3 θέματα, βασικά θέματα, κρατήθηκε μια φοβική στάση. Δεν διαπραγματευτήκαμε και αυτό προκύπτει και από τα στοιχεία και από τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής.
Θέλω να σας πάω πιο πριν: όταν ξεκινάει η κρίση και αρχίζετε και εμπλέκεστε κι εσείς, την άνοιξη του 2010, αλλά και νωρίτερα. Ήταν προδιαγεγραμμένο ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να μπει σ’ ένα πρόγραμμα;
Όχι, κύριε Κούλογλου. Ενθυμούμαι ότι μόλις πήγα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από τις συζητήσεις με τους Αμερικανούς και με τον Στρος Καν προέκυψε ένα πολύ βασικό ερώτημα: πώς η Ελλάδα δε θα αποκλειστεί από τις αγορές. Και οι αρχικές εκτιμήσεις, και του ΔΝΤ και του Στρος Καν προσωπικά, ήτανε ότι ίσως η Ελλάδα χρειαστεί μια συμπληρωματική χρηματοδότηση απ’ το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά η βασική υπόθεση ήταν ότι θα εξακολουθήσει να έχει πρόσβαση στις αγορές.
Για να γίνει όμως αυτό το ΔΝΤ  και οι Αμερικανοί είχαν συμβουλεύσει την ελληνική κυβέρνηση- αυτό προκύπτει από επίσημα έγγραφα τα οποία έφτασαν στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης από αμερικανικές πηγές- ότι έπρεπε να ζητήσει η κυβέρνηση, αυτό που λέμε το precautionary μηχανισμό, δηλαδή να ζητήσει εκ των προτέρων μια  χρηματοδοτική γραμμή απ’ το ΔΝΤ χωρίς να την χρησιμοποιήσει αλλά με το ενδεχόμενο ότι θα τη χρησιμοποιήσει.
Aν υπέβαλλε το αίτημα η ελληνική κυβέρνηση για μια προληπτική γραμμή χρηματοδότησης, όπως το κάνουν πολλές χώρες, η Πολωνία παραδείγματος χάρη το έκανε πρόσφατα, τότε υπήρχε η πιθανότητα να περάσει ένα μήνυμα στις αγορές ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει: ό,τι και να συμβεί, και να μη χρηματοδοτηθεί απ’ τις αγορές, υπάρχει αυτή η χρηματοδοτική γραμμή. Νομίζω ότι αυτό ήταν ένα τεράστιο λάθος, θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιηθεί αυτή η διαδικασία, την οποία γνώριζε η ελληνική κυβέρνηση και από τα έγγραφα, τα επίσημα έγγραφα που στάλθηκαν προς την ελληνική κυβέρνηση απ’ την αμερικανική πλευρά και από τις συζητήσεις που είχαν γίνει με το Διεθνές Νομισματικό ΔΝΤ.
Ήταν δηλαδή αυτό το πιστόλι στο τραπέζι, το οποίο μιλούσε επιμόνως ο κ. Παπανδρέου ζητώντας απ’ τους Ευρωπαίους να του υποσχεθούν βοήθεια σε περίπτωση ανάγκης. Κι εσείς υποστηρίζετε ότι έχει το πιστόλι αλλά δεν το χρησιμοποιεί;
Έγιναν πάρα πολλά σφάλματα. Είναι λυπηρό πραγματικά που έγιναν τέτοιοι λανθασμένοι χειρισμοί και η χώρα μας αυτή τη στιγμή πληρώνει ένα μεγάλο τίμημα. Όχι ότι δεν έπρεπε να γίνουν πολλά πράγματα απ’ τα οποία κάνουμε σήμερα. Ασφαλώς η χώρα μας είχε ολιγωρήσει στο να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, ασφαλώς η χώρα μας δεν έσκυψε στο πρόβλημα της ελλειμματικής ανταγωνιστικότητας για μια σχεδόν δεκαετία, ασφαλώς δεν πρόσεξε το θέμα της εξέλιξης του δημοσίου χρέους. Εμείς ευθυνόμαστε πρώτα απ’ όλα. Αλλά και οι Ευρωπαίοι έχουν μια τεράστια ευθύνη απέναντι στην ελλιπή θα ‘λεγα και ελλειμματική προσέγγιση της κρίσης. Επέβαλαν τιμωρητικά κάποιους όρους στην Ελλάδα απ’ τα οποία, απ’ τους οποίους δεν ωφελήθηκε η χώρα μας αλλά δεν ωφελήθηκε και στο σύνολό της η Ευρωπαϊκή, η Ευρωζώνη και το Ευρώ.

από epikoinonia-arg.gr

Την απαίτηση της τρόικας να μην πληρώσουν οι τράπεζες τα 550 εκατ. ευρώ που οφείλουν ως απόδοση για τα 5 δισ. ευρώ, τα οποία έλαβαν το 2008 ως κεφαλαιακή ενίσχυση, με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές, σχολίασε με δηλώσεις του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Ολόκληρη η δήλωση


Η απαίτηση της τρόικα να μην εισπραχθούν τα 550 εκατ. Ευρώ που χρωστούν οι τράπεζες στο δημόσιο από την επιστροφή τόκων επί των προνομιούχων μετοχών που κατέχει το τελευταίο αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση απέναντι στην ελληνική κοινωνία που στενάζει από τα μνημονιακά μέτρα. Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή που η τρόικα ζητάει να καλυφθεί αυτό το κενό από νέα έκτακτη εισφορά ή περικοπή των δώρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους εντός του 2012 , δηλαδή από αυτούς που μέχρι σήμερα έχουν κληθεί να επωμιστούν το μεγαλύτερο βάρος της λιτότητας.

Η προκλητικά ευνοϊκή μεταχείριση του τραπεζικού κεφαλαίου αποδεικνύει αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει υποστηρίξει από την αρχή της κρίσης: ότι δηλαδή η πολιτική του μνημονίου είναι συνώνυμη με τις βαρύτατες θυσίες των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει διαρκώς «δώρα» στο μεγάλο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.

Οι τράπεζες που μέχρι σήμερα έχουν λάβει εκατοντάδες δις ευρώ με την μορφή των εγγυήσεων ή των προνομιούχων μετοχών από το ελληνικό δημόσιο χωρίς να ενισχύουν σε καμία περίπτωση την πραγματική οικονομία και χωρίς να προχωρούν σε ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, υπό την προστασία της τρόικα και της κυβέρνησης Σαμαρά, επιχειρούν να μετακυλήσουν τις υποχρεώσεις τους στον ελληνικό λαό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μόνες τράπεζες που έχουν αποπληρώσει την οφειλή προς το δημόσιο από τους τόκους για τις προνομιούχες μετοχές είναι η Αγροτική Τράπεζα και η Πανελλήνια Τράπεζα (Όμιλος Συνεταιριστικών Τραπεζών) τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση δεν θεώρησε σκόπιμο να ανακεφαλαιοποιήσει μέχρι τώρα.

Η ανάγκη για ένα τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ, υπό το βάρος αυτών των μεθοδεύσεων.
ΠΗΓΗ www.left.gr     

Τσακαλώτος για τα 550 εκατ. ευρώ: Συνώνυμο το μνημόνιο με τις βαρύτατες θυσίες του λαού και τα ''δώρα'' σε κεφάλαιο και τραπεζίτες                     

Πέμπτη, 11 Οκτώβριος 2012 15:24       
0 Σχόλια

Την απαίτηση της τρόικας να μην πληρώσουν οι τράπεζες τα 550 εκατ. ευρώ που οφείλουν ως απόδοση για τα 5 δισ. ευρώ, τα οποία έλαβαν το 2008 ως κεφαλαιακή ενίσχυση, με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές, σχολίασε με δηλώσεις του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Ολόκληρη η δήλωση


Η απαίτηση της τρόικα να μην εισπραχθούν τα 550 εκατ. Ευρώ που χρωστούν οι τράπεζες στο δημόσιο από την επιστροφή τόκων επί των προνομιούχων μετοχών που κατέχει το τελευταίο αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση απέναντι στην ελληνική κοινωνία που στενάζει από τα μνημονιακά μέτρα. Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή που η τρόικα ζητάει να καλυφθεί αυτό το κενό από νέα έκτακτη εισφορά ή περικοπή των δώρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους εντός του 2012 , δηλαδή από αυτούς που μέχρι σήμερα έχουν κληθεί να επωμιστούν το μεγαλύτερο βάρος της λιτότητας.

Η προκλητικά ευνοϊκή μεταχείριση του τραπεζικού κεφαλαίου αποδεικνύει αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει υποστηρίξει από την αρχή της κρίσης: ότι δηλαδή η πολιτική του μνημονίου είναι συνώνυμη με τις βαρύτατες θυσίες των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει διαρκώς «δώρα» στο μεγάλο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.

Οι τράπεζες που μέχρι σήμερα έχουν λάβει εκατοντάδες δις ευρώ με την μορφή των εγγυήσεων ή των προνομιούχων μετοχών από το ελληνικό δημόσιο χωρίς να ενισχύουν σε καμία περίπτωση την πραγματική οικονομία και χωρίς να προχωρούν σε ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, υπό την προστασία της τρόικα και της κυβέρνησης Σαμαρά, επιχειρούν να μετακυλήσουν τις υποχρεώσεις τους στον ελληνικό λαό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μόνες τράπεζες που έχουν αποπληρώσει την οφειλή προς το δημόσιο από τους τόκους για τις προνομιούχες μετοχές είναι η Αγροτική Τράπεζα και η Πανελλήνια Τράπεζα (Όμιλος Συνεταιριστικών Τραπεζών) τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση δεν θεώρησε σκόπιμο να ανακεφαλαιοποιήσει μέχρι τώρα.

Η ανάγκη για ένα τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ, υπό το βάρος αυτών των μεθοδεύσεων.

Αρθρο Νίκου Μπουζάνη

Σε μια περίοδο εξαθλίωσης του λαού από την παρατεταμένη ύφεση και την οικονομική κρίση, η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι απολύτως αναγκαία και μπορεί να ξεκινήσει από τους πρωτογενείς συντελεστές της οικονομίας . ΄Ενας έξ αυτών είναι και ο τομέας της αγροτικής οικονομίας.

Η χώρα μας έχει το μεγάλο πλεονέκτημα των κατάλληλων κλιματολογικών συνθηκών ,για να αναπτύξει τον τομέα της Αγροτικής οικονομίας, με σκοπό να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες της αλλά και να εξάγει κάποια εξ΄αυτών των αγροτικών προϊόντων για να ισορροπήσει έτσι με τις όποιες εισαγωγές.

Είναι μεγάλο όφελος για μια χώρα που θα καταφέρει να έχει ισοσκελισμένο εμπορικό ισοζύγιο (εισαγωγών-εξαγωγών) στις σημερινές συνθήκες. Είναι γνωστό ότι η χώρα μας έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της έναντι άλλων αναπτυγμένων χωρών και η πιθανότητα να ανακτήσει ξανά την ανταγωνιστικότητά της γρήγορα , είναι η ανάπτυξη κάποιων τομέων μεταξύ αυτών και του Αγροτικού Τομέα.

Πώς όμως μπορούμε να αναπτύξουμε τον Αγροτικό Τομέα γρήγορα και σωστά;

Μπορούμε με ένα παραγωγικό στρατηγικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης, μέσα σε ένα εθνικό πρόγραμμα και όχι κατ΄ανάγκη ευρωπαϊκό, να πετύχουμε την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών της χώρας μας και όχι μόνο να συγκρατήσουμε τον αγροτικό πληθυσμό στους τόπους κατοικίας του, αλλά και να δώσουμε την δυνατότητα και όσων άλλων επιθυμούν από τις Αστικές περιοχές να επιστρέψουν στην ύπαιθρο και την Αγροτική απασχόληση.

Χρειάζεται λοιπόν ένας συνδυασμός μιας συγκροτημένης επιθετικής πολιτικής με τους εξής κεντρικούς στόχους:

α)Για την διατροφική μας αυτάρκεια , που σημαίνει ότι πρέπει να αναπτυχθούν οι κλάδοι που είναι σήμερα ελλειμματικοί (δασικός, αλιευτικός, ζωϊκός και λιγότερο ο φυτικός).

β)Για την ανταγωνιστικότητά μας και την εισδοχή στις διεθνείς αγορές , που προϋποθέτει την δυναμική ανάπτυξη της γεωργίας μας, στους κλάδους εκείνους που έχουμε ως χώρα συγκριτικό πλεονέκτημα.

γ)Για την παραγωγή επώνυμων γεωργικών προϊόντων, συνδιάζοντας το θετικό κλίμα της χώρας μας με την χρησιμοποίηση οικολογικών μεθόδων.

δ)Για την σύνδεση της γεωργίας με την βιομηχανία ,προς επεξεργασία και τυποποίηση των αγροτικών προϊόντων.

ε)Για την ανάπτυξη του Αγροτουρισμού , ο οποίος λόγω του φυσικού κάλλους και ιδιαίτερα των κλιματολογικών συνθηκών, θα αποτελέσει μορφή τουρισμού υψηλών προδιαγραφών , προσφέροντας την δυνατότητα σε όσους επιθυμούν να ζήσουν ήρεμα στην φύση, απολαμβάνοντας την φιλοξενία των Αγροτών και των Βιολογικών τους προϊόντων.

Για να επιτευχθούν οι παραπάνω πέντε στόχοι και να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη , χρειάζεται εκτός από τον κεντρικό σχεδιασμό και η Αυτοοργάνωση των Αγροτών.

Ο Κεντρικός σχεδιασμός πρέπει να αποβλέπει σε έργα υποδομής, εγγειοβελτιωτικά έργα, Αγροτικούς δρόμους, Αγροτικές ενισχύσεις-επιχορηγήσεις, φθηνά αγροτικά δάνεια και θέματα ενημέρωσης. Είναι γνωστό ότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες εμποδίζουν την εθνική προστασία. Η χώρα μας πρέπει να εξαιρεθεί και να της επιτρέψουν ένα εθνικό σχεδιασμό, λόγω της βαθειάς κρίσης. ΄Αν δεν το επιτρέπουν είναι αναγκαία κατ΄αρχήν η έξοδος από την Ευρωζώνη και αν χρειασθεί και από την Ε.Ε. Προέχει η γρήγορη ανάπτυξη, η αυτάρκεια των αγροτικών προϊόντων και οι εξαγωγές, για να ισοσκελίσουμε γρήγορα το Εμπορικό ισοζύγιο κα να μην δημιουργούμε νέα ελλείμματα και αύξηση του Δημοσίου Χρέους.

Δεν είναι δυνατόν να έχουμε έλλειψη ορισμένων φυτικών προϊόντων και σε άλλα φυτικά προϊόντα να έχουμε πλεόνασμα, ενώ δεν μπορούν να εξαχθούν, καθώς επίσης και να είμαστε αρκετά ελλειμματικοί σε ζωϊκή-δασική και αλιευτική παραγωγή.

Η Αυτοοργάνωση όμως των αγροτών είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση . Μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλές προσπάθειες για λειτουργία Συνεταιρισμών , οι οποίοι και πολεμήθηκαν από τα συμφέροντα και από τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, αλλά και είχαν πολλές αδυναμίες στην λειτουργία τους. Ασχολήθηκαν κυρίως με την εμπορία ή την βιομηχανοποίηση των προϊόντων, που συγκεντρώνονταν μετά τη συγκομιδή. Όμως όλη η διαδικασία σποράς, φύτευσης, περιποίησης και συγκομιδής, ήταν φροντίδα των Αγροτών. Είναι λογικό, ο κάθε αγρότης να επιβαρύνεται για όλη την διαδικασία με αυξημένα έξοδα και ιδιαίτερα αν ο κλήρος είναι μικρός. Και στη χώρα μας, ο μέσος όρος των στρεμμάτων που καλλιεργεί κάθε Αγροτική οικογένεια είναι περίπου 30 στρέμματα , ενώ σε άλλες χώρες της Ε.Ε. είναι 300 στρέμματα. Το κόστος μεγαλώνει όταν κάθε οικογένεια έχει ένα τρακτέρ ή και άλλα γεωργικά μηχανήματα για 30 στρέμματα και μικραίνει αν έχει τα ίδια για 300 στρέμματα

Με τους υπάρχοντες συνεταιρισμούς, οι αγρότες δεν είχαν κανένα άλλο κοινό συμφέρον, εκτός από το να πετύχουν καλή τιμή στην πώληση τους και σε όλη την υπόλοιπη διαδικασία, λειτουργούσε ο καθένας μόνος του.

Η απάντηση για μια άλλη λύση Αυτοοργάνωσης, που λαμβάνει υπόψιν της όλες τις παραπάνω δυσκολίες είναι στη θέση αυτών των Συνεταιρισμών να δημιουργηθούν –οι Εταιρείες Λαϊκής Βάσης-(νέου τύπου).

Είναι γνωστό ότι η ακίνητη περιουσία διέπεται νομικά από την πλήρη κυριότητα, την επικαρπία και την ψιλή κυριότητα. Οι εταιρείες Λαϊκής Βάσης μπορούν να ιδρυθούν από μικροαγρότες κατεπάγγελμα, αλλά και από εκείνους που εγκατέλειψαν την καλλιέργεια στην αγροτική τους περιουσία, με μετοχές τις οποίες δεν μπορεί να αποκτήσει κάποιος περισσότερες από 3-4 και με την προϋπόθεση να έχει στην κατοχή του Αγροτική γη, που θα παραχωρήσει την επικαρπία για 10-15 χρόνια στην εταιρεία, προς εκμετάλλευση. Οι ίδιοι οι αγρότες ή μια επιτροπή τους θα εκτιμήσουν τον αριθμό των μετοχών του καθενός, ανάλογα με την συνεισφορά τους σε γή.

Τα κέρδη θα κατανέμονται στους δικαιούχους ανάλογα με τις μετοχές που κατέχουν και ανάλογα με την στρεμματική γη που τους παραχώρησε. Η εταιρεία θα αποκτήσει ένα κεφάλαιο, για να ξεκινήσει την εκμεττάλευση αυτών των εκτάσεων, εισφέροντας ο καθένας ένα μικρό ποσό.

Η διαδικασία παραγωγής θα γίνεται από εργάτες (κυρίως οι ίδιοι Αγρότες) , αμειβόμενοι με ημερομίσθιο και ασφαλιζόμενοι στον ΟΓΑ. Η εταιρεία μπορεί να αγοράσει Αγροτικά μηχανήματα (οργώματος, σποράς, θερισμού, συγκομιδής,τυποποίησης), αυτ/τα μεταφοράς , να δημιουργήσει εργοστάσιο εκβιομηχάνισης των προϊόντων και να αποκτήσει δίκτυο πώλησης των προϊόντων. Αν τα κεφάλαια δεν επαρκούν ,θα μπορεί να δανειοδοτηθεί φθηνά από την Αγροτική τράπεζα. Θα έχει τα πλήρη δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μιας κερδοσκοπικής Αγροτικής Επιχείρησης. Θα έχει την δυνατότητα δραστηριοποίησης προς όλους τους κλάδους της Αγροτικής παραγωγής δηλαδή: φυτικής, δασικής, ζωϊκής Αλιείας και Αγροτουριστικής είτε χωριστά για ένα κλάδο ή και για όλους μαζί.

Με την εταιρεία Λαϊκής Βάσης (νέου τύπου), που πρώτη φορά παρουσιάζεται, θα έχουμε τα εξής θετικά αποτελέσματα:

1.Συμμετέχουν πάρα πολλοί αγρότες και πάρα πολλά στρέμματα γης, αφού θα περιλαμβάνονται και οι κατέχοντες αγροτική γη , κάτοικοι Αστικών περιοχών , που εγκατέλειψαν την καλλιέργεια.

2.΄Ολοι οι αγρότες που δύνανται να εργασθούν , θα εργάζονται σε όλα τα κτήματα ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας , για το κοινό συμφέρον , εξασφαλίζοντας έτσι εργασία για ολόκληρο το χρόνο και όχι ο καθένας το μικρό δικό του, που αναλογούσε σε λίγα ημερομίσθια.

3.Αν δεν επαρκούν οι διαμένοντες αγρότες στην περιοχή, θα επιστρέφουν και κάποιοι άνεργοι νέοι από τις Αστικές περιοχές.

4.Λιγοστεύουν πάρα πολύ τα έξοδα μέσα από ένα σωστό σχεδιασμό και οργάνωση και επομένως, θα απολαμβάνουν όλοι κάποια κέρδη.

5.Αντιμετωπίζουν πιο εύκολα τις καιρικές συνθήκες, με την καλύτερη οργάνωση με μηχανήματα και είδη συσκευασίας που θα αποκτήσει η εταιρεία.

6.Θα επιτυγχάνουν καλύτερη ποιότητα προϊόντων και θα μπορούν να πετύχουν καλύτερες τιμές πώλησης.

7.Θα έχουν καλύτερη συσκευασία ή τυποποίηση, βιομηχανοποίηση και μεταφορά σε αγορές και δικό τους δίκτυο πωλήσεων.

8.Μειώνεται η γραφειοκρατία δανειοδοτήσεων και επιχορηγήσεων , αφού αντί 200-300 αγροτών , θα προσμετρώνται σε μια εταιρεία.

9.Θα έχουν την δυνατότητα να ασχοληθούν μέσω της εταιρείας, με όλα τα είδη παραγωγής και τους τομείς και επιπλέον θα μπορούν να ασχοληθούν και με Αγροτουρισμό για κατανάλωση των προϊόντων τους.

10.Συμβάλλουν έτσι στην ανάπτυξη της υπαίθρου και των χωριών τους, προσφέροντας εργασία σε νέους αγρότες.

Πάρα πολλά άλλα πλεονεκτήματα και θετικά αποτελέσματα μπορεί να αναφερθούν.

Όμως για την ανάπτυξη αυτού του τύπου σ΄όλη την χώρα χρειάζεται πάνω από όλα Πολιτική Βούληση, Κεντρικός σχεδιασμός και προγραμματισμός.

Σήμερα από τις εναλλασσόμενες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, δεν υπάρχουν αυτές οι προοπτικές , γιατί όπως καταπολέμησαν τους συνεταιρισμούς , το ίδιο θα καταπολεμήσουν και θα συκοφαντήσουν και τις εταιρείες Λαϊκής Βάσης (νέου τύπου), για τα συμφέροντα των ολίγων μεγαλοαγροτών –τσιφλικάδων και τα συμφέροντα της Ε.Ε.

΄Αρα η λύση είναι μία άλλη κυβέρνηση που θα έλθει μέσα από ένα Μετωπικό ενωτικό σχήμα όλων των προοδευτικών-σοσιαλιστικών κομμάτων με πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ και με την προοπτική μιας νέας Πατριωτικής-Σοσιαλιστικής εξουσίας η οποία θα βοηθήσει την ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ των μικροαγροτών σε εταιρείες «Λαϊκής Βάσης νέου τύπου».

Νίκος Μπουζάνης (Φοροτεχνικός)

Από το ethnos

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Θυμηδία προκάλεσαν οι ισχυρισμοί του Β. Μεϊμαράκη ότι ενδεχόμενη παραίτησή του από το αξίωμα του προέδρου της Βουλής θα προκαλούσε... «αποσταθεροποίηση της χώρας».     
Το σοβαρό όμως είναι ότι όντως η Ελλάδα βρίσκεται σε φάση αποσταθεροποίησης του πολιτικού της συστήματος για λόγους πολύ σοβαρότερους. Είναι η ασκούμενη μνημονιακή πολιτική κατ' εντολή της Γερμανίας, της ΕΕ και του ΔΝΤ που οδηγεί, τόσο στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού όσο και στην απαξίωση όλων των θεσμών του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Η μετατροπή της Βουλής σε μηχανισμό καταιγιστικής ψήφισης νόμων που εξαθλιώνουν οικονομικά και κοινωνικά τον πληθυσμό, έχει καταποντίσει στο ναδίρ το κύρος του Κοινοβουλίου. Μόνο κατά την περίοδο της Αποστασίας του 1965, όταν η δημοκρατία καταλυόταν σταδιακά μέσω της εξαγοράς των επίορκων βουλευτών της Ένωσης Κέντρου, υπήρχαν ανάλογα με σήμερα συναισθήματα περιφρόνησης και μίσους εκ μέρους του λαού εναντίον του κατ' όνομα αντιπροσώπου του. Κάποιοι επιχαίρουν που οι κυβερνήσεις του Γ. Παπανδρέου, του Λ. Παπαδήμου και του Αντ. Σαμαρά ακολουθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Θριαμβολογούν που το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΔΗΜΑΡ αποδεικνύονται φορείς της ίδιας ολέθριας γραμμής. Σφάλλουν. Δεν αντιλαμβάνονται επαρκώς ότι αυτό δεν οδηγεί τον κόσμο στο να πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει τα πράγματα, αλλά στηνεδραίωση της πεποίθησης ότι η κοινοβουαντική εξέλιξη. Υπονομεύει τον ίδιο τον κοινοβουλευτισμό στη συνείδηση του λαού. Ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που θα ήταν διατεθειμένοι να τον υπερασπιστούν θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή τους, αν χρειαζόταν.



Όσο και αν το συμπέρασμα σοκάρει, η ωμή αλήθεια είναι ότι η κοινο­βουλευτική δημοκρατία του 2012 είναι ήδη αποσταθεροποιημένη εξαιτίας του Μνημονίου και ευάλω­τη. Η δυνατότητα αντίστασης της υποσκάπτεται πλήρως από το γεγονός ότι η μνημονιακή πολιτική τινάζει στον αέρα και τις κοινωνικές συμμαχίες που διασφαλίζουν τη σταθερότητα του συστήματος και διευκόλυναν μέχρι τώρα και τη λαϊ­κή αποδοχή του πολιτικού συστήματος, παρά τη βαθύτατη σήψη του.

Αυτή η... «δημοκρατία της καθολικής εξαθλίωσης» σε διαρκώς και κατώτερο επίπεδο οδηγεί βεβαίως σε εχθρική στάση απέναντι στο σύστημα των μέχρι πρότινος ευνοημένων τμημάτων. Αυτό όμως δεν αντισταθμίζεται από κάποιου είδους ενσωμάτωση των μεσαίων και των κατώτερων στρα­τιών της μισθωτής εργασίας, γιατί αυτοί οι μισθωτοί εξαθλιώνονται οι­κονομικά εντελώς, οπότε δικαίως μόνο μίσος αισθάνονται απέναντι στην κυβέρνηση. Για την ώρα μο­ναδικό όπλο του συστήματος απο­μένει η καθυπόταξη των μισθωτών ακόμη και με τη χρήση βίας, όχι ο προσεταιρισμός τους. Η αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας πολιτικής όμως είναι συνήθως χρονικά περι­ορισμένη. Τα νέα μέτρα διαρρηγνύ­ουν επίσης τις πολύ στενότερες και σταθερότερες σχέσεις του συστήματος με περίπου 800.000 ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι μέ­χρι τώρα αποτελούσαν τους πιστότερους
συμμάχους.

Σαν να μην έφταναν αυτά, πα­ρατηρούμε σύγκρουση της κυβέρνησης και με τα εξ ορι­σμού στηρίγματα του καθεστώτος -το δικαστικό σώμα, τον στρατό, τα σώματα ασφαλείας, τους καθηγητές των ΑΕΙ, το ανώτερο στρώμα των γιατρών. Οι Γερμανοί θέλουν να τους υποβαθμίσουν οικονομικά για να τους στοιχίσει λιγότερο η μετατροπή της χώρας μας, όπως και όλων των χωρών της Ευρώπης, σε επαρχία του Τέταρτου Ράιχ. Έχουν την πεποίθηση ότι οι δικαστές, οι στρατιωτικοί κ.λπ. θα αποδεχθούν την κατώτερη θέση τους μετά από μια φάση αρχικών διαμαρτυριών. Πιθανόν να αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο, αλλά για την ώρα αυτή η αποδυνάμωση των δυναμικών στη­ριγμάτων του συστήματος το καθι­στά σαφώς πιο ευάλωτο.

Από το papaioannou-giannis.net

Διαβάζουμε αρχικά ότι τα τοξικά δάνεια των ελληνικών τραπεζών έχουν εκτοξευτεί στα 57 δισ. και στο 25% του συνόλου:

Η κρίση οδηγεί τα ελληνικά νοικοκυριά σε αδυναμία αποπληρωμής των δανείων τους. Στα 57 δισ. ευρώ έχουν εκτοξευτεί τα δάνεια που δεν αποπληρώνονται για διάστημα πάνω από τρεις μήνες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, ένα στα τέσσερα δάνεια (25%) δεν εξυπηρετείται. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις των τραπεζών. Κάτι τέτοιο όμως θα επιβάρυνε ακόμη περισσότερο το κρατικό χρέος .  zoomnews.gr

Από την άλλη ακούμε σήμερα τον κ. Μηταράκη να δηλώνει:

Το νέο πακέτο μέτρων που θα μας διασφαλίσει την εκταμίευση της επόμενης δόσης θα εντείνει τις υφεσιακές επιπτώσεις στην οικονομία, αλλά η μη εκταμίευση της επόμενης δόσης θα έχει πολλαπλάσιες επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Αυτό παραδέχτηκε ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Ν. Μηταράκης κατά την τρίτη ημέρα του συνεδρίου Capital+Vision, τονίζοντας ότι “το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης είναι να αποκαταστήσουμε το διεθνές κλίμα απέναντι στην Ελλάδα και την δημοσιονομική ασφάλεια που ζητούν οι επενδυτές”. capital.gr

Σχόλιο RYaN: Δυστυχώς αδυνατεί όμως να καταλάβει τα στοιχειώδη: Η επόμενη δόση που έχει ως προαπαίτηση τη λήψη των πολύ σκληρών υφεσιακών μέτρων προορίζεται στο μεγαλύτερό της μέρος για να καλύψει τις απώλειες από το κούρεμα των ομολόγων των 4 μεγάλων συστημικών ελληνικών τραπεζών, οπότε θεωρητικά ο κύριος στόχος της είναι  να διασώσει τις τράπεζες. Έστω ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα μ’ αυτό και ας μείνουμε στο αν ακόμα κι αυτός ο στόχος θα πετύχει. Για να δούμε λοιπόν: Την ώρα που η δόση θα καλύπτει την τρύπα των κουρεμένων ομολόγων των ιδιωτικών τραπεζών, ταυτόχρονα θα δημιουργεί μία υπερπολλαπλάσια τρύπα στα δάνεια των ίδιων τραπεζών. Η ύφεση που θα οδηγήσει σε χιλιάδες λουκέτα θα έχει σαν άμεση συνέπεια να σταματήσουν την εξυπηρέτηση των δανείων τους οι χιλιάδες αυτές επιχειρήσεις, ενώ από την άλλη η ανεργία που θα εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη (το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ μιλάει ακόμα και για 34%) θα έχει ως άμεση συνέπεια να σταματήσουν την εξυπηρέτηση των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων τους, ή και των πιστωτικών καρτών τους, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα έχουν βρεθεί στο άγριο φάσμα της ανεργίας και της ανέχειας.

Άρα, η εκταμίευση της δόσης μαζί με τα υφεσιακά μέτρα που προϋποθέτει, είστε σίγουρος κ.Μηταράκη ότι θα ήταν χειρότερη από τη μη λήψη των υφεσιακών μέτρων και της δόσης, όχι για την κοινωνία όπου εκεί τα πράγματα είναι πασιφανή, αλλά ακόμα και για τις τράπεζες? Εγώ τουλάχιστον δεν είμαι καθόλου σίγουρος για κάτι τέτοιο. Μια πρώτη εκτίμηση με κάνει να πιστεύω ότι πρόκειται για “δώρον – άδωρον”, ή σύμφωνα με μιά άλλη γνωστή λαϊκή έκφραση “μία τρύπα στο νερό”…