Η εξαπάτηση από την Ε.Ε., από την παγκοσμιοποίηση και από τους υποταγμένους εντολοδόχους
*του Γιώργου Μπούτρη, γραμματέα της Δ.Ε. του ΔΗΚΚΙ
Το 1981, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην περιφερειακή οικονομική κοινότητα Ε.Ε. (που λεγόταν ΕΟΚ), ίσχυε η Αρχή της Κοινοτικής προτίμησης, με την οποία προστατευόταν, με δασμολογικά τείχη και επιδοτήσεις, η παραγωγική βάση και τα προϊόντα (ιδίως αγροτικά) των χωρών – μελών.
Το 1987, όμως, έγινε η αρχή της μετεξέλιξης της Ε.Ε., με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, που θέσπισε την πλήρη απελευθέρωση της διακίνησης κεφαλαίων και υπηρεσιών.
Ο Α. Παπανδρέου από το 1991 έλεγε πως ο νέο-φιλελευθερισμός κέρδισε και οδεύουμε προς μια Γερμανο-Ευρώπη, για την οποία πρέπει να λάβουμε μέτρα, τα οποία ούτε ο ίδιος ούτε οι επόμενοί του έλαβαν.
Όλοι έκτοτε οι κυβερνώντες, υποχώρησαν περισσότερο στη Νέα Τάξη πραγμάτων που λεηλατεί την Ελλάδα και δουλοποιεί όλους τους Έλληνες.
Το ΔΗΚΚΙ, από το 1996 αγωνιζεται κατά του €, δηλαδή κατά των εις βάρος μας υποχρεώσεων που προκύπτουν από την ένταξή μας στην Ευρωζώνη και στη συνέχεια εναντίον των άλλων πολιτικών, που ενώ τις ονομάζουν «κοινές» μόνο κοινές δεν είναι και οι οποίες ωφελούν μόνο το καπιταλιστικό κέντρο και βλάπτουν βάναυσα τις χώρες τις περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, στη συνέχεια οι βαλκανικές χώρες, κ.ο.κ.
Η Παγκοσμιοποίηση
Το 1992, έγινε η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το 1997 του Άμστερνταμ. Το 2000 ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, μετά την ανακήρυξη «του τέλους της ιστορίας» (των όποιων οικονομικο-πολιτικών διαδικασιών γινόντουσαν μέχρι τότε), δηλώνει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι το μοναδικό ισοδύναμο της φύσης και το προσδιοριστικό χαρακτηριστικό του κόσμου.
Η παγκοσμιοποίηση ορίζεται από 3 βασικές αρχές: α)Στην ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου,
β)Στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, γ)Στην ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων.
Το 2001, έγινε η Συνθήκη της Νίκαιας. Το 2007, έγινε η Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Σήμερα η Ε.Ε. και μαζί της η Ελλάδα έχει γίνει ένα τμήμα της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, που οδήγησε στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και στην εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος διεθνούς επιτροπείας με τη συνεργασία της υποτελούς ελληνικής ολιγαρχίας.
Με την ένταξη στους μηχανισμούς αυτούς αποδιαρθρώθηκε αρχικά η αγροτική παραγωγή και καταστράφηκε ο δευτερογενής τομέας της οικονομίας, με αποτέλεσμα την υποκατάσταση της εγχώριας παραγωγής από τις εισαγωγές και την μετατόπιση του κεφαλαίου και της εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών με έντονο παρασιτισμό και καταφυγή στη λεγόμενη «παραοικονομία».
Γι΄ αυτό, προσπαθούμε για την δημιουργία των προϋποθέσεων ριζικής ανατροπής του υφισταμένου καθεστώτος, σε μια κατεύθυνση κοινωνικής και πολιτιστικής αναγέννησης με οικονομική αυτοδυναμία προς όφελος όλου του λαού.
Ε.Ε. = Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η Επιτροπή (Commission-Κομισιόν) της Ε.Ε. δεν εκλέγεται. Αυτό είναι το αναφερόμενο ως δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης. Οι ευρωβουλευτές εκλέγονται, αλλά επειδή στην πλειοψηφία τους είναι νέο-φιλελεύθεροι, ψηφίζουν ό,τι τους φέρνει η commission, η οποία όμως δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης, παρά μόνο για να εποπτεύει την εφαρμογή των αρχών της παγκοσμιοποίησης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, μαζί με τον ΠΟΕ (Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου) και το Δ.Ν.Τ. Άλωστε η Ευρωβουλή είναι διακοσμητικό – συμβουλευτικό όργανο.
Γύρω από την Επιτροπή commission) (, έχει οικοδομηθεί μια αφανής αλλά παράλληλη εξουσία που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Οι εκπρόσωποι αυτών των εταιρειών (λομπίστες) επιδιώκουν οι αποφάσεις, οι οδηγίες και οι κανονισμοί της Ε.Ε. να είναι προσαρμοσμένοι στα συμφέροντά τους, οι εταιρείες τους όπως προκύπτει από το «Μητρώο διαφάνειας» είναι περίπου 5.000 και κάθε μεγάλη από αυτές (τραπεζικές, πετρελαϊκές, βιομηχανικές, κλπ) ξοδεύει από €2,5εκ έως €5εκ. ανά έτος, τα οποία συντηρούν νομότυπα μια τεράστια πολιτική διαφθορά και διαπλοκή, παραδίδοντας έτοιμα νομοσχέδια σε συναντήσεις τους με επιτρόπους και συνεργάτες των επιτρόπων, τους οποίους ελέγχουν, με ευρωβουλευτές κ αι με στελέχη σε όλα τα επίπεδα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Έτσι, οι αποφάσεις για την πορεία της Ε.Ε. καθορίζονται, όχι με γνώμονα το συμφέρον των λαών, αλλά με βάση τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών και διεθνών κολοσσών και πολυεθνικών που αποτελούν την αφανή παγκόσμια διακυβέρνηση.
Αργά αλλά σταθερά, η παγκοσμιοποίηση συμβολαιοποιήθηκε και καταγράφηκε ως το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν τον φασισμό, ευνοούν την ανάπτυξή του και τον στηρίζουν σαν μέθοδο διακυβέρνησης, όταν απειλείται η εξουσία τους από άλλα κινήματα.
TO TPITO MNHMONIO
Έχει αποδειχθεί, ότι με τα προγράμματά τους συνεχίζεται η κατάρρευση της χώρας μας, η εξαφάνιση του έθνους μας και η πολτοποίηση των Ελλήνων.
Το 3ο μνημόνιο του Ιουλίου 2015 αποδέχεται την πλήρη ισοπέδωση της Ελλάδας και κορυφώνονται χωρίς πια αναστολές οι ακρότητες του δογματικού νεο-φιλελευθερισμού, παρά τις αντιδράσεις των πολιτών.
Επιβάλλει:
-Ολοκληρωτική υφαρπαγή του ελληνικού πλούτου, δημοσίου και ιδιωτικού
-Πάταξη και ουσιαστική εξαφάνιση του δημοσίου τομέα
-Γενίκευση εξαθλίωσης όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικο-οικονομικών τάξεων
-Επιβάλλει εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους
-Συνέχιση και εντατικοποίηση της γενοκτονικής λιτότητας
-Διευρυμένη εφαρμογή των εγκληματικών υφεσιακών μέτρων
-Αφαίρεση κάθε ίχνους εθνικής κυριαρχίας και εθνικής αξιοπρέπειας
-Προκλητική επίδειξη βάρβαρης και ταπεινωτικής συμπεριφοράς, που αφορά σε δυνάμεις Κατοχής εναντίον ανυπεράσπιστων υπόδουλων λαών.
ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΛΑΟΥ
Η διαρκής και σταθερή βάρβαρη λιτότητα, που επιβάλλεται στο λαό μέσω της πολιτικής των πλεονασματικών προϋπολογισμών και ισολογισμών, εξαναγκάζει στην διάλυση του κοινωνικού ιστού, στην υπογεννητικότητα και γενοκτονία, συνιστώντας έγκλημα κατά λαού.
ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΟ.
Άρθρο 2 από 2
Μην υπογράψεις το κείμενο της Ρώμης, ……, μην υπογράψεις
*του Γιώργου Μπούτρη, γραμματέα της Δ.Ε. του ΔΗΚΚΙ
Νέα χειρότερη κατάσταση
Οι ηγέτες 4 χωρών (Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία) από τις 28-1=27 χώρες της Ε.Ε., στις Βερσαλίες, στις 06.03.2017, αποφάσισαν αντιδημοκρατικά την διάκρισή τους σε σκληρό πυρήνα, και διέταξαν το πως θα είναι το προσχέδιο για το «κείμενο της Ρώμης».
Στην Ρώμη, πρόκειται να γίνει στις 25.03.2017, «η Σύνοδος της Ρώμης», των χωρών - μελών της Ε.Ε. για την 60-χρονη επέτειο από την ίδρυση της ΕΟΚ που ΄ταν ο πρόδρομος της Ε.Ε.
Το θέμα τους ήταν να βρουν τους τρόπους για να καταστήσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα «περισσότερο ασφαλές, πλούσιο, κοινωνικό και ισχυρό», προφανώς για τους εαυτούς τους, μιας που σε συγκεκριμένη πίτα, τα κέρδη των μεν είναι η ζημία των δε.
Το χειρότερο, στο δημοσίευμα του EU Observer αναφέρει πως:
Δεν θα δοθεί στη δημοσιότητα μια ενημερωμένη εκδοχή του κειμένου μετά από την σύνοδο, προκειμένου αυτό να παραμείνει ανοιχτό για τυχόν αλλαγές, προσθήκες και λοιπές παρατηρήσεις των ευρωπαίων ηγετών εν όψει της συνόδου της Ρώμης.
Αυτό σημαίνει, πως όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. είναι υποχρεωμένα να κάνουν αλλαγές, προσθήκες και άλλες παρατηρήσεις, χωρίς καν να ξέρουν τι λένε τα άλλα κράτη και να υπογράψουν το κείμενο που τελικά θα εγκρίνουν οι 4, δηλαδή η 1 Γερμανική κυβέρνηση.
Εξ άλλου, ο Μάριο Μόντι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, δήλωσε πρόσφατα: «Την κρίση στην Ευρώπη την προκάλεσαν Γαλλία και Γερμανία και όχι ο Νότος. Η Γαλλία δεν τηρεί το σύμφωνο σταθερότητας αναφορικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα (σ.σ. και εμπορικό έλλειμμα και χρέος) και η Γερμανία έχει δημοσιονομικές ανισορροπίες».
Αλλά, τι προβλέπει το κέιμενο;
1. Προτείνει στους Ευρωπαίους ηγέτες να υπενθυμίσουν στους πολίτες τα επιτεύγματα της ΕΕ,
2. Σκιαγραφεί τις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ
3. Σκιαγραφεί ένα όραμα για την ΕΕ μετά το Brexit.
Η τρομο-παγίδα
Η ΕΕ καλείται τώρα να αντιμετωπίσει περιφερειακές διαμάχες, την τρομοκρατία, τις εντεινόμενες μεταναστευτικές πιέσεις, τον προστατευτισμό, αλλά και τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.
Τα δολώματα
Ε.Ε., για τα επόμενα δέκα χρόνια, η οποία θα είναι πλουσιότερη, με αύξηση της κοινωνικής διάστασης, την ενίσχυση της συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας και άμυνας και την ενδυνάμωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών εν όψει της παγκοσμιοποίησης.
ΕΕ προσηλωμένη στην λειτουργία της κοινής αγοράς, στην αύξηση των επενδύσεων, στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και στην ολοκλήρωση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης.
Ε.Ε. που θα προωθεί το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο και υπερασπίζεται το κράτος δικαίου
Ο μείχιος στόχος
Ε.Ε. πολλών ταχυτήτων που θα επιτρέπει σε ορισμένες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προοδεύσουν πιο γρήγορα από άλλες.
Επιτρέπει εξαιρέσεις:
-από την κοινή αμυντική πολιτική,
-από τη Σένγκεν, ή
-να αναστείλουν την ελευθερία μετακίνησης πολιτών από άλλες χώρες της ΕΕ,
Άγγελα Μέρκελ: «Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει «να έχουν το θάρρος να αποδεχτούν ότι ορισμένες χώρες προχωρούν πιο γρήγορα από τις άλλες» χωρίς ωστόσο να κλείνει το δρόμο «για εκείνες που έχουν καθυστερήσει», «Όμως θα πρέπει να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά».
Μαριάνο Ραχόι:
Φρανσουά Ολάντ: «Η ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία», «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τάσσομαι υπέρ της ύπαρξης νέων μορφών συνεργασίας, υπέρ νέων σχεδίων, υπέρ αυτού που αποκαλούμε διαφοροποιημένες συνεργασίες», «ορισμένες χώρες» θα μπορούσαν «να προχωρήσουν πιο γρήγορα και πιο μακριά σε τομείς όπως η άμυνα, η ευρωζώνη, μέσω της εμβάθυνσης της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, όπως είναι η φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση, όπως είναι ο πολιτισμός ή η νεολαία», «Ορισμένες χώρες θα μπορούσαν «να προχωρήσουν γρηγορότερα και ισχυρότερα χωρίς οι άλλες να αποκλείονται αλλά και χωρίς να μπορούν να αντιταχθούν».
Γι΄αυτό, δεν λέμε ότι οι 4 αυτονομήθηκαν, διότι τότε τα υπόλοιπα μέλη θα ήταν ελεύθερα να αποφασίσουν την τύχη τους. Αλλά δεν τα αφήνουν.
Πάολο Τζεντιλόνι: «Υπέρ μιας πιο ολοκληρωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης» αλλά με «διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης».
Από τους παραπάνω, ο Ραχόι, άγεται και φέρεται από τα νεο-φιλελεύθερα κίνητρά του, ο Ολαντ λόγω μικρού ποσοστού δεν συμμετέχει καν στις εκλογές και ο Τζεντιλόνι είναι απλά αντικαταστάτης του Ρέντσι. Αυτό είναι το επίπεδο αξιοπιστίας της νέας απόφασης.
Οι συντάκτες του κειμένου, θεωρούν πως τα παραπάνω μπορούν άνετα να συμφωνηθούν από όλα τα κράτη μέλη, (εννούν με μόνη την υπογραφή του ηγέτη κάθε χώρας), χωρίς καν να περάσουν από έγκριση από τα κοινοβούλια.
ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΛΑΘΡΟΧΕΙΡΙΑ ΨΗΦΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Η προηγούμενη φορά που ουδείς μας ερώτησε αν θέλουμε να μπούμε ήταν με την Ε.Ε., με το ευρώ και με 2 τα μνημόνια, που νομιμοποιήθηκαν με το μνημόνιο - γέφυρα της 20.02.2015 και με το 3ο μνημόνιο.
Πρόκειται για ένα κείμενο που έχουν ετοιμάσει οι επιτελείς του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Donald Tusk (Πολωνός) σε συνεργασία με την προεδρία της Μάλτας και την ιταλική κυβέρνηση.
Γιατί το αναφέρουμε αυτό;
Διότι η Ευρω-Μεσογειακή Σύνοδος (EU Med), την οποία μόλις τώρα κατέστρεψαν οι 4, αφού οι 3 κατέθεσαν τις ασπίδες τους, φτιάχτηκε από τους εξής 7:
1)Ρέντσι (Ιταλία) ο οποίος τελικά δημιούργησε δημοψήφισμα για να αρνηθούν οι Ιταλοί τροποποίηση του Συντάγματος και να παραιτηθεί, προφανώς διότι κορέστηκε από τους εκβιασμούς και ο οποίος είχε πει «Δημιουργήθηκε κινητικότητα και η Ιταλία έχει ρόλο κεντρικής σημασίας», ««Επιτέλους ο Ολάντ είναι μαζί μας, ξεπέρασε την αναποφασιστικότητα. Τώρα είμαστε πολλοί και μπορούμε να κινητοποιηθούμε και να ενοχλήσουμε», «είμαι πεπεισμένος ότι στο μέλλον, οι συσχετισμοί δυνάμεων πρόκειται να αλλάξουν, υπέρ της επιστροφής στις μεγάλες αξίες που επέτρεψαν στην Γηραιά Ήπειρο να μεγαλουργήσει, με έμφαση στα ιδεώδη και στην κοινωνική διάσταση».
«Η Μέρκελ, έχει πλεόνασμα 80 με 90 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο δεν επενδύει, όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες. Είναι κάτι που θα έδινε ανάσα ανακούφισης στην οικονομία μας και όχι μόνον»,
και από τους:
2)Ολάντ (Γαλλία), οι χώρες του Νότου βιώνουν οικονομικές καταστάσεις, που απαιτούν να τεθεί η ανάπτυξη στην καρδιά των προτερταιοτήτων»,
«Θα πρέπει όμως αυτές οι άλλες δυνάμεις πριν απ’ όλα ν’ ακυρώσουν την λιτότητα σε εθνική βάση με ακύρωση των κοινωνικών αιτίων που την προκαλούν (που είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα)».
3)Ραχόι (Ισπανία), που τελικα ακολουθεί πρόθυμα το γερμανικό σχέδιο της αλά καρτ ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για τους λίγους και εκλεκτούς.
4)Μουσκάτ (Μάλτα), που είχε πει: «Η "κοινωνική Ευρώπη" ξεχάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και λέμε ότι θα στηρίξουμε την εξέλιξη της Ένωσης για να επανέλθει στην ιδέα αυτή».
5)Κόστα (Πορτογαλία), που είχε πει: «Πρέπει να υποστηρίξουμε την αφρικανική Ήπειρο» υπογράμμισε ο κ. Κόστα και πρόσθεσε: «Πιστεύουμε στις καταμερισμένες ευθύνες όταν πρόκειται να δεχθούμε πρόσφυγες στα εδάφη μας».
6)Τσίπρα (Ελλάδα),που είχε πει: η σύνοδος αυτή δεν θέλει να αποτελέσει μια ακόμη διχαστική πρωτοβουλία, αλλά μια θετική συνεισφορά στον διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης».
«Προτάσεις που αφορούν την προσπάθεια να ενισχυθεί, όχι με αλλαγή των δημοσιονομικών κανόνων, αλλά με τη μέγιστη δημοσιονομική ευελιξία στους υπάρχοντες δημοσιονομικούς κανόνες, να δοθεί μία αναπτυξιακή διάσταση».
7)Αναστασιάδη (Κύπρος).
Στο κείμενο της διακήρυξης, επισημαινόταν πως η Ευρώπη πρέπει να τηρήσει την δέσμευσή της για ευημερία και κοινωνική δικαιοσύνη, με προστασία του κοινωνικού της μοντέλου, ενώ ταυτόχρονα, οι ηγέτες των Μεσογειακών χωρών εκφράζουν την αποφασιστικότητά τους να διατηρήσουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο και να προωθήσουν την κοινωνική συνοχή και σύγκλιση.
Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουν τον διπλασιασμό των κονδυλίων του "Πακέτου Γιούνκερ", καθώς επίσης και την προώθηση επενδυτικών προγραμμάτων σε κράτη - μέλη με υψηλά ποσοστά ανεργίας, αλλά και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Στην Διακήρυξη γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στα προβλήματα -με πρώτο εκείνο της ανεργίας- που αφορούν την νεολαία στην Ευρώπη.
Σε ότι αφορά τα ζητήματα μετανάστευσης, στην Διακήρυξη γινόταν αναφορά στο συγκεκριμένο μείζον θέμα που αφορά στο μέλλον της Ευρώπης και υπογραμμίζεται ότι η προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ πρέπει, να βασίζεται στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ενώ τονίζεται ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν μπορούν να γίνονται ανεκτά.
Οι 3, με την ένταξή τους στους 4 εγκατέλειψαν τα ομοσπονδιακά οράματα των 7.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας πρόσφατα στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, δήλωσε πως «η συζήτηση για την Ευρώπη των διαφοροποιημένων βαθμών ολοκλήρωσης είναι μεν ενδιαφέρουσα, για να προχωρήσει η διαδικασία της εμβάθυνσης, υπό δύο, όμως, προϋποθέσεις».
«Πρώτον, δεν θα συνεπάγεται αλλαγή των ευρωπαϊκών Συνθηκών ερήμην των λαών Ευρώπης και, δεύτερον, οι ενισχυμένες συνεργασίες θα είναι ανοιχτές, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις».
Η συζήτηση που άνοιξε, κρύβει τον κίνδυνο «να διολισθήσουμε στη συντηρητική αντίληψη του σκληρού πυρήνα (Core Europe), τον οποίο πρέπει να αποφύγουμε».
Μόνο αυτά είπε. Έτσι μαλακά. Μόνο αυτά.
Πριν τις γνωστές 17 ώρες διαπραγματεύσεων για τα μνημόνια, κατά τις οποίες από την Αθήνα του έλεγαν να μην υπογράψει την συνθηκολόγηση, αλλά να γυρίσει πίσω, αυτός υπέγραψε.
Τώρα συνεχίζεται η αυταπάτη του, ότι μπορεί να ασκήσει πίεση μέσα στην άπληστη επεκτατική και καπιταλιστική δομή, να παρθούν έστω κάποια φιλολαϊκά μέτρα.
Μην υπογράψεις, ……, μην υπογράψεις.