• Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και παρέχεται δωρεάν από την πολιτεία. Δεν είναι εμπόρευμα
• Στηρίζουμε το ΕΣΥ, το εκσυγχρονίζουμε και το αναπτύσσουμε ποιοτικά και ποσοτικά
• Άμεση λειτουργία του θεσμού του Οικογενειακού Γιατρού και του γιατρού στο χώρο εργασίας. Να παρέχεται το δικαίωμα τους ίδιους τους ασθενείς να επιλέγουν ελεύθερα τον οικογενειακό γιατρό και να ασκούν το δικαίωμα της δεύτερης ιατρικής γνώμης μέσα στο Ε.Σ.Υ.
• Να υπάρχουν σε όλα τα Δημόσια Ιατρικά Κέντρα γιατροί με βασικές ειδικότητες που θα εφημερεύουν σε 24ωρη βάση
• Να αναπτυχθεί το Ε.Κ.Α.Β. ως αυτόνομος κλάδος, συμπληρωματικός του Ε.Σ.Υ., με όλα τα μέσα ταχείας και ασφαλούς μεταφοράς των ασθενών καθώς και με κινητές μονάδες επείγουσας ιατρικής παρέμβασης με εκπαιδευμένο και έμπειρο προσωπικό
• Να δημιουργηθούν στα νοσοκομεία κατάλληλοι χώροι υποδοχής των πολυτραυματιών και των έκτακτων περιστατικών και να γίνεται σωστή υποδοχή των ασθενών από το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό. Άμεση αντιμετώπισή των ασθενών αυτών με ταχύτατες εργαστηριακές εξετάσεις και ακτινογραφικό έλεγχο παντός τύπου
• Να ιδρυθούν κέντρα ψυχικής υγείας καθώς και μονάδες τεχνητού νεφρού σε κάθε Νομό της χώρας
• Να δημιουργηθούν οδοντιατρικά και μαιευτικά τμήματα στα νοσοκομεία που δεν υπάρχουν. Να δημιουργηθούν μονάδες εντατικής θεραπείας, αξονικού και μαγνητικού τομογράφου και νευροχειρουργικής σε κάθε Νοσοκομείο
• Να υποστηριχθούν οι εγχώριες βιοτεχνίες παραγωγής φαρμάκων και να καταργηθεί η συμμετοχή του ασθενούς στη δαπάνη προμήθειας των φαρμάκων
• Να θεσμοθετηθεί η Κάρτα Υγείας του Πολίτη, με εισαγωγή της στη μηχανοργάνωση για την τήρηση του ιατρικού ιστορικού των ασθενών, σε συνδυασμό με το ισχύον βιβλιάριο, με ασφαλιστικές δικλείδες για τη χρησιμοποίηση αυτών των προσωπικών δεδομένων
• Να βελτιωθούν ουσιαστικά οι αποδοχές του ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού του ΕΣΥ και να προστατευθούν κοινωνικά από τις διάφορες άδικες επιθέσεις

Η πρόταση του ΔΗΚΚΙ για την Υγεία & το Φάρμακο

Εισαγωγή
Είναι κοινά αποδεκτό ότι ο άνθρωπος δεν απολαμβάνει όλα όσα η ιατρική επιστήμη και η βιοτεχνολογία μπορούν να του προσφέρουν. Υπάρχει μια μεγάλη απόσταση και αναντιστοιχία ανάμεσα στα πραγματικά επιτεύγματα της ιατρικής και στα υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας, που ακόμα και σήμερα ταλανίζουν τον άνθρωπο, στιγματίζοντας την είσοδό του στον 21ο αιώνα.
Οι διαπιστώσεις και οι εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, αλλά και ένα πλήθος από έγκυρες επιστημονικές μελέτες, δείχνουν ότι η κρίση στον χώρο της υγείας τείνει να μετεξελιχθεί σε παράγοντα μόνιμης αλλοίωσης της βιολογικής συνέχισης του ανθρώπου. Τώρα πια η κατοχύρωση της υγείας των συμπολιτών μας δεν επιτυγχάνεται μόνο με την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας, σε επίπεδα πρόληψης και θεραπείας, αλλά και με την εξασφάλιση υγιεινών συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, αφού ολόκληρος ο πλανήτης μας, έχει μετατραπεί σε ένα επικίνδυνο και μολυσματικό περιβάλλον.
Για το ΔΗΚΚΙ τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται μόνο με τις αναγκαίες επιστημονικές και ιατρικές ανακαλύψεις, ούτε με την εφαρμογή τους σε στενά και ατομικά επίπεδα, αλλά με προγραμματισμό που θα τοποθετήσει κάθε επιστημονικό επίτευγμα στην υπηρεσία του συνόλου, για να εξασφαλίσει βραχυπρόθεσμα, την πρόληψη και την καταστολή των ασθενειών και μακροπρόθεσμα, ανθρώπινες και ανανεώσιμες συνθήκες ζωής και εργασίας. Επομένως, είναι, κατά κύριο λόγο, θέμα πολιτικής αντίληψης και προοπτικής, για ένα υγιή τρόπο ζωής, για μία κοινωνία που θα αποκλείει τη δυστυχία και τη νοσηρότητα.
Το ΔΗΚΚΙ, ως γνήσιο κοινωνικό κίνημα, έχει την απαραίτητη πολιτική βούληση να επιβάλλει και για την υγεία τις ανάλογες καινοτομίες, που θα αποτρέψουν τις συντηρητικές πολιτικές και θα επιτρέψουν την προοδευτική ανασυγκρότηση της κοινωνίας μας. Γι' αυτό, με την ιδρυτική του διακήρυξη, δήλωσε την προσήλωσή του στις αρχές του κοινωνικού κράτους, αρχές που εγκρίθηκαν (εν συνεχεία) ομόφωνα από την Πρώτη Πανελλήνια Συνδιάσκεψη. Με την απόφαση δε της 9ης Συνόδου της Κ.Π.Ε. αποκαλύπτει τις συντηρητικές επιλογές για την υγεία, τονίζει τα προβλήματα και προτείνει θέσεις και λύσεις ρεαλιστικές.Για το ΔΗΚΚΙ, η νεοφιλελεύθερη αντίληψη, ότι ο άνθρωπος αποτελεί εργαλείο στην παραγωγική διαδικασία και ως εκ τούτου πρέπει να ασφαλίζεται και να συντηρείται (να επισκευάζεται), βρίσκεται εκτός κάθε πραγματικότητας και ιδεολογίας. Απόψεις και θέσεις (απ' όπου και αν προέρχονται) ότι οι απόμαχοι της δουλειάς, οι άνεργοι, οι μικροσυνταξιούχοι ζημιώνουν τις οικονομίες γιατί ζούνε πολλά χρόνια, ενώ τα εργατικά χέρια είναι ωφέλιμα μόνο όταν παράγουν, δεν προσβάλλουν βάναυσα μόνο την κοινωνική μας αλληλεγγύη και τον πολιτισμό μας, αλλά και όλες τις πανανθρώπινες ηθικές αξίες.
Ο άνθρωπος για το ΔΗΚΚΙ, αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα και η υγεία του είναι το πολυτιμότερο κοινωνικό αγαθό, ανεξάρτητα αν αυτός συμμετέχει στην παραγωγική διαδικασία συμμετέχει γιατί υπολείπεται σε σωματικές και πνευματικές δυνάμεις. Η υγεία είναι δικαίωμα και αγαθό, που δεν πουλιέται, δεν αγοράζεται και δεν θα πρέπει να διαπραγματεύεται με διάφορους τρόπους και μεθόδους, γιατί πρέπει να αποτελεί την κύρια μέριμνα του κοινωνικού κράτους.
Είναι επιτακτική η ανάγκη επανεκτίμησης των αξιών της ζωής. Να μπει στο επίκεντρο της ζωής η πραγματική πολιτική και στο επίκεντρο της πολιτικής ο άνθρωπος και τα φυσικά κοινωνικά αγαθά (περιβάλλον και όλα τα φυσικά στοιχεία, που θεωρούνται πηγή ζωής).
Η ηγεσία του νέου ΠΑΣΟΚ, εκφράζει, σήμερα, συλλογικά, τις βαθύτερες επιδιώξεις του οικονομικού κατεστημένου για το Κράτος Πρόνοιας. Στόχος, να αξιοποιηθεί ο πρότερος "προοδευτικός βίος" και η ψευδεπίγραφη "κεντροαριστερά", ώστε να κατευνασθούν και στην πορεία να καμφθούν οι αντιστάσεις των προοδευτικών δυνάμεων, οι οποίες βλέπουν στο θεσμικό πλαίσιο του Ε.Σ.Υ., μία απ' τις αδιαπραγμάτευτες κατακτήσεις του Ελληνικού Λαϊκού Κινήματος.
Στην κατεύθυνση αυτή, συναντά και την "δικομματική" στήριξη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μιας και οι επιχειρούμενες αλλαγές συνιστούν θεμελιακά στοιχεία του προγράμματος και της ιδεολογίας της. Μετά τον οικονομικό στραγγαλισμό του Ε.Σ.Υ. (μέχρι και κατά 80% μείωση των δαπανών για το Νοσηλευτικά Ιδρύματα, κατά την τελευταία δεκαετία) και τις συνεχείς μειώσεις των κονδυλίων για την Υγεία στους Προϋπολογισμούς ΄96 - ΄98, ο κυβερνητικός νόμος για την Υγεία συνιστά το αναγκαίο θεσμικό όχημα για την επιχειρούμενη συντηρητική επιδρομή.Εκτός απ' την εισαγωγή εμπορικών προτύπων διοίκησης (manager) και την χωρίς προϋποθέσεις απελευθέρωση του κόστους των υγειονομικών πράξεων, με την εφαρμογή των διατάξεών του, επίσης προωθούνται:
α) Η υπονόμευση του θεσμού της "πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης" των ιατρών, που αποτελεί τη βάση κάθε εύρυθμου Συστήματος Υγείας και η καθιέρωση απογευματινών ιδιωτικών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία.
β) Η υποβάθμιση του κλάδου της Ψυχικής Υγιεινής και η επιχειρούμενη ψυχιατρική αντιμεταρρύθμιση, την ίδια στιγμή, κατά την οποία, τα ψυχικά νοσήματα καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στις αιτίες νοσηρότητας των σύγχρονων κοινωνιών.
γ) Η θεσμική κατάργηση των Κέντρων Υγείας αστικού τύπου, η έμμεση κατάργηση των Κέντρων Υγείας αγροτικού τύπου και η υπονόμευση του Δημόσιου Οικογενειακού Γιατρού, με την μετατροπή του σε ένα είδος συμβασιούχου γιατρού, δηλαδή ένα είδος συμβασιούχου ιδιώτη.
Η τελευταία παρέμβαση, η οποία προδιαγράφει και το μέλλον του Πρωτοβάθμιου Τομέα Υγείας, συνδέεται στενά με την "ΚΡΙΣΗ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ".
Η πολιτική πρόταση του ΔΗΚΚΙ για την Υγεία

• Απορρέει απ' τις ανθρωποκεντρικές προγραμματικές του διακηρύξεις και την επιμονή του, στις αρχές της ισονομίας, ισοπολιτείας και ολοκληρωμένης, (ή ολόπλευρης), ανάπτυξης. Την επιμονή του, στην επικαιρότητα των αρχών του Σοσιαλισμού με ανθρωπιά και δημοκρατία
• Εκφράζει την επιστημονική, προοδευτική αντίληψη, για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό των υποδομών και μεθόδων της Υγείας, συνδιαμορφωμένη με τις προτεραιότητες και θέσεις, που κατά καιρούς διετύπωσε το λαϊκό κίνημα της χώρας μας
• Απευθύνεται, για να οριστικοποιηθεί, στον έλληνα πολίτη, ζητώντας τις συμπληρώσεις, τις διορθώσεις ή και την κριτική του, διότι σε αυτόν αποκλειστικά, επιζητεί την προωθητική δύναμη για την πραγμάτωσή της

Το ΔΗΚΚΙ προχωρεί στην παραπέρα διατύπωση θέσεων διότι:

• Με βάση το Πρόγραμμα Κυβερνητικής Πολιτικής, το οποίο έχει στοιχειοθετήσει, προκύπτουν οι κοινωνικά δίκαιες και ρεαλιστικές πολιτικές, που είναι ικανές να παράγουν τους πόρους, για την ανόρθωση της υγείας, στο ύψος του ΠΑΓΙΟΥ ΜΗ ΕΜΠΟΡΕΥΣΙΜΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ
• Από τις αναλύσεις της Ιδρυτικής του Διακήρυξης, συνεπάγεται, ότι υπάρχουν και αναπτύσσονται οι δυνάμεις εκείνες της Ελληνικής κοινωνίας, που θέλουν και μπορούν να αντισταθούν και να οδηγήσουν στην ριζοσπαστική ανασυγκρότηση των πολιτικών οργάνων και θεσμών του Κράτους και σε μια προοδευτική πορεία του τόπου
• Σαν επίκεντρο της πολιτικής του, ορίζει, την δράση για την υπεράσπιση των σημερινών στοιχειωδών κατακτήσεων της Δημόσιας Υγείας. Τη συγκρότηση ενός μετώπου όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων, με στόχο την ισότητα στην ποιότητα της ζωής και στην ποιότητα της υγείας και της περίθαλψης. Τον αγώνα ανατροπής της νεοφιλελεύθερης απορύθμισης
• Η δράση αυτή αποτελεί τη μήτρα, για την παραγωγή κάθε αυθεντικής επιμέρους πρότασης εξόδου από την κρίση

Η αντίληψη του ΔΗΚΚΙ για την Υγεία
Το ΔΗΚΚΙ, ως γνήσιο κοινωνικό κίνημα, βρίσκεται σε αντίθεση με όλες τις συντηρητικές και ιδίως τις νεοφιλελεύθερες επιλογές, που απαξιώνουν τον ανθρώπινο παράγοντα και υπακούουν μόνο στους σκληρούς νόμους της αγοράς που δεν μπορούν να κατοχυρώσουν, όπως και στην πράξη αποδείχθηκε, την υγεία των συμπολιτών μας, γιατί δεν το επιθυμούν πραγματικά, αφού θεωρούν τις δαπάνες της, ως μη ανταποδοτικές και αντιπαραγωγικές, ΔΙΑΚΗΡΥΞΕ, με βαθύ συναίσθημα ευθύνης, μετά την ίδρυσή του, ότι η υγεία του λαού μας είναι κοινωνικό αγαθό, μη εμπορεύσιμο και πρέπει να παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ και χωρίς διακρίσεις, στο πλαίσιο της αντίληψης για ολόπλευρη ανάπτυξη του Ανθρώπου και του Κοινωνικού Κράτους. Άρα, θα είναι δωρεάν και για τους ανασφάλιστους.
Με την 9η Σύνοδο της Κ.Π.Ε. του ΔΗΚΚΙ, καθορίζονται οι θέσεις του Κινήματος για την υγεία, την περίθαλψη και το φάρμακο. Η προστασία της υγείας όλων των Ελλήνων πολιτών, είναι υποχρέωση της ίδιας της Πολιτείας.
Για το ΔΗΚΚΙ, υγεία δεν είναι μόνο η εξάλειψη της αρρώστιας, αλλά και η σωστή και αποτελεσματική πρόληψή της, καθώς και η εξασφάλιση ευχάριστων και υγιών συνθηκών στον τόπο της εργασίας και κατοικίας, αλλά και στον ελεύθερο χρόνο και γενικά όπου αναπτύσσονται οι ανθρώπινες σχέσεις.
Οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται από τον Δημόσιο και τον Ιδιωτικό Τομέα που πρέπει να συνεργάζονται και να αλληλοσυμπληρώνονται αρμονικά. Ο δε Ιδιωτικός Τομέας, με βάση την αρχή ότι η προστασία της υγείας των πολιτών είναι υποχρέωση της Πολιτείας, ευρίσκεται υπό τον θεσμοθετημένο έλεγχο του Δημόσιου Τομέα. Ο έλεγχος αυτός θα ασκείται από το ΚΕ.Σ.Υ. και τα άλλα όργανα του Ε.Σ.Υ., ενώ θα μελετηθεί η δημιουργία ειδικού σώματος ελεγκτών, τόσο για τον Ιδιωτικό όσο και για τον Δημόσιο Τομέα.
Ό,τι θετικό έχει απομείνει από το Ε.Σ.Υ. πρέπει να συμπληρωθεί και να αναμορφωθεί σε ένα Νέο Σύστημα Υγείας, φιλολαϊκό και προσαρμοσμένο στις ανάγκες των πολιτών, βάζοντας έτσι φρένο στην πολιτική της υλικοτεχνικής εγκατάλειψης, της στελεχιακής ερήμωσης, της διοικητικής αποδιοργάνωσης, της έμμεσης εμπορευματοποίησης, με τον σκόπιμο αποκλεισμό της απόμακρης νησιωτικής και ηπειρωτικής υπαίθρου από την χρήση των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων της ιατρικής.
Η πρόληψη καθιερώνεται σαν βάση πολιτικής αντίληψης και φιλοσοφίας του Νέου Συστήματος Υγείας, σε αντιδιαστολή με την κατασταλτική αντιμετώπιση της αρρώστιας.
Μέσα από το πρίσμα της υγείας των πολιτών, καθορίζονται όλες οι μετέπειτα πολιτικές, για την Οικονομία, την Δημόσια Διοίκηση, το Περιβάλλον, την Εργασία. Η δε Πολιτεία ανεξάρτητα από το όποιο πολιτικό και οικονομικό κόστος, εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις της σωστής διαχείρισης, της διαφάνειας και της αξιοποίησης των οικονομικών της πόρων (όπως αγορά μηχανημάτων υψηλής τεχνολογίας, εξοπλισμός ΕΚΑΒ κ.λπ.).
Οι ψυχικά πάσχοντες, οι εξαρτημένοι από διάφορες ουσίες, οι φορείς διαφόρων ασθενειών και οι ασθενείς του AIDS, οι ανάπηροι, οι αδύναμοι ηλικιωμένοι και όλοι οι άλλοι συμπολίτες μας που χρήζουν βοηθείας, αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία χωρίς διακρίσεις.
Η Πολιτεία εξασφαλίζει και εγγυάται την ίση πρόσβαση όλων των πολιτών στην υγεία. Για το ΔΗΚΚΙ η διαβίωση, η υγεία, η προσφορά εργασίας των συνανθρώπων μας με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας πιο ανθρώπινης και πιο δίκαιης.
Το υγειονομικό προσωπικό πρέπει να αναπαράγεται, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ανάγκες και να μετεκπαιδεύεται διαρκώς, συνδυάζοντας έτσι μια υψηλή επιστημονική κατάρτιση και ικανότητα αντιμετώπισης των προβλημάτων της υγείας. Η δε εργασιακή και οικονομική αντιμετώπισή τους από την Πολιτεία, πρέπει να είναι ανάλογη με τις προσφερόμενες υπηρεσίες τους, αλλά και τις προδιαγραφές ποιότητας του έργου τους (προσόντα, μόρφωση, εκπαίδευση, εργατικότητα).
Προβλήματα στο χώρο της Υγείας
Επειδή οι προτάσεις μας και οι πολιτικές μας επισημάνσεις για την υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι συνολικές και αναπόσπαστες από το κυρίως κείμενο, προτάσσεται η καταγραφή των προβλημάτων της υγείας, όπως ακριβώς τέθηκαν από τα μέλη της Κ.Π.Ε. στην 9η Σύνοδό της.

1. Σύγκριση με τους μέσους όρους της Ε.Ε.
   • Σύμφωνα με όλες τις μελέτες έχουμε προσωπικό στα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας περίπου το μισό από αυτό που χρειαζόμαστε, σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρ
   • Κλίνες. Έχουμε 40% λιγότερες από τον μέσο όρο της Ε.Ε., αν δε ληφθεί υπ' όψη, ότι η Ελλάδα δεν έχει το ανάλογο οδικό δίκτυο, αλλά κυρίως η πληθώρα των ελληνικών νησιών, τότε θα έπρεπε να έχουμε περισσότερες κλίνες από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
   • Σχέση Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα. Ακούγεται συχνά και τείνει να θεωρείται ως αληθής η άποψη, ότι η Ελλάδα έχει υπερτροφικό Δημόσιο Τομέα στην υγεία. Ουδέν αναληθέστερον, όταν η σχέση Δημόσιου προς Ιδιωτικό Τομέα στην Ε.Ε. είναι περίπου 80% και 20% αντιστοίχως, ενώ στην Ελλάδα είναι 60% και 40%. Άρα, φαίνεται ότι έχουμε τον μεγαλύτερο Ιδιωτικό Τομέα
   • Εξοπλισμός. Εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι έχουμε τους περισσότερους αξονικούς τομογράφους, 2,5 φορές περισσότερο ανά 100.000 κατοίκους από τον μέσο όρο της Ε.Ε. Όμως, αυτοί υπάρχουν, κυρίως, στον Ιδιωτικό Τομέα. Έτσι, στον Δημόσιο Τομέα έχουμε 50% λιγότερους από τον αντίστοιχο Δημόσιο Τομέα της Ε.Ε.
   • Βιοτεχνολογία. Θεωρούμε ότι η μεγάλη έλλειψη υψηλής βιοτεχνολογίας στον Δημόσιο Τομέα και η υπερεπάρκεια στον Ιδιωτικό, αποτελεί τον κύριο λόγο που επιφέρει την προκλητή ζήτηση ιατρικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη οικονομική επιβάρυνση των Ασφαλιστικών Ταμείων
   • Δημόσιες Δαπάνες για την υγεία. Σύμφωνα με όλες τις πρόσφατες, αλλά και παλαιότερες μελέτες, βρισκόμεθα στην κατώτερη θέση των Δημόσιων δαπανών για την υγεία, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 6,5% του Α.Ε.Π., εμείς κατ' άλλους ερευνητές, έχουμε 2,4 και κατ' άλλους 3,2% του Α.Ε.Π.. Όποιο και να δεχθούμε από αυτά τα ποσοστά, βλέπουμε ότι βρισκόμαστε στην χειρότερη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο αναπτυγμένων χωρών. Αυτό σημαίνει απόκλιση και όχι σύγκλιση με τις χώρες της Ε.Ε.
2. Υστερεί το δίκτυο της ασφαλούς διακομιδής των ασθενών και της επείγουσας αντιμετώπισης, όταν και όπου αυτό επιβάλλεται (ΚΑΒ, μονάδες παροχής βοηθείας κ.τ.λ.)
3. Δεν υπάρχει έγκαιρη και απρόσκοπτη πρόσβαση του κάθε ασθενούς σε όλους τους νευραλγικούς κλάδους του Συστήματος Υγείας
4. Σήμερα, οι πολίτες υποβαθμίζονται σε απρόσωπα αντικείμενα της πολύπλοκης και αφιλόξενης Υγειονομικής Υπηρεσίας. Οι ασθενείς, από την στιγμή που θα περάσουν τις πόρτες των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, με πεσμένο το ηθικό τους (λόγω της ασθενείας τους), πολλές φορές, αντιμετωπίζουν την αδιαφορία, την επιθετικότητα και την απρεπή συμπεριφορά του προσωπικού. Ως εκ τούτου, προτιμούν να στραφούν, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, προς τον Ιδιωτικό Τομέα ή να αρχίσουν να πληρώνουν για την καλύτερη περίθαλψή τους (εμπορευματοποίηση υγείας)
5. Υπάρχει ατελής κάλυψη στην πρωτοβάθμια φροντίδα και την νοσοκομειακή περίθαλψη (οικογενειακός γιατρός, Κέντρα Υγείας κ.τ.λ.)
6. Υπάρχει έλλειψη και υπολειτουργία μονάδων παροχής εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας
7. Λείπουν ή υπολειτουργούν τμήματα οικογενειακού προγραμματισμού, νεογνολογίας, τεχνητής γονιμοποίησης, έρευνας, αντιμετώπισης της μεσογειακής αναιμίας, μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης ναρκωτικών ουσιών και Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής
8. Στον Δημόσιο τομέα η Οδοντιατρική και η Μαιευτική είναι ελλιπείς και ως εκ τούτου οδηγούν τους ασθενείς προς τον Ιδιωτικό Τομέα (εμπορευματοποίηση).
9. Υπάρχει οικονομική και εργασιακή υποβάθμιση του προσωπικού υγείας, καθώς και νόθευση του θεσμού της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
10. Απουσιάζουν οι σύγχρονοι κοινωνικοί και διοικητικοί θεσμοί ελέγχου - τήρησης των νομίμων και δεοντολογικών αρχών της επιστημονικής λειτουργίας, σε ολόκληρη την κλίμακα του Δημοσίου και του Ιδιωτικού Τομέα
11. Υπάρχει κρίση εμπιστοσύνης, που αφορά την εντιμότητα των λειτουργών και την αποτελεσματικότητα των προσφερομένων υπηρεσιών υγείας, ενισχύοντας έτσι τα φαινόμενα του χρηματισμού και της παραοικονομίας
12. Υπάρχει έλλειψη, κυρίως στον Δημόσιο Τομέα, υλικοτεχνικής υποδομής, στελεχιακής επάρκειας και θεσμικής οργανωτικής δομής
13. Δεν υλοποιήθηκαν ουσιαστικές νομοθετικές ρυθμίσεις και δεν λειτούργησαν όργανα και υπηρεσίες, παρά τις διαβεβαιώσεις, για την σωστή εφαρμογή του Ε.Σ.Υ. (όπως ΚΕΣΥ, ΠΕΣΥ, Κέντρα Υγείας)
14. Υπάρχει έλλειψη παραγωγής ελληνικού φαρμάκου (Βιομηχανία Φαρμάκων). Τα δε λεγόμενα ελληνικά φάρμακα είναι αντίγραφα φαρμάκων, που συσκευάζονται ή παράγονται στην Ελλάδα, μετά την εισαγωγή των δραστικών ουσιών. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η σημαντική αύξηση της εισαγωγής τους και της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας
15. Τα λεγόμενα άτομα με ειδικές ανάγκες, ενώ θα έπρεπε να έχουν την μέριμνα και την φροντίδα της ίδιας της Πολιτείας, σήμερα, αποτελούν αντικείμενα διαχείρισης ορισμένων συνανθρώπων μας και αμφίβολων εθελοντικών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων
16. Υπάρχουν ακόμα διακρίσεις στα νοσοκομεία, όπως θέσεις νοσηλείας, επιλογές ασθενών και ασθενειών, πρόσθετη περίθαλψη και φροντίδα (αποκλειστικές αδελφές κ.τ.λ.)
17. Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα αιμοδοσίας που δεν καλύπτεται
18. Τα ατομικά βιβλιάρια υγείας στην χώρα μας, πολλές φορές, λόγω έλλειψης κρατικού ελέγχου, γίνονται βιβλιάρια των περιοίκων (φίλων, συγγενών κ.τ.λ.) και όχι των κατόχων τους
19. Δεν παρέχεται επαρκής εκπαίδευση στις Σχολές Υπηρεσιών Υγείας και Νοσηλείας. Οι δε υπηρεσίες υγείας στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι σχεδόν ανύπαρκτες
20. Δεν έγινε ακόμη ο εκσυγχρονισμός και η ανανέωση του παλαιού ακτινολογικού εξοπλισμού των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων της χώρας μας, σύμφωνα με τις Κοινοτικές Οδηγίες (ΦΕΚ 539, περί Κανονισμού ακτινοπροστασίας του πληθυσμού, των ασθενών και των εργαζομένων σ' αυτούς τους χώρους)
21. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού νοσηλευτών και νοσηλευτριών, κυρίως, Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η αναλογία τους στη χώρα μας είναι ένας στους 945 κατοίκους, ενώ στις Η.Π.Α. 1/156 και στην Γαλλία 1/186.22. Υπάρχει ανεπάρκεια κρατικών πόρων χρηματοδότησης. Οι πραγματικές δαπάνες, ενώ θα έπρεπε να περνάνε το 7% του Α.Ε.Π. (μέσο επίπεδο των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης) κυμαίνονται στα επίπεδα του 4,6%. Ο δε Δημόσιος Τομέας δαπανά μόνο το 2,5% του Α.Ε.Π. και ο Ιδιωτικός το 2,1%, σχέση που θυμίζει τριτοκοσμική χώρα, αφού δείχνει ότι ο Δημόσιος Τομέας που εξυπηρετεί τις πλατιές λαϊκές μάζες των μη προνομιούχων Ελλήνων, υπολείπεται αισθητά του Ιδιωτικού, που καλύπτει μόνο ένα μικρό ποσοστό των οικονομικώς ισχυροτέρων ασθενών
22. Οι οικονομικές αποδοχές των εργαζομένων στους χώρους της υγείας, παρά τις δυσμενείς και ανθυγιεινές συνθήκες, δεν είναι ανάλογες της προσφερόμενης εργασίας
23. Οι χώροι της εργασίας, της υποδοχής και της θεραπείας των ασθενών (δωμάτια) είναι αναξιοπρεπείς και ανεπαρκείς στα μεγάλα νοσοκομεία (ράντζα, διάδρομοι, τουαλέτες, εργαστήρια κ.τ.λ.)
24. Ενώ υπάρχει επάρκεια γιατρών στον Δημόσιο Τομέα (ένας γιατρός για 256 κατοίκους) η κατανομή τους είναι ελλιπής και άνιση ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια. Συγκεκριμένα, η Αθήνα συγκεντρώνει το 56,23% του συνόλου των γιατρών (ποσοστό πληθυσμού 34%). Το ίδιο συμβαίνει και για την Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.τ.λ. Έτσι στην νησιωτική Ελλάδα και τις ακριτικές περιοχές η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη
25. Περισσότερα 11.000.000 παιδιά, ηλικίας κάτω των 5 ετών, πεθαίνουν κάθε χρόνο στον κόσμο, σύμφωνα με δηλώσεις της γενικής διευθύντριας της Π.Ο.Υ., πρώην Πρωθυπουργού της Νορβηγίας. Περισσότεροι από τους μισούς θανάτους παιδιών οφείλονται σε οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις, ενώ έως και το 90% των θανάτων παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών προκαλούνται από διάρροια, ελονοσία και ιλαρά. Πίσω από τον απολογισμό αυτόν κρύβονται η φτώχεια και η νοσηρότητα. Μεταξύ των φτωχών πληθυσμών, τα παιδιά κάτω των 5 ετών διατρέχουν 5 φορές περισσότερο τον κίνδυνο να πεθάνουν, ενώ οι μισοί και πλέον θάνατοι παιδιών στον κόσμο οφείλονται στην κακή διατροφή

Αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 250.000 παιδιά εργάζονται κάτω από συνθήκες δουλείας. Είναι αυτά τα παιδιά που και στην χώρα μας αποκαλούνται ως παιδιά των "δρόμων" ή πιο σωστά "τα παιδιά των φαναριών".
Από "ευαισθησία", απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, η κυβέρνηση Σημίτη ψήφισε καταργήσεις ιδρυμάτων για την προστασία της μητρότητας και του παιδιού, όπως το ίδρυμα "ΜΗΤΕΡΑ".
Εξειδικευμένες πολιτικές θέσεις (Πρόγραμμα Κυβέρνητικής πολιτικής)
Η αντίληψη του ΔΗΚΚΙ προτάσσει τον στόχο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό συνεπάγεται ένα σύγχρονο ρόλο του κράτους, ως στρατηγείου για την ολόπλευρη ανάπτυξη. Θεμέλιο της ολόπλευρης ανάπτυξης, είναι η κοινωνική πολιτική, που δεν περιορίζεται να αποκαθιστά απλώς τους αναξιοπαθούντες, αλλά είναι ενεργητική, με την έννοια ότι διορθώνει τις ανισότητες και δημιουργεί τις υλικές προϋποθέσεις, για ίσες ευκαιρίες στην ελληνική κοινωνία. Άρα, παράγει και αναπαράγει μία νέα κοινωνία, όπου οι παλιές ανισότητες σταδιακά εξαλείφονται, χωρίς να δημιουργούνται νέες.
Κοινωνική πολιτική σημαίνει, η ενίσχυση όλων των ασθενέστερων τάξεων και την εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης και ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψης, διά βίου.
Το μεγάλο έλλειμμα, ανάμεσα στις δυνατότητες της ιατρικής σαν επιστήμης και των αποτελεσμάτων της στην πράξη, έχει τις ρίζες του ακριβώς στην αντιφατική, συντηρητική, νεοφιλελεύθερη πολιτική, που προσπαθεί να καλύψει τις πραγματικές της προθέσεις και επιδιώξεις, πίσω από κοινωνικές μικροπαροχές. Πιστός σύμμαχος αυτής της πολιτικής είναι όλοι εκείνοι που πολέμησαν σκληρά την προσπάθεια της υλοποίησης του Ε.Σ.Υ.
Η ανατροπή για την υγεία δεν μπορεί να γίνει μόνο με μεμονωμένες διορθωτικές κινήσεις, αλλά με βαθιές ριζοσπαστικές τομές και με ουσιαστικές συλλογικές παρεμβάσεις, όπως ακριβώς και για την παιδεία, την εξωτερική πολιτική, την οικονομία και τους άλλους τομείς που το ΔΗΚΚΙ έχει προτείνει. Στα επόμενα κεφάλαια προσδιορίζονται ακριβώς με ποιές κοινωνικές δυνάμεις και πώς θα πετύχουμε αυτή την ανατροπή.
Εθνικό σύστημα υγείας - Κοινωνικός έλεγχος
Είναι φανερό ότι για το ΔΗΚΚΙ, πρωταρχική σημασία έχει αυτή η ίδια η παροχή της κοινωνικής προσφοράς και, ως εκ τούτου, ο έλεγχος και η θεσμική θωράκιση ενός Νέου Συστήματος Υγείας, για όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως. Έτσι προτείνουμε:

1. Πρόσβαση των πολιτών στο Ε.Σ.Υ.
   • Την άμεση λειτουργία του θεσμού του Οικογενειακού Γιατρού και του Γιατρού Εργασίας, με νομοθετική ρύθμιση των αρμοδιοτήτων τους. Έτσι θα παρέχεται το δικαίωμα στους ίδιους τους ασθενείς και τους ασφαλισμένους, να επιλέγουν ελεύθερα τον οικογενειακό τους γιατρό, από αυτούς τους ίδιους τους γιατρούς που προαναφέραμε. Εξάλλου, ο ασθενής πρέπει να ασκεί το δικαίωμα της δεύτερης ιατρικής γνώμης, μέσα στο ίδιο το Ε.Σ.Υ.
   • Την πλήρη και άμεση ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, "ισομερώς", με την επαναλειτουργία και την ανάπτυξη ιατρικών κέντρων που θα είναι στελεχωμένα, κυρίως, με γιατρούς βασικών ειδικοτήτων, οι οποίοι θα εφημερεύουν επί 24ώρου βάσεως (στα πλαίσια των εργασιακών τους δυνατοτήτων και των ανάλογων αμοιβών τους)
   • Την ένταξη των πολιτών σε Υγειονομικές Περιοχές, τις οποίες θα καλύπτουν τα Κέντρα Υγείας, (Αγροτικά και Αστικά) παρέχοντας υπηρεσίες σε συνεργασία με τους αρμόδιους Οικογενειακούς Γιατρούς. Κάθε Κέντρο Υγείας θα συνδέεται με το αντίστοιχο Νομαρχιακό Νοσοκομείο και αυτό με το αντίστοιχο Τριτοβάθμιο. Παράλληλα, τα Πολυϊατρεία Ν.Α.Τ., Ι.Κ.Α., Δ.Ε.Η., εντάσσονται ως αυτόνομα Κέντρα Υγείας αστικού τύπου στο Ε.Σ.Υ, ενώ όλοι οι γιατροί μετά την απόκτηση ειδικότητας, θα υπηρετούν υποχρεωτικά για ένα έτος σε Κέντρο Υγείας
   • Την ανάπτυξη του Ε.Κ.Α.Β. ως αυτόνομου κλάδου, συμπληρωματικού του Ε.Σ.Υ. και του εξοπλισμού του, με όλα τα μέσα ταχείας και ασφαλούς μεταφοράς των αρρώστων (για όλη τη χώρα), όπως ελικόπτερα παντός τύπου και καιρού, κινητές μονάδες επείγουσας ιατρικής, εκπαιδευμένο και έμπειρο προσωπικό υγείας
   • Τη σωστή υποδοχή των ασθενών από το Ιατρικό και Νοσηλευτικό Προσωπικό αμέσως με την προσέλευσή του και την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματός του με ταχύτατες εργαστηριακές εξετάσεις και ακτινογραφικό έλεγχο παντός τύπου (όπως τομογραφίες, εγκεφαλογραφήματα κ.τ.λ.)
   • Τη δημιουργία στα νοσοκομεία κατάλληλων χώρων υποδοχής των πολυτραυματιών και των εκτάκτων περιστατικών
   • Τη θεσμοθέτηση απαραιτήτως της Κάρτας Υγείας των πολιτών, με ταυτόχρονη εισαγωγή της στην μηχανοργάνωση για τήρηση του ιστορικού των ασθενών, σε συνδυασμό με το ισχύον βιβλιάριο υγείας
   • Την επιδίωξη δημιουργίας συνθηκών παροχής ιατρικής φροντίδας στους ηλικιωμένους, τους σωματικά ανάπηρους και τους μακροχρόνια διανοητικά ασθενείς, με καθημερινή πρόσβαση σε ειδικά κέντρα και εξοπλισμό ηλεκτρονικού συναγερμού, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν στο σπίτι, όσο το δυνατό περισσότερο. Η δαπάνη βαρύνει αποκλειστικά τα Ταμεία και για τους απόρους το Δημόσιο
2. Ανασυγκρότηση των Νοσοκομείων
   • Τα νοσοκομεία πρέπει να είναι δημόσια, αυτοδιοικούμενα ιδρύματα, με οικονομική αυτοτέλεια και κρατική επιχορήγηση
   • Την ενίσχυση όλων των Τριτοβάθμιων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, στο πλαίσιο της αυτοτελούς ερευνητικής κατεύθυνσης, με την συμμετοχή όλων των γιατρών του Ε.Σ.Υ. (Κρατικών, Πανεπιστημιακών, Στρατιωτικών κ.τ.λ.)
   • Την ανασυγκρότηση των Διοικητικών Συμβουλίων όλων των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, με μεγαλύτερη συμμετοχή εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Εργαζομένων (μείωση των εκπροσώπων του Υπουργείου στο 1/3). Οι δε προτεινόμενοι να τηρούν αυστηρά τις ανάλογες προϋποθέσεις για την οριστική συμμετοχή τους (όπως να μην έχουν καμμία σχέση με ανταγωνιστικά συμφέροντα, όπως αναφέρει το άρθρο για διορισμό γιατρών στο Ε.Σ.Υ..
     Η επιλογή των Προέδρων στα Διοικητικά Συμβούλια των Νοσοκομείων, να γίνεται με απόφαση Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, χωρίς κυβερνητική πλειοψηφία
   • Να επαναλειτουργήσουν όλα τα επαρχιακά νοσοκομεία καθώς και τα Κέντρα Υγείας που έχουν κλείσει και να παρέχουν υπηρεσίες υγείας
   • Την ανασυγκρότηση του θεσμικού πλαισίου της λειτουργίας των κλινικών κατά τομείς, με την ενεργοποίηση όλων των κλινικών και εργαστηριακών κλάδων
   • Για την εξασφάλιση καλυτέρων συνθηκών νοσηλείας των ασθενών στα διάφορα νοσοκομεία, είναι απαραίτητο να καθορισθεί ο αριθμός των κλινών ανά δωμάτιο και τετραγωνικά μέτρα ανά κλίνη (δύο έως τρεις κλίνες ανά δωμάτιο στα Δημόσια και τα Ιδιωτικά)
   • Την δημιουργία μονάδων τεχνητού νεφρού σε κάθε νομό, για την αποφυγή της εσωτερικής διακίνησης των ασθενών, που και το κόστος της νοσηλείας αυξάνει, αλλά και κοινωνικά προβλήματα δημιουργεί με περιπτώσεις θανάτου, λόγω των αποστάσεων
   • Την δημιουργία μονάδων τεχνητού νεφρού σε κάθε νομό, για την αποφυγή της εσωτερικής διακίνησης των ασθενών, που και το κόστος της νοσηλείας αυξάνει, αλλά και κοινωνικά προβλήματα δημιουργεί με περιπτώσεις θανάτου, λόγω των αποστάσεων
   • Την άμεση πλήρωση όλων των κενών θέσεων, ιατρικού-νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού, σε όλη την επικράτεια, με προτεραιότητα στις ακριτικές περιοχές
   • Την ανάπτυξη μονάδων εντατικής θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) σε όλα τα Νομαρχιακά Νοσοκομεία, σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα. (πλήρη υποδομή και στελέχωση)
   • Την αντικατάσταση των ιδιωτικών συνεργείων καθαριότητας, που δεν λειτουργούν με τα απαραίτητα πρότυπα, από υπεύθυνη ειδική υπηρεσία
   • Να δημιουργηθούν οδοντιατρικά τμήματα στα Νοσοκομεία που δεν υπάρχουν
   • Την δημιουργία σε κάθε νοσοκομείο Επιτροπής Θνησιμότητας, η οποία θα ελέγχει τις συνθήκες θανάτων και ιατρικών συμβάντων
   • Να υπάρχει πλήρης εργαστηριακή κάλυψη όλων των νοσοκομείων επί 24ώρου βάσεως ανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες. Ταχύτητα στις διαδικασίες που σχετίζονται με τη λήψη των αποτελεσμάτων των εργαστηριακών εξετάσεων
3. Θεσμική και λειτουργική αναβάθμιση του Ε.Σ.Υ.
   • Την δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Υγείας, με την ενοποίηση όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων κατά ομάδες, αφού η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να παρέχεται από την ίδια την Πολιτεία ΔΩΡΕΑΝ
   • Την κατάργηση όλων των διακρίσεων σε όλα τα νοσοκομεία (όπως θέσεις ασθενών, πρόσθετες νοσοκομειακές και τροφικές παροχές κ.τ.λ.)
   • Η δημόσια δαπάνη για την υγεία (ποσοστά επί του Α.Ε.Π.) στα πλαίσια των χωρών της Ε.Ε., επειδή αποτελεί βασική προϋπόθεση αναβάθμισης των Υπηρεσιών Υγείας, πρέπει να αυξάνει κάθε χρόνο, τουλάχιστον, σε ποσοστά ανάλογα με εκείνα της αύξησης του πληθωρισμού. Να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία συνολικά, στα επίπεδα της Ε.Ε. και, ιδιαίτερα, στον Δημόσιο Τομέα, που εξυπηρετεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όπως προαναφέραμε
   • Τα νοσοκομεία να πληρώνονται με το πραγματικό κόστος νοσηλείας από τα Ταμεία, τα οποία θα καλύπτονται με κρατική επιχορήγηση, ή με ειδικό κοινωνικό πόρο. Έτσι, ώστε, να μη λειτουργούν, έμμεσα ή άμεσα, υπέρ των ασφαλιστικών εταιριών και να μην υποβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες
   • Να μην επιχορηγούνται τα διάφορα Ιδιωτικά Νοσηλευτικά Ιδρύματα, αλλά μόνο όταν ενταχθούν στο Ε.Σ.Υ
   • Το ειδικό κόστος της αποκέντρωσης θα καλύπτεται με επιμερισμό στην Αυτοδιοίκηση, δεδομένου, ότι κάθε έργο ή λειτουργία δημόσιας υπηρεσίας ή θεσμού συμβάλλει στην τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη. Άρα, η δυσανάλογα αυξημένη δαπάνη υποδομών και εξοπλισμών, αλλά και προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, θα αποσβεσθεί σταδιακά ή θα αξιολογηθεί ως επιλογή κοινωνικής και εθνικής σκοπιμότητας
4. Aποκέντρωση της υγειονομικής φροντίδας στην κοινωνία
   • Να δημιουργηθούν ειδικές επιτροπές εθελοντικής αιμοδοσίας σε κάθε δήμο, οι οποίες στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να προβάλλουν την ιδέα της εθελοντικής αιμοδοσίας
   • Να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής, σε κάθε νομό της χώρας
   • Να ιδρυθούν, αντίστοιχα, Κέντρα Προστασίας Παραμελημένων Ατόμων και Κέντρα Οικογενειακού Προγραμματισμού, σε κάθε νομό
   • Να ιδρυθούν Κέντρα Φυσικής Αποκατάστασης, σε κάθε Περιφέρεια
   • Να δημιουργηθούν Νομαρχιακές Επιτροπές Υγειονομικής Αγωγής, με κατάλληλο εξοπλισμό και με αρμοδιότητα να επιμορφώνουν εκπαιδευτικούς και κρατικούς λειτουργούς, αλλά και για διαφώτιση της κοινής γνώμης, προπαγάνδιση του εθελοντισμού, της ιδέας της αιμοδοσίας, της δωρεάς οργάνων κ.α.π. Επίσης, η Υγιεινή να αναβαθμισθεί ως μάθημα στα σχολεία
   • Να ιδρυθούν περιφερειακές Ιατρικές Σχολές και αντίστοιχα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία. Στον "τζόγο", στα καζίνο, στην αλλοτρίωση, απαντάμε με την επιστήμη, τη γνώση, την πρόληψη, την ποιοτική υγεία, την αποκέντρωση

Προσωπικό υγείας - Εργασιακές σχέσεις
Το ΔΗΚΚΙ γνωρίζοντας, ότι σήμερα, η όποια ποιότητα της προσφερόμενης υπηρεσίας υγείας, οφείλεται, κυρίως, στην πρακτική κατάρτιση (εμπειρία) και την προθυμία του προσωπικού (υπερεργασία), καθώς και στην πρόσθετη προσφορά φροντίδας του συγγενικού περιβάλλοντος των ασθενών, εκτιμά ότι η όποια ηθική και εργασιακή υποβάθμιση του προσωπικού υγείας, πολλές φορές, αποτελεί την βασική αιτία της υπολειτουργικότητας και του υποβιβασμού των προσφερομένων υπηρεσιών στον χώρο της Υγείας. Η σχετική μείωση των συνολικών απολαβών του προσωπικού, η νόθευση του θεσμού της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, η έλλειψη εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας του προσωπικού (καθηκοντολογίων) και όλες οι άλλες ελλείψεις, ενθαρρύνουν τις αντιδεοντολογικές συμπεριφορές (φαινόμενα χρηματισμού, αδιαφορίας κ.τ.λ.).
Το προσωπικό υγείας, για το ΔΗΚΚΙ, θα πρέπει να επιτελεί πρώτα λειτούργημα (απερίσπαστα) και ως εκ τούτου, χρειάζεται μαζί με την ικανοποίηση όλων των βασικών του αναγκών, την εξασφάλιση ικανοποιητικών αποδοχών και αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας, έτσι ώστε απρόσκοπτα να επιδίδεται στα καθήκοντά του.
Προτείνουμε:

1. Το προσωπικό υγείας επιβάλλεται να ακολουθεί το Ενιαίο Βαθμολόγιο-Μισθολόγιο, με βαθμό ένταξης και συνταξιοδότησης ανάλογο με των κύκλων σπουδών, μετεκπαιδεύσεων και προϋπηρεσίας
2. Να γίνει ισότιμη κατανομή του προσωπικού μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, σύμφωνα με τις ανάγκες κάλυψής τους. Εδώ προτείνουμε και την καθιέρωση κατάλληλων κινήτρων
3. Να ενταχθεί στο Ε.Σ.Υ., όλο το προσωπικό του ευρύτερου Δημοσίου Τομέα Υγείας (όπως Ασφαλιστικοί Φορείς, Στρατιωτικοί, Πανεπιστημιακοί κ.τ.λ.)
4. Οι ανάγκες στις Μ.Ε.Θ., ΕΚΑΒ, Μονάδες Τεχνητού Νεφρού, στα Περιφερειακά Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας να καλύπτονται με εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό, οι δε Ειδικές Μονάδες Νοσηλείας να καλύπτονται με νοσηλευτές και νοσηλεύτριες της ανάλογης εκπαίδευσης
5. Την διαρκή μετεκπαίδευση όλου του προσωπικού. Ειδικά για το ιατρικό προσωπικό επιβάλλεται η θεσμοθέτηση υποχρεωτικής μετεκπαίδευσης, σε τακτά χρονικά διαστήματα
6. Να μην υπάρχουν γιατροί δύο ταχυτήτων και διαφορετικών εργασιακών σχέσεων στο ίδιο Νοσοκομείο
7. Όλοι οι γιατροί να είναι αποκλειστικής απασχόλησης
8. Να καθιερωθεί η ισότιμη συμμετοχή των ειδικευμένων γιατρών σε κάθε ιατρική πράξη και εκπαίδευση στα Κέντρα Υγείας
9. Να λυθεί, άμεσα, το θέμα των πανεπιστημιακών και στρατιωτικών γιατρών, οι οποίοι δεν θα απολαμβάνουν ιδιαιτέρων προνομίων, γιατί αυτό δημιουργεί προβλήματα εργασιακών σχέσεων με τα γνωστά επακόλουθα στο χώρο της Υγείας
10. Να υπάρχει καθηκοντολόγιο ιατρών
11. Να υπάρχει σωστή αναλογία γιατρών ανά ασθενή
12. Όλες οι ιατρικές εντολές να δίνονται γραπτώς και να υπογράφονται
13. Να υπάρξουν αξιοπρεπείς μισθοί και συνθήκες εργασίας
14. Να υπάρχει μισθολογική εξέλιξη σχετιζόμενη με το χρόνο προϋπηρεσίας, αλλά αυτή να μην αποτελεί αποκλειστικό κριτήριο βαθμολογικής εξέλιξης
15. Στο θέμα των παροχών για τις προσφερόμενες ιατρικές υπηρεσίες θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη κι η ιδιαιτερότητα των ιατρικών πράξεων κατά ειδικότητα
16. Για τις θέσεις εισαγωγής στο Σύστημα Υγείας πρέπει να υπάρχει χρόνος - διάστημα δοκιμασίας
17. Για τις υπόλοιπες θέσεις πρέπει να υπάρχει υποχρεωτική δέσμευση για την παραμονή επί δεκαπενταετία στο Σύστημα Υγείας. Έτσι, δε θα μπορεί να συμβαίνει, οι γιατροί που αποκτούν γνώσεις και πείρα εντός του συστήματος και γίνονται "γνωστοί" λόγω αυτού να το εγκαταλείπουν προς ίδιο όφελος εκμεταλλευόμενοι έτσι το σύστημα

Ιατρικό προσωπικό
α. Εκπαίδευση - μετεκπαίδευση ιατρών Η σωστή εκπαίδευση και μετεκπαίδευση γιατρών είναι απαραίτητη για την όσο δυνατό, καλύτερη προσφορά ιατρικών υπηρεσιών. Αυτό προϋποθέτει να υπάρχει πρόγραμμα πρακτικής άσκησης των φοιτητών κι αυστηρός έλεγχος της εφαρμογής του. Όσον αφορά στους ειδικευόμενους εκτός από τη θεωρητική κατάρτισή τους με μαθήματα και σεμινάρια, πρέπει να ορισθεί ελάχιστος και μέγιστος αριθμός ειδικευόμενων ανά ειδικευμένο, καθώς κι οι ώρες απασχόλησης του ειδικευμένου με τους ειδικευόμενους. Βέβαια θεωρείται απαραίτητος ο εβδομαδιαίος έλεγχος του προγράμματος διδασκαλίας των ειδικευόμενων, των ωρών απασχόλησης των ειδικευμένων μαζί τους και της ισότιμης συμμετοχής τους σε κάθε ιατρική πράξη. Οι εξετάσεις για ειδικότητα να γίνονται μετά τη συμπλήρωση ορισμένου αριθμού ιατρικών πράξεων - ιδίως στις χειρουργικές ειδικότητες - κι όχι, αναγκαστικά, μετά τη συμπλήρωση ορισμένου χρόνου, που οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει σαν ελάχιστος για το δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις. Με όλα τα παραπάνω, καταφαίνεται η σοβαρότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπισθεί ο χρόνος της ειδικότητας.
β. Σχετικά με τους ειδικευμένους ιατρούς Το ΔΗΚΚΙ πιστεύει ότι αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση κάθε ιατρού να ανανεώνει τις γνώσεις του, να έρχεται σε επαφή και να κατέχει νεώτερες εξελίξεις στην ειδικότητά του.
Προτείνουμε:

1. Η ιατρική γνώση δεν μπορεί και δεν πρέπει να μονοπωλείτε κι έτσι να γίνεται μέσο εκμετάλλευσης, αλλά να μεταδίδεται και να προωθείται απ' όσους έχουν την έφεση και το ταλέντο
2. Να γίνει διαχωρισμός των πανεπιστημιακών νοσοκομείων καθώς και των κρατικών νοσοκομείων και να εκτιμηθεί η προσφορά καθενός στην παροχή υπηρεσιών υγείας
3. Η μετεκπαίδευση να γίνεται σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία και σε νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. ή και μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού
4. Να υπάρχει υποχρέωση, για κάθε ιατρό, που έχει μεταβεί στο εξωτερικό για μετεκπαίδευση με έξοδα του κράτους, να υπηρετεί για τουλάχιστον πέντε χρόνια το Σύστημα Υγείας μετά την επιστροφή του, καθώς και για μεταβίβαση των γνώσεων στους συναδέλφους του
5. Να υπάρχουν ίσες δυνατότητες κι ευκαιρίες πρόσβασης στη δαπάνη για ερευνητικά προγράμματα από γιατρούς του Ε.Σ.Υ. και πανεπιστημιακούς
6. Να γίνεται, με έξοδα του κράτους, η πρόσκληση ξένων επιφανών επιστημόνων, για να διδάξουν και πρακτικά να εφαρμόσουν νέες μεθόδους, με συμμετοχή όσων από τους ειδικευμένους το επιθυμούν χωρίς εξαίρεση. Τα σημερινά φροντιστήρια (workshops) θεωρούνται ανεπαρκή
7. Η χορήγηση διδακτορικού να γίνεται και από το Ε.Σ.Υ. με εκπόνηση των διατριβών σε μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες κι αφού ληφθεί κάθε μέτρο για τη μεγαλύτερη δυνατή εγκυρότητα αυτών. Ο τρόπος που χορηγούνται αυτά σήμερα δημιουργεί εξαρτήσεις γιατρών από άλλους γιατρούς με συνέπεια, όχι την προώθηση της γνώσης, αλλά τη δημιουργία κύκλων επιρροής με τις γνωστές συνέπειες
8. Η μετεκπαίδευση των γιατρών ή απόκτηση νέων γνώσεων να ισχύει ανεξάρτητα βαθμίδας στην ιεραρχία των γιατρών. Έτσι, ώστε, γιατροί υψηλότερων βαθμίδων να μη μένουν με πεπαλαιωμένες γνώσεις
9. Να γίνεται, ανά τακτικά διαστήματα, έλεγχος των γνώσεων όλων των γιατρών με εξετάσεις, ανεξαρτήτως βαθμίδας
10. Οι οποιεσδήποτε επιτροπές σχετίζονται με τις κρίσεις γιατρών ή ιατρικών θεμάτων να στελεχώνονται από τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ. Το Ε.Σ.Υ. έχει ανδρωθεί πια και μπορεί να στηριχθεί στα δικά του πόδια
11. Οι επεμβάσεις των πανεπιστημιακών στα θέματα των γιατρών Ε.Σ.Υ. μόνο ανωμαλίες θα δημιουργούν, όπως συμβαίνει σήμερα.

Νοσηλευτικό προσωπικό
Όσον αφορά στο νοσηλευτικό προσωπικό τα προβλήματα δημιουργούνται εξ αιτίας της έλλειψής του καθώς και της μη ανανέωσης των γνώσεων, στο αντικείμενο της εργασίας τους. Αυτό οδηγεί σε απαξίωση τις παρεχόμενες υπηρεσίες.
Έτσι, σχετικά με το νοσηλευτικό προσωπικό, πρέπει να αναφερθεί ότι η συμμετοχή στην ανανέωση κι απόκτηση νέων γνώσεων επιβάλλεται για την εξέλιξή του.
Προτείνουμε:

1. Να υπάρχει καθηκοντολόγιο νοσηλευτικού προσωπικού
2. Να ορισθεί αριθμός ασθενών κατά νοσηλεύτρια ή νοσηλευτή
3. Να υπάρχει σε κάθε τμήμα προϊσταμένη, νοσηλευτές/τριες διαφορετικού βαθμού, αναλόγως των ικανοτήτων και των αποκτηθέντων πτυχίων, βοηθοί νοσηλευτές, καθώς και το ανάλογο βοηθητικό και διοικητικό προσωπικό
4. Να καθιερωθεί η ειδικότητα του νοσηλευτή θαλάμου και να απορροφηθούν σε αυτήν οι υπάρχουσες ιδιωτικές "αποκλειστικές"

Επιστημονικός εξοπλισμός - υποδομή
Είναι φανερό, ότι ο επιστημονικός εξοπλισμός και η κτιριακή υποδομή, από το περιφερειακό ιατρείο μέχρι και το τριτοβάθμιο νοσοκομείο είναι ουσιαστικές προϋποθέσεις, η εκπλήρωση των οποίων αναβαθμίζει την ποιότητα και την επάρκεια των προσφερομένων υπηρεσιών υγείας, αλλά και βελτιώνει τις συνθήκες εργασίας του προσωπικού υγείας.
Επιστημονικά όργανα αχρησιμοποίητα στις αποθήκες, αγορασμένα με χρήματα του ελληνικού λαού και κτίρια κενά χωρίς συντήρηση, δείχνουν ότι, εκτός από έλλειψη χρημάτων, υπάρχει και διοικητική ανεπάρκεια και έλλειψη συντονισμού. Τα νοσοκομεία "Παπαγεωργίου" στην Θεσσαλονίκη, Λάρισας κ.ά. είναι οι περιπτώσεις που φανερώνουν την ατολμία του κράτους, γιατί καμία κυβέρνηση δεν ανέλαβε την ευθύνη να λύσει τα προβλήματα της λειτουργίας τους, ενώ πολλές κυβερνήσεις ωφελήθηκαν από την κατασκευή τους.
Για το ΔΗΚΚΙ, είναι απαράδεκτο το γεγονός να καταφεύγουν οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να καλύψουν ανάγκες σε όργανα και μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας. Η υγεία των πολιτών πρέπει να πάψει, πια, να είναι αντικείμενο φιλανθρωπίας. Πρέπει να αποτελεί μέριμνα και καθήκον της Πολιτείας, φτάνει να υπάρξει καταγραφή των αναγκών και κεντρικός σχεδιασμός και προγραμματισμός στις προμήθειες.
Γι' αυτό το ΔΗΚΚΙ, προτείνει τη δημιουργία Εθνικού Χάρτη Ιατρικών Αναγκών και Βιοιατρικής Τεχνολογίας, που να καλύπτει όλη τη χώρα και όλους τους κλάδους των υγειονομικών υπηρεσιών (χωροταξική κατανομή). Εκτιμά, ότι σε πρώτη φάση, χρειάζονται πολύ λίγα σε επιστημονικό εξοπλισμό και κτιριακή υποδομή, φτάνει να γίνει σωστή αξιοποίηση και ορθολογική κατανομή των όσων υπάρχουν, π.χ. τα Ιατρεία του Ι.Κ.Α. μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν Κέντρα Υγείας αστικού τύπου, οι Ιδιωτικές Κλινικές, που υπολειτουργούν ή έπαψαν να λειτουργούν, μπορούν να αποτελέσουν παραρτήματα νοσοκομείων, καθώς και οι κτιριακές εγκαταστάσεις με τον επιστημονικό εξοπλισμό των νοσοκομείων των Ενόπλων Δυνάμεων να χρησιμοποιηθούν από το Ε.Σ.Υ., εφόσον πλεονάζουν.
Το ΔΗΚΚΙ προτείνει να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα δημιουργίας των Κέντρων Υγείας αγροτικού και αστικού τύπου, με την προμήθεια των οργάνων υψηλής βιοτεχνολογίας και την ανάπτυξη της τηλεϊατρικής, σε όλα τα ακριτικά νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ.
Φάρμακο
Επικρατεί η αντίληψη ότι η Ελλάδα κατέχει διεθνώς μια από τις πρώτες θέσεις στην κατανάλωση φαρμάκων. Στην πραγματικότητα, όμως, βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, σχετικά με την χρήση τους από τους ίδιους τους ασθενείς. Επομένως, η πολυφαρμακία στην Ελλάδα είναι ένας μύθος, που σκόπιμα υποστηρίζουν οι ηγεσίες του Ι.Κ.Α. και του Ο.Γ.Α., για να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά αίτια της οικονομικής κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων.
Είναι γνωστό, ότι ένα ποσοστό μέχρι 30% των προσφερομένων φαρμάκων, τελικά, δεν χρησιμοποιούνται.
Η αναφερόμενη υπερκατανάλωση φαρμάκων από τους Έλληνες αποτελεί ψεύδος, γιατί οι συσκευασίες στην Ευρώπη είναι 50 και 100 δισκίων ενώ στην Ελλάδα είναι 12 ή 24. Άρα, φαίνεται η κατανάλωση μεγαλυτέρου αριθμού κουτιών, όχι όμως, και περιεχομένου. Επιπλέον υπάρχει το γνωστό πρόβλημα της χαριστικής για τις εταιρίες συνταγογραφίας, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται, πολύ λιγότερα φάρμακα, από όσα αγοράζονται.
Έτσι, η πολυφαρμακία στη χώρα μας έχει την έννοια της υψηλής συνολικής δαπάνης για φάρμακα, είτε χρησιμοποιούνται αυτά που αγοράζονται είτε όχι και, έτσι, σπαταλώνται πολύτιμοι οικονομικοί πόροι και προκαλούνται άμεσες και απώτερες παρενέργειες, που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία του αρρώστου.
Άλλη σοβαρή αιτία που αυξάνει τις δαπάνες για το φάρμακο στην Ελλάδα (αποτελούν το 23% του συνόλου των δαπανών για την υγεία και το 2% του ΑΕΠ) είναι ο τρόπος της κοστολόγησής τους από το Υπουργείο Εμπορίου, χωρίς τη συμμετοχή του Υπουργείου Υγείας και του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.), ανεβάζοντας έτσι στα ύψη το πραγματικό τους κόστος, προς όφελος των πολυεθνικών, αφού στη χώρα μας υπονομεύθηκε συστηματικά η απόπειρα για Εθνική Φαρμακοβιομηχανία.
Έτσι, στη φαρμακευτική κερδοσκοπία οδηγούμαστε είτε η κοστολόγηση γίνει με την αξία της δραστικής ουσίας του σκευάσματος, είτε με βάση το "φθηνότερο" ίδιο φάρμακο που κυκλοφορεί στις χώρες της Ε.Ε. Οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες, γνωρίζουν πολύ καλά να βρίσκουν κάθε φορά τον τρόπο να υπερτιμολογήσουν τα προϊόντα τους, με την εμφάνιση "περίπλοκων δραστικών ουσιών" και "ειδικών" συσκευασιών!!! που υπερέχουν μόνο στην συσκευασία τους.
Για τους ανωτέρω λόγους προτείνουμε:

1. Να υποστηριχθούν οι εγχώριες βιοτεχνίες παραγωγής φαρμάκων και να στηριχθεί ο Ε.Ο.Φ. για την παραγωγή φαρμάκων κυρίως ευρείας κατανάλωσης.
2. Να συμμετέχει ο Ε.Ο.Φ. και το Υπουργείο Υγείας στην κοστολόγηση των εισαγομένων φαρμάκων, που επιβάλλεται να γίνεται με βάση τη "φθηνότερη ευρωπαϊκή τιμή" και όπου είναι αναγκαίο με βάση την "αξία της δραστικής ουσίας" (μικτό σύστημα)
3. Να καθορισθεί ενιαία λίστα φαρμάκων για τον Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα με βάση το Εθνικό Συνταγολόγιο και αρνητική λίστα φαρμάκων που αποδεδειγμένα στερούνται θεραπευτικής αξίας. Να απαγορευθεί η πώληση φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή
4. Να χορηγούνται τα φάρμακα, κυρίως, στα νοσοκομεία, με βάση την ακριβή ποσότητα και όχι τη συσκευασία και να αξιοποιηθεί η Κάρτα Υγείας του πολίτη για τον αυτόματο έλεγχο της συνταγογραφίας
5. Να απαγορευθεί η διαφήμιση των φαρμακευτικών ειδών, όπως ακριβώς η διαφήμιση όπλων για παιδιά
6. Η βιβλιογραφική ενημέρωση των γιατρών, των φαρμακοποιών και του νοσηλευτικού προσωπικού και η συμμετοχή τους σε επιστημονικά συνέδρια, να αποτελεί υποχρέωση του Υπουργείου Υγείας και όχι των φαρμακευτικών εταιρειών, που έτσι, έμμεσα, διαφημίζουν τα προϊόντα τους, για μελλοντικές συνεργασίες και συνταγογραφήσεις.
7. Να δημιουργηθεί στο Υπουργείο Υγείας, ειδικός λογαριασμός ισότιμης μεταπτυχιακής εκπαίδευσης και ενημέρωσης όλων των γιατρών και νοσηλευτών της χώρας, σχετικά με τα φάρμακα
8. Να οργανωθούν εργαστήρια φαρμακοκινητικής στα νοσοκομεία, τα οποία να λειτουργούν από φαρμακοποιούς και να υπάρχει συνυπευθυνότητα γιατρού - φαρμακοποιού στο θεραπευτικό σχήμα
9. Να καταργηθεί η συμμετοχή του ασθενούς στη δαπάνη προμήθειας των φαρμάκων
10. Να καταργηθεί κάθε νομοθετική ρύθμιση και πρακτική που διαχωρίζει το φάρμακο σε φθηνό και ακριβό με πρόσχημα τον περιορισμό της πολυφαρμακίας, πράγμα το οποίο πλήττει μόνο τις ασθενέστερες τάξεις
11. Να υπάρξει αυστηρή χωροταξική κατανομή των φαρμακείων σε όλη τη χώρα, προς ισόρροπη εξυπηρέτηση των πολιτών και αντίστοιχη κατανομή των εφημεριών τους. Να προβλεφθεί η διευκόλυνση συστέγασης ή συνεταιρισμού φαρμακοποιών, για την πλήρη κάλυψη του πολεοδομικού ιστού κάθε πόλης.

Επίλογος
Η πολιτική υγείας, που παρουσιάζεται με το παρόν κείμενο, θα συμπληρώνεται με προτάσεις για την Ασφάλιση και την Κοινωνική Πρόνοια, για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, συμμετοχικό και κοινωνικά ελεγχόμενο, θα αποτελεί την έμπρακτη εγγύηση των κοινωνικών δικαιωμάτων κάθε έλληνα πολίτη και κάθε ανθρώπου, που θα βρίσκεται σε ανάγκη, ενώ θα ζει και θα κινείται στη χώρα μας.
Την ύπατη εποπτεία του Συστήματος θα έχει Διακομματική Επιτροπή, χωρίς κυβερνητική πλειοψηφία.
Στον αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου, καθοριστικά βήματα είναι η απαλλαγή από την ανάγκη, την ανέχεια και την κοινωνική ανασφάλεια.
Η πρόταση του ΔΗ.Κ.ΚΙ. για την Υγεία και το Φάρμακο, οικοδομεί ένα πλέγμα θεσμών, μέτρων, μεθόδων και μέσων, για την υλική και ψυχική υποστήριξη αυτών ακριβώς των βημάτων.